Precies het tegenovergestelde.

Precies het tegenovergestelde.

Twaalfde etappe: Monte Sant’Angelo, maandag 9 januari 2023. 14 graden.

Gisteren een helblauwe lucht en 20 graden en vandaag grijs en buien. En ……….

Vanmorgen onze plannen aangepast. Het plan was om naar Vieste en Pechici aan de kust te gaan op het 1000 meter hoge schiereiland Gargano.

Hier begint de regio Puglia en neemt als het ware de hak van de Italiaanse laars in beslag. Wij zitten nu in Manfredonia. Een grote camping waar nu vooral Duitsers staan met grote campers. Wij staan heel alleen onder de dennenbomen en eucalyptussen. 50 meter van het strand.

Dus wij zijn naar de 796 hoge Monte Sant’Angelo gereden. Een prachtige slingerweg naar boven met wel twintig echte haarspeldbochten. Het wordt ook wel de Heilige Berg genoemd. Het schiereiland is als het ware een kruispunt van pelgrimsroutes. Maar de berg is sinds de vijfde eeuw ook verbonden met de aartsengel Michaël. Aartsengel Michaël heeft van de Monte Sant’Angelo de drukstbezochte pelgrimsoord van Zuid Italië gemaakt.

Aartsengel Michaël verscheen hier in een grot en over die grot is een kerk gebouwd.

Ondertussen waren wij de enige twee pelgrims die met een paraplu op weg gingen naar deze kerk en naar de grot diep onder de kerk, naar de aartsengel Sant Michaël.

Er was juist in de grot een heilige mis aan de gang die wij tot het einde gevolgd hebben. Heel bijzonder in de grot en achter het altaar Sint Michaël. Uiteraard is foto’s maken verboden.

Bijna naast de kerk staat Torre del Gigante, Toren van de reus. De Normandiërs bouwden het uit tot een echte vesting om het heiligdom tegen aanvallen en verwoestingen te beschermen.

Maar die toren hebben we niet meer kunnen zien omdat de mist zo dicht was geworden dat je echt geen hand meer voor je ogen kon zien. Wij hebben toch nog even door de straatjes gelopen en een paar kerken bezocht. Om twaalf uur precies barstte er een orkaan van geluid door de oude stad. Alle kerkklokken deden daar aan mee.

Even later zochten we onze camper op en probeerden we stapvoets met de alarmlichten aan de 21 haarspeldbochten naar beneden te vinden.

Na een half uur waren we beneden en daar was de mist weer verdwenen. Alleen regende het nog wat maar voordat we onze camping bereikten was het droog en even later brak de zon weer door en konden we nog een strandwandeling maken.

Nu is het pikkedonker maar hangen de handdoeken in de wind te wapperen en hopelijk te drogen.

Voor nu een warme pelgrimsgroet van de twee pelgrims en leef en geniet van de momenten die er echt toe doen.

Piet.