“De IJslanders”.

Dag 28. 202 km.

Ólafsfjördur, maandag 7 augustus 2023, Alweer een prachtige dag met 20 graden en een half bewolkte lucht.

“De IJslanders”.

Beste Allemaal,

Vandaag voor de eerste keer dezelfde camping opgezocht want we zitten in een prachtig gebied. En ……. de afgelopen dagen hebben we zoveel gezien dat onze hersenen het allemaal even een plekje moeten kunnen geven.

We zitten op een kleine camping midden het het dorpje. Rechts van ons is een kleine skischans waar kinderen kunnen leren schansspringen. In de winter is dit gebied ook bekend om de wintersport. Als ik naar biven kijk zie ik nu nog plukjes sneeuw op de berghellingen.

Maar nu even over de titel. Jullie denken misschien dat ik het over de mensen hier in IJsland ga hebben.

Maar nee hoor ik ga het over het IJslandse paard hebben. Ze zijn klein van stuk en daarom noemt men ze ook wel eens pony. Maar dat is uit den boze.

Met zijn schoft hoogte van 135 cm is het een van de kleinere rassoorten.

Het is een oud en sterk ras dat met de eerste kolonisten naar IJsland kwam. Het waren en zijn ideale last en werkpaarden.Vooral in de middeleeuwen was dit. Aak het enige vervoersmiddel.

In Engeland werden ze in de kolenmijnen ingezet.

Nu vervullen ze nog steeds een belangrijke rol als de schapen in de herfst naar de stallen worden gedreven.

Maar nu zijn deze prachtige paardjes een toeristische troef. Juist hier in deze omgeving zie je tientallen maneges die ruitertochten aanbieden.

En iedereen is meteen op slag verliefd op deze paardjes. Sinds 120 jaar mogen de dieren die uitgevoerd worden niet meer terug naar IJsland zelfs niet voor sportwedstrijden. Zo wil men het ras zuiver houden.

Je ziet dus hier geen enkel ander paardenras. De fokkers proberen er een kleuren variëteit in te houden of er nieuwe bij te krijgen. Vandaag zagen we een kudde met wel 100 paarden in allerlei kleuren. Er leven nu ongeveer 55.000 IJslanders buiten IJsland.

We hebben op onze reis tot nu toe alleen maar schapen en paarden in de wei gezien. De grote boerderijen houden de koeien het hele jaar binnen. Ze kuilen het gras niet in maar het wordt in grote witte, zwarte of groene plastic balen opgeslagen. Op het ogenblijk zien we die met duizenden in het landschap liggen.

Vandaag zijn we terug gegaan naar Akureyri. Ook wel “de parel van het noorden”. De vierde stad van IJsland ligt aan de langste fjord van IJsland. De Eyjafjördur is 50 kilometer lang. Vandaag rijden we nog eens langs deze meer dan prachtig fjord. Zeker met dit weer is het puur genieten. Wij gaan het fjord aan beide kanten bekijken. We rijden soms op duizend meter hoogte langs de fjord en soms vlak langs het water. Ook zien we vandaag weer een cruiseboot het fjord invaren op weg naar die mooie parel van het noorden.

Wij zelf bezoeken de stad ook een paar uurtjes. Later zal ik bij de foto’s het een en ander verduidelijken.

Vandaag hebben we de volgendeweg gereden: van Ölafsfjördur naar Dalvik, naar Akureyri en dan aan de andere kant naar Grenivik waar we nog een schitterend museum bezoeken. EN dan weer over dezelfde weg terug maar het uitzicht is weer totaal anders.

Morgen gaan we verder op pad naar het westen.

“VELEN HEBBEN HET GELUK NOOIT GEKEND OMDAT ZIJ ER VAN OVERTUIGD WAREN DAT HET NOG MOEST KOMEN”.

Voor nu een warme groet en leef en geniet van de momenten die er toe doen.

Piet.