Ik haat .... I hate ....

Hampi, vrijdag 16 december 2011

Beste allemaal,

Dat is lang geleden maar alles heeft zo zijn reden. Ik hoop dat dit verslag ook tot een goed einde komt want de stroom wil hier nogal eens uitvallen.

Jullie zullen je afvragen waar deze titel op slaat want het is een onvergetelijke reis aan het worden. Nou de titel heeft te maken met die grote propellors of de andere kleine beweeglijke ventilatoren die je overal een strevige koude wind in je nek en over je hele lijf blazen. In combinatie met een gierende airco en een bezweet lichaam, kun je er op wachten dat je vroeg of laat een fikse keelontsteking oploopt. In je kamer kun je deze dingen afzetten maar in de winkels, internetcafe en in de trein ben je aan deze ondingen overgeleverd.
Dus na een paar dagen niet kunnen praten en eten en een dosis medicijnen ben ik nu alleen nog maar aan het hoesten.
Zo dat is wel genoeg geklaag want waar we nu verblijven is denk ik een van de mooiste plekjes op aarde.

Na 6 dagen Goa zijn we na een treinreis van bijna 10 uur met die blazende dingen in Hampi aangekomen. We zijn nu hier al een dag of drie en willen hier nog een tijdje blijven. Ons guestgous is Shanti Guesthouse en Shanti betekent "Peaceful".
Later zal ik beschrijven waarom het hier een paradijs op aarde is maar aan mijn belofte om van elke dag een verslag te schrijven moet ik natuurlijk ook voldoen.
Dus hieronder volgt het verslag van:

Mount Abu, zondag 13 november 2011

Na een lange gevaarlijke weg van meer dan 250 km kwamen we in Mount Abu aan. Koeien, schapen, geiten, honden, ezels, kamelen, apen, kuddes schapen en geiten, tuk tuks, auto's, jeeps, bussen, vrachtwagens, motoren, fietsers, voetgangers en mog veel meer rijdt,rent, loopt, slaapt, crosst, door elkaar tijdens deze 250 km. Niet normaal. Wat een gekkenhuis. En dan dat GETOETER. Yes HORN PLEASE", lees ik de hele dag achter op de wagens. Nou dat kunnen ze.Ze houden hun claxon langer vast dan hun stuur denk ik soms.

Maar we eindigen tenslotte op een prachtige plaats aan Lake Nakki. 1220 meter hoog. Dus ook een aangename temperatuur.
En dan ben je al snel de 250 km " vergeten". Het lake is schitterend en wij hebben een hotel met een weids uitzicht over het meer. Maar dan gaan we naar het meest indrukwekkendste wat ik ooit gezien heb. Ik heb al veel, heel veel tempels gezien, Maar deze zal ik nooit meer vergeten. De Dilware Jaina tempels. Een waar pelgrimsoord van de Jaina gelovigen. Een sternge leer. waar ik later meer over hoop te vertellen. Helaas worden deze tempels strengbewaakt en je kunt niets mee naar binnen nemen. Alles moet achterbloven dus ook je camera. Geen foto mag er binnen gemaakt worden. Maar wat je binnen te zien krijgt is echt bewonderend. De 5 tempels die in verschillede peiodes gebouwd zijn. De mooiste in 1031. Totaal vam marmer. En van boven tot onder bedekt met de mooiste reliefs.
Onbegrijpelijk hoe men dit voor elkaar gekregen heeft. Soms bouwde men wel 100 jaar aan een tempel.

Ne een 3 uur met open mond rondgelopen te hebben, zijn we 's avonds een rondje langs het prachtige Nakki Lake gelopen om al dat moois een plaatsje te geven.

Nou voor nu is wel weer genoeg denk ik. Alleen wil ik An mijn overbuurvrouw nog veel sterkte wensen deze dagen. Een jaar is niks An, maar een jaar met herinneringen aan Kees kan ook heel lang zijn.


Maar nu ga ik weer van deze "peace" volle plek genieten. Men (20 vrouwen) zijn juist voor onze deur van ons verblijf op 10 meter afstand begonnen met het planten van duizenden helgroene rijstplantjes.


Voor nu een lieve warme groet van ons beiden en leef en geniet van alle momenten,


Piet