Voor het eerst een boete.

Orvieto, vrijdag 22 november 2024. 18 graden. Tot 11 uur regen daarna volop zon.

Afstand: 157 km en 8000 stappen.

Voor net eerst een boete.

Beste Allemaal,

Vanmorgen hebben we de tuin van Gino en Marisol verlaten. Zeven dagen hebben we daar doorgebracht. Een veilige plek maar ook heel gastvrij. Een fles wijn en een prachtige tekening van het Colosseum kregen we als cadeau mee.

Vandaag een kleine stap gezet op weg weer naar huis. Als het weer het toelaat gaan we langzaam stap voor stap. Mocht het weer slecht worden dan zijn we wat sneller in Udenhout.

Vandaag naar Orvieta. Geen camping maar een parkeerplaats voor campers. Maar super ingericht met douches en toiletten.

En twintig meter naast de camping vertrekt elke vijftien minuten een tandradbaan die ons 180 meter hoog brengt. Want Orvieto is op een rots gebouwd die ontstaan is door een vulkaan. Het gesteente is vulkanisch tufsteen. Vele stukken werden uit de rotsen gehakt om zo de gebouwen te bouwen. Vroeger werden hier ook mensen begraven.

Maar de meeste toeristen komen hier voor de kathedraal. Je kijkt je ogen uit. Buiten aan de imposante en kleurrijke voorgevel en binnen aan de vele fresco’s.

Wij beklommen ook nog de Torre del Mondo met zijn 220 traptreden en zijn 360 graden uitzichten van de stad en omgeving.

Maar voordat wij in Orvieta aankwamen hebben we het dorpje Civita di Bognoregio bezocht. En dat kwam ons duur te staan want toen we op de kleine parkeerplaats aankwamen werden we aangehouden door de politie. We hadden een bord gemist. Onze camper was biven een bepaald gewicht en mocht hier niet komen. We hadden onderaan moeten parkeren en dan met een shuttle bus naar boven gebracht worden. We moesten 29,70 betalen en weer omkeren.

We konden nog net een laar foto’s maken van dit bijzondere dorpje.

Het dorpje ligt 443 meter hoog op een vulkanische tufsteenrots en is alleen maar te voet te bereiken. Het is in de vijfde eeuw voor Christus gesticht door de Etrusken. Er wonen nog maar 11 mensen en de Italianen “de stervende stad” omdat de tufsteen erodeert en zo de huizen kunne instorten. Je kijkt uit over de vallei van de Tiber.

Maar morgen vroeg als we Orvieta weer verlaten willen we toch nog proberen dit bijzondere dorpje te bezoeken. Maar dan wel met de shuttle bus.

Waar we morgen neerstrijken horen jullie morgen weer.

Voor nu een warme groet en leef en geniet van de momenten die er toe doen.

Piet.