Wat voel je je klein en nietig als …….

Dag32, 205 km.

Bildudalur, vrijdag 11 augustus 2023. Een zon overgoten dag. Een frisse wind maar in de zon is het heerlijk.

Wat voel je je klein en nietig als …….

Beste Allemaal,

Vanmorgen weer vroeg uit de veren. De reden heb ik al verteld. Om half negen zetten we de prachtige tocht langs de fjorden voort. Eerst naar Sudureyri, een klein vissersplaatsje. Het is helemaal ingericht op vissen. Je kunt er leren vis schoon te maken en leren hoe je vis mket bakken en of koken. Je kunt samen gaan vissen. Zo proberen ze de toeristen langer vast te houden.

Daarna door naar Flateyri. Ooit een belangrijke haven voor de walvisvangst. Nu lijkt het een slapend dorpje van 200 inwoners. Hier bezochten we de oudste boekwinkel van IJsland.

In 1995 werden 20 mensen en 19 huizen bedolven door een lawine. Nu heeft men er enorme wallen aangelegd die de huizen voor lawines moet beschermen.

De wegen waren tot nu toe geasfalteerd en daar waren we al heel blij mee. We komen daarna in Pingeyri aan. De bergen die achter dit dorpje oprijzen worden ook wel de Alpen van de Westfjorden genoemd.

Dynjandi wordt de volgende stop. Hier lunchen we bij een van de mooiste watervallen van IJsland.

Dynjandi of te wel “de donderende” stort zich in waaiers over verschillende terrassen omlaag. Hij is 186 meter hoog. Boven is hij 30 meter breed en beneden 60 meter. Wij klimmen helemaal naar biven en genieten van al deze pracht.

Dan op naar decamping in Bildudalur. 200 inwoners. Om 4 uur komen wij hier aan. Maar daarvoor hebben we wel een bergpas over gemoeten met gravelweg. Maar de uitzichten zijn meer dan betoverend.

En nu hebben we de macaroni heerlijk buiten kunnen klaarmaken en verorberen. Bijna geen wind en de zon volop aanwezig. Maar het uitzicht is grandioos. 20 meter van het fjord en aan de andere kant van het water een bergwand zo machtig en zo mooi.

Met dit uitzicht zit ik nu dit verslag te schrijven. De hele dag door zo’n landschap te mogen rijden is een geweldig geschenk. Het is ruig, het is overweldigend, het is …….. daar zijn geen woorden voor.

Maar tegelijkertijd voel je je bij dit alles klein en nietig.

75 jaar oud in een landschap dat in miljoenen jaren gevormd is. Dan moet je bescheiden blijven.

“AF EN TOE MOET JE ZO WIJS ZIJN OM JE VERSTAND TE VERLIEZEN”.

Voor nu een warme groet en leef en geniet van de momenten die er toe doen.

Piet.