Soms heb je van zo’n dagen …..

Soms heb je van zo’n dagen……

Veertiende etappe: Vieste, woensdag 11 januari 2023, 13 graden en blauwe lucht.

Beste allemaal,

Vanmorgen wat vroeger op gestaan want we willen een lange tocht gaan maken. Deze hadden we al drie dagen geleden gepland maar door het weer hadden we elke keer het schema wat aangepast.

Om 9 uur reden we al langs een van de mooiste kustwegen van het schiereiland Gargano naar Vieste. In ontelbare bochten gaat de weg heuvel op en heuvel af. Vieste is hét toeristisch centrum en de grootste plaats van Gargono. Het symbool is de Pizzomunno of te wel “Top van de wereld”. Een 28 meter hoge rots die aan de rand van een witte rotswand oprijst uit de zee.

De oude stad steekt op een vooruitstekende rots in zee. Door de zon en de blauwe lucht is het een adembenemend plaatje. Er is een castello, een kathedraal en op het hoogste punt een Convento San Francesco van waaruit je een prachtig uitzicht hebt. Ook zie je langs deze kust vaak “trabucco’s”. Het zijn aan de rotsen verankerde houten platforms van waaraf lange houten armen de zee insteken. Aan die armen zijn netten bevestigd die met een lier worden neergelaten. Ze spreiden zich uit en worden opgehaald zodra er een school vissen boven zwemmen.

Na werkelijk van elk moment genoten te hebben rijden we verder naar Peschici. Hier nog meer Trabucchis en wachttorens die door de Spanjaarden werden gebouwd om de Turken in de gaten te houden. Tegen de hellingen boven de weg groeien ontelbare olijfbomen. Soms hele oude en hele mooie. De bladeren van de olijfbomen schitteren als zilveren blaadjes in de zon. Peschici is veel kleiner dan Vieste maar is zeker de moeite waard. Helaas hebben wij niet de tijd om elk gebouw te bezoeken want we willen nog een keer naar de Monte Sant’Angelo. Twee dagen geleden waren we daar ook maar dan konden we niets zien vanwege de dichte mist.

EN we wilden van Peschici over de Foresta Umbra naar Monte Sant’Angelo. Een weg kronkelt eerst langs Citroen en sinaasappelgaarden. De Foresta Umbra is een gemengd loofbos met beuken, grove dennen, linden, eiken, olmen en kastanjes. Geen huizen en we waren zoals op zovele plekken bijna alleen op de wereld. Het zijn de overblijfselen van een echt oerbos.

Rond twee uur kwamen we weer in Mont Sant ‘Angelo aan waar we nu wel het prachtige kasteel konden bewonderen EN de helwitte huizen die in de zon nog witter waren. Na de 21 haarspeldbochten waren we rond drie uur onze camping. Nog even een strandwandeling maken en dan kleren wassen en het avondeten klaarmaken.

Het was een prachtige dag waar de zon, de prachtige stadjes en de overweldigende natuur een hoofdrol in speelden.

Graag zou ik al dat moois willen ondersteunen met prachtige foto’s maar de tijd ontbreekt voorlopig. Maar als ik thuis kom doen we alle verhalen nog een keer over maar dan alleen met beelden.

Ja lieve Yvon en Wim ik denk dat dit ook een prachtige streek voor jullie zou zijn. Veel stadjes kunnen jullie ook op de fiets bereiken. En in deze tijd ben je hier bijna alleen op de wereld.

Een warme knuffel van Susan en Piet.

Voor nu een warme groet en leef en geniet van de momenten die er echt toe doen.

Piet.