Diamante, een heet stadje.

Diamante, een heet stadje.

Zevenenveertigste etappe: Diamante, maandag 13 februari 2023, blauwe lucht en zeventien graden.

Beste Allemaal,

Ik zit nu op het strand dit verslag te schrijven. Op honderd meter een grote begroeide rotsblok in de zee met daarop een ruïne die ooit als uitkijkpost gediend heeft. Heel in de verte besneeuwde bergtoppen en voor de rest een eindeloze blauwe zee. Met de zon in de rug kunnen we het hier nog wel een tijdje volhouden.

Vanmorgen rustig aan gedaan want vandaag laten we Supi, de camper, thuis. We lopen over het strand naar Diamante. Een 45 minuten lopen. Het loopt wel wat zwaarder. Het is een kiezel strand. In de zon schitteren al die witte steentjes als diamanten. Wat wel opvalt is dat nog niet zolang geleden er een hevige storm geweest moet zijn. Hele stukken zijn weggeslagen en nu provisorisch beschermd door grote rotsblokken. Bij navraag moet dat vorig jaar maart gebeurd zijn. Later zal ik hiervan foto’s laten zien. Nu is men volop met de reparaties bezig.

Diamante is een geweldig mooi stadje. Met prachtige verzorgde smalle tot zeer smalle steegjes. En een kilometers lange boulevard.

Maar het meest bijzondere zijn de muurschilderingen. De zogeheten murales. Sinds de begin jaren tachtig komen er steeds weer kunstenaars naar het stadje om de huizenmuren in het oude stadje van muurschilderingen te voorzien. Inmiddels zijn er in totaal al 180!!! En er zijn hele bijzondere bij.

Het maakt van het wandelen in de oude binnenstad een bijzondere ervaring.

In de Italiaanse keuken speelt de Spaanse peper een voorname rol. Diamante is het centrum van de verbouw ervan. Alles draait hier om de hete peper. Je kunt peperoncino ijs bestellen, de populairecornetto wordt nu gevuld met stukjes chilipeper. En de bakkers verkopen een soort tortilla’s met peperonchini met olijven. Heel heet.

Wat opvalt: Op de campings zijn opvallende veel honden. Vaak heeft een eigenaar niet een hond bij maar vaak ,twee, drie en soms wel vier. En allemaal leven ze in de camper. Dat wil zeggen dat deze camperaars lang onderweg zijn. Maar het mooie is dat we nooit een hond horen blaffen. Want op een camping blaffen zou heel veel weerstand op roepen. Dus hebben de baasjes de honden keurig geleerd om niet te blaffen, zelfs niet als ze andere honden tegenkomen.

Wij wandelen rond twee uur weer terug over het prachtige strand.

“Bloemen vind je langs iedere weg, de kunst is om er een krans van te kunnen vlechten”.

Voor nu een hete groet en leef en geniet van de momenten die er echt toe doen.

Piet.