Zou het gaan lukken?

Dag 29.

Tralee, donderdag 29 mei 2025. 18 graden met regen begonnen maar rond 11 droog met zelfs af en toe een waterig zonnetje. 91,7 km en 6.000 stappen.

Zou het gaan lukken.

Beste Allemaal,

Vandaag gaan we het prachtige schiereiland Dingle verlaten. Gisteren prachtig weer voor een prachtige tocht. Vandaag zou het de hele dag bewolkt zijn en regen maar achteraf viel dat reuze mee.

Vandaar dat ze hier zeggen. Ga er gewoon op uit want het weer kan elk moment veranderen.

We vertrekken wat later want de tocht is niet zo lang. Toch moeten we meteen de Conor Pass over. De hoogste van Ierland. Deze is indrukwekkend maar door de overhangende rotsen en hele smalle stukken en lastige bochten met steile afgronden kunnen er alleen maar kleine en niet te hoge wagens over deze Pass en dan nog is het passen en meten om de tegemoetkomende auto’s te passeren. Het is werkelijk centimeters werk. Maar deze Pass verbindt het noorden met het zuiden en anders zouden we dezelfde weg weer terug moeten.

Helaas hebben we niet van de prachtige uitzichten kunnen genieten want we reden constant in de wolken.

Maar het is gelukt en we vervolgen onze weg langs de Atlantische Oceaan. We rijden over super smalle weggetjes die omzoomd worden door de begroeide stenen muren met daarop en langs de fel witte margrieten maar ook door ruim twee meter hoge wilde fuchsia struiken. Er zijn hele hagen die nu in bloei komen. Hier noemen ze die bloemen“de tranen van God”.

De wilde fuchsia’s van West Ierland komen oorspronkelijk uit Zuid Amerika. Deze snelgroeiende winterharde soort is in de negentiende eeuw aangeplant om weides te omheinen. Dankzij het milde zeeklimaat en de natte veenachtige bodem kon de plant zich massaal uitbreiden.

Het is of we naar het einde van de wereld rijden. Naar Brandon Bay en Brandon Point. Daar loop je langs meters hoge kliffen en juist op dat moment verschijnt er een regenboog. Werkelijk prachtig.

Daarna naar Ballycurrane en via Castlegregory naar Tralee. Daar bezoeken we nog de spierwitte en enigste nog in werking zijnde molen.

We zijn vroeg voor onzen doen en rond drie uur komen we op de camping Woodlands aan.

Het is in Ierland maandag een vrije dag en ze noemen dat Bank Holliday. In 1834 waren er ruim dertig dagen dat de Bank of England gesloten was omdat ze geen zaken wilden doen op sommige religieuze feestdagen. Nu zijn er nog een paar over.

De campings zijn dan meestal volgeboekt. Dus de komende dagen bellen we meestal van te voren om te vragen of er nog plek is.

We doen dat niet graag want dan ben je verplicht om daar naar toe te gaan ook al zou je verder willen rijden of eerder willen stoppen.

Ierland blijft ons verrassen.

Voor nu een warme groet en leef en geniet vande momenten die er echt toe doen.

Piet.