Vijf van de tien.

‘s Archittu, een eindje boven Oristano. dinsdag 29 oktober 2024. 27 graden en blauwe lucht.

Vijf van de tien.

Beste Allemaal,

Het internet werkt hier heel slecht onder de pijnbomen maar het is een super plek.

Vijf van de tien. In onze reisgids van Sardinië zijn op de landkaart 10 rode sterren geplaatst. Dat zijn de high lights van Sardinië. Wij hebben vandaag de vijfde bezocht.

Maar voordat we dat konden doen moesten we naar de garage. De linker voorband liep heel langzaam leeg. Wij hebben een kleine compressor altijd bij ons maar elke dag de band op spanning brengen is ook niet handig. Dus vanmorgen naar de garage. Er zat een schroefje in het midden van de band. Na een uur was het gepiept en hopelijk blijft het bij deze ene keer.

We reden meteen door naar San Giovanni di Sinis. Het is een schiereiland met een indrukwekkend lagune landschap. Overal omringd door water en frisse zeelucht. Langs de westkust liggen fascinerende kwartsstranden. Maar je vindt er ook heel veel artisjokkenvelden en wijngaarden waar de witte vernacciadruif geteeld wordt. Het gebied is belangrijk voor 150 vogelsoorten.

Wij bezoeken het dorpje, Sab Giovanni di Sinis. Er staat een pre romaans kerkje, het oudste op Sardinië. Uit de vijfde eeuw. Prachtig in zijn soberheid.

Maar wij lopen verder naar Capo San Marco met zijn vuurtoren. Maar we passeren ook prachtige witte stranden waar de mensen nog aan het zwemmen zijn. Aan de grote van de parkeerplaatsen kun je zien dat het hier in het hoogseizoen erg druk moet zijn. Nu is er een handje vol mensen.

Wij klimmen omhoog naar een van de drie Saracenen torens die de kust bewaakten. Van hieruit heb je geweldig overzicht over Tharros.

Het was in de oudheid een bloeiende havenstad. Nu is er nog een ruïne van over. De oorspronkelijke bewoners verlieten het gebied omdat het te gevaarlijk werd door de vele overvallen.

Wij lopen meer dan twee uur op en af. Het is puur genieten van de zeewind, de zon, de ruïnes, de stranden en de Saracenen torens.

Op de weg naar de camping gaan we nog even langs het pelgrimsoord, Ipogeo di San Salvatore.

In het midden staat een kerk, de Chiesa di San Salvadore, daarom heen staan honderden vierkante kleine pelgrimshuisjes. Het hele jaar zijn ze onbewoond maar in het eerste weekend vanseptember komen hier duizenden pelgrims bijeen.

Het verhaal gaat dat hier vrouwen uit Cabras ooit blootsvoets, 12 kilometer hebben gelopen met een houten beeld van de Verlosser uit de bedevaartskerk om het uit handen van piraten te houden.

Nu doen veel mannen in witte gewaden op zaterdag de loop van de blootvoetigen nog over. En op zondag lopen ze weer terug.

Wat morgen baan doen weten we nog niet maar dat horen jullie nog wel een keertje. Wanneer weet ik helaas niet want ik krijg de verhalen al een tijdje niet verstuurd.

Voor nu een warme groet en leef en geniet van de momenten die er toe doen.

Piet.