Herkenningstekens en markeringspunten in je leven.

Dag 35.

Clifden, woensdag 4 juni 2025. 18 graden half bewolkt. Twee kleine buitjes en namiddag volop zon. 202 km en 7.000 stappen.

Herkenningspunten, markeringspunten in het leven.

Beste Allemaal,

Vanmorgen vroeg opgestaan om weer een nieuw levensjaar inte stappen en in ons geval een nieuw levensjaar in te rijden.

77 jaar vandaag. En de cijfers kan ik nu niet te wisselen in mijn voordeel. Dus het blijft 77.

Het zou een dag worden met volop nieuwe herkenningstekens op de weg van Wild Atlantic Way (WAW).

Zo denk je en kijk je op zo’n moment soms ook terug naar herkenningstekens, markeringspunten in je leven. Punten die in je geheugen gegrift zijn, die je aangegrepen hebben. Zowel positief als negatief. Punten die je gevormd hebben en die je leven plotseling een andere wending of richtinghebben gegeven.

Op mijn fietstocht door Nieuw Zeeland zei een oude man tegen mij:

“Wat is een lach waard als er geen tranen zijn geweest”.

Een zin die je doet beseffen dat het niet altijd rozengeur en maneschijn kan zijn.

Maar vandaag bezochten we weer een aantal van de 188 herkenningstekens op de Wild Atlantic Way. Van Galway naar Clifden werd weer een onvergetelijke tocht.

Ontelbare stenen en rotsen in alle maten, van koraalstrand, zandstranden en kiezelstranden, veen en varens, inhammen, haventjes, kleurige huizen, ruïnes, eilandjes, oude stenen bruggen en ga zo maar door en dat allemaal op een dag.

En het rijden was alsof je dansend op golvend asfalt reed vanwege de veenlaag op de rotsige bodem.

Na een dineetje in Clifden sluit ik deze eerste dag van het 77ste levens jaar dankbaar af.

Ik wil iedereen die mij op de een of andere manier gefeliciteerd heeft heel hartelijk danken voor al die lieve wensen.

Een warme en dankbare groet en leef en geniet van de momenten die er echt toe doen.

Piet.