Soms weet je niet waar je aan begint.

Bari Sardo, zondag 10 november 2024. 22 graden, zonnig. Om 4 uur een bui.

Afstand: 84 km

Soms weet je niet waar je aan begint.

Beste Allemaal,

Vandaag zouden we een rit langs de oostkust maken naar het noorden. Maar we wijzigden de plannen al snel.

Eerst naar het plaatsje Santa Maria Navarra. Een plaatsje met een bijzonder verhaal. Het heeft 1600 inwoners en is fraai gelegen aan de kust. EN het heeft ook een Torre.

Het plaatsje ontstond rond de Chiesetta di Navarra. Een sober witgekalkt bedevaartskerkje uit de 11e eeuw. Er omheen staan stokoude knoestige olijfbomen. Eentje is rond de 1000 jaar oud.

Volgens de legende werd het gesticht door een dochter van de koning van Navarra nadat zij voor de kust schipbreuk had geleden en op wonderbaarlijke wijze was gered

De mis was in volle gang toen we vanmorgen het kerkje bezochten. En alle banken waren volledig bezet door gelovigen.

Dan zien we in het dorpje een plattegrond wat er in de buurt nog meer te zien was. En daar zag ik het kerkje dat in ons reisboek als favoriet bestempeld werd. Dus wij daar naar toe. Naar de hoogvlakte van Golgo. We kwamen eerst door het prachtige bergdorpje Baunei dat als een adelaarsnest tegen de zuidflank van de Supramonte geplakt ligt. Vooral als de zon op de gekleurde huizen schijnt is het een lust voor het oog.

In het dorpje wijst een afslag je naar een weg met suoer steile haarspeldbochten. Echt niet normaal en als we dat geweten hadden dan hadden we dat zeker niet gedaan. 10 procent en dan met superscherpe bochten zorgt voor zweet in je handen.

En….. niemand op de weg.

Na 9 km bereiken wij de uitgestrekte ruige hoogvlakte van Golgo.

En ons einddoel komt dan in zicht. Het is de stille spirituele Chiesa San Pietro di Golgo, een pelgrims kerkje. Om het kerkje lopen ezels, koeien, paarden en zwijnen. En ook hier eeuwenoude olijfbomen. Zo machtig mooi. Het kerkje staat werkelijk op meer dan 1000 meter hoogte in de middle of nowhere.

De tijd lijkt hier stil te staan in de indrukwekkende eenzaamheid van de hoogvlakte van Golgo. In het voorjaar bloeien hier wilde perenbomen.

Het sobere pelgrimskerkje wordt omgeven door traditionele pelgrims onderkomens die nog steeds gebruikt worden.

Een keer per jaar komt rondom het kerkje tot leven als de mensen uit Baunesi en omgeving op 29 juni het Festa di San Pietro vieren.

Het is werkelijk een plek om te dromen.

Hier kwamen we in gesprek met de enige bezoeker, een man uit de streek die 20 jaar in Nederland voor Philips gewerkt had.

Hij wees ons op een plek vlakbij waar bijna niemand van af wist. Het stenen Masker.

Het was even zoeken door het struikgewas maar uiteindelijk vonden we een indrukwekkende rots die een masker op leek te hebben. Zie foto’s

Voldaan reden we weer over dezelfde indrukwekkende weg terug.

En dus toch blij dat we er aan begonnen waren.

Morgen de laatste dag op deze camping en dan dinsdagmorgen op weg naar de nachtboot die ons naar het vaste land zal brengen.

Maar voor nu een spirituele groet en geniet van de momenten die er echt toe doen.

Piet.