We blijven nog even hier.

Villamassargia, vrijdag 1 november 2024. 26 graden, half bewolkt maar ook vaak blauwe lucht.

163 km.

Wij blijven nog even hier.

Beste Allemaal,

HET WAS EVEN HARD WERKEN MAAR IK BEN WEER BIJ.

Hopelijk lukt het jullie om nu de verhalen nog te lezen.

Het was alweer een prachtige dag en dat komt niet alleen door wat we allemaal zien. Het weer is werkelijk schitterend en dat maakt het allemaal vriendelijker en ook gemakkelijker. We leven compleet buiten. Zelfs in de avond want de dagen zijn wel een heel stuk korter nou.

Vanmorgen rond 9 uur vertrokken. We gingen naar Su Nuraxi. In 1997 kwam deze enorme Nuraghevesting op de werelderfgoed van Unesco. Het complex is rond 1500 jaar voor Christus begonnen. In de loop van de tijd is deze vesting steeds verder uitgebreid en behoort nu tot de grootste vestingen uit de bronstijd.

Tussen 1951 en 1956 werd belangrijke archeologen dit complex bloot.

Je kunt deze vesting alleen bezoeken onder begeleiding van een gids.

Een paar verslagen terug heb ik al het een en ander over de Nuraghi geschreven.

Samenvattend: onvoorstelbaar knap dat men dit zonder gereedschap 1500 jaar voor Christus kon bouwen.

Daarna doorgereden naar Tuili en daar bezochten we de prachtige kerk San Pietro Apostolo. We keken onze ogen uit. Vooral het meesterwerk uit het in 1500 vervaardigde schilderij is geweldig.

En dan een geweldige tocht naar de Giara di Gesturi. Een natuurreservaat, een onmetelijke hoogvlakte met door de wind gebogen kurkeiken, temperamentvolle wilde paardjes, stille meertjes, uitgedoofde vulkanen en prehistorische stenen bouwwerken.

Helaas konden we maar een klein gedeelte bewandelen. Je hebt er zeker enkele dagen voor nodig om al dat moois tot je te nemen.

Maar alleen de weg er naar toe EN weer terug met al die weidse uitzichten was al adembenemend.

Voor nu een warme groet en leef en geniet van de momenten die er echt toe doen.

Piet.