Om nooit meer te vergeten.

Udenhout, vrijdag 3 februsri 2012

Beste allemaal,

Hiep hiep hoera. Proficiat Jasper met je tweede verjaardag. Nog vele, vele mooie jaren en ik hoop voor later mooie verre reizen. Want reizen zal je leven ontzettend verrijken.

Varanasi, donderdag 24 november 2011

Varanasi, de heiligste stad, aan de heilige rivier de Ganges, is een stad waar je ogen en oren te kort komt. De stad laat de bezoeker alle denkbare kanten van het leven zien en deze bezoeker daar met alle wisselende tegenstellingen mee confronteert.
Dit valt nergens meer op dan bij de ghats( de stenen trappen bij de Ganges) waar van vroeg tot laat een onafgebroken stroom mensen naar de rivier afdaalt. Zonder zich ook maar iets van de omstanders aan te trekken wijden de pelgrims zich aan hun rituelen in de volle overtuiging dat de rivier hun zonden bijna letterlijk wegwast.
Het lijkt een chaos. Er is tumult, er is veel vuil, er vinden 24 uur achter elkaar lijkverbrandingen plaats. Leven en dood worden hier naast elkaar heel zichtbaar.
Het best kun je dit ervaren als je een roeiboot huurt en vanaf het water langs de ghats vaart.De ghats strekken zich over een lengte van 4 km langs de Ganges uit. Er zijn meer dan honderd ghats waarvan er maar een paar via de weg bereikbaar zijn.
Er zijn ook 2 crematie ghats waar je uit respect geen foto's mag maken. helaas storen sommige toeristen zich daar niet aan.
Velen willen in Varanasi gecremeerd worden omdat het bevrijding uit de cyclus van geboorte en wedergeboorte betekent. Talloze lichamen worden naar deze stad vervoerd. Ook veel weduwen, slijten hier hun laatste dagen. Voor de Hindoes is de dood een deel van het leven en ze doen dan ook geen moeite het onvermijdelijke te verhullen.
De brandplaatsen zijn 24 uur aan een stuk in "bedrijf". Er liggen hoge stapels hout en een berg met as die voordat men deze in de rivier strooit, gezeefd wordt om de edele metalen er uit te zeven. Van het geld dat deze metalen opleveren, worden aalmoezen voor zwervers betaald en de laatste levensdagen van zieken die hier willen sterven. Wij zagen er kinderen die met een magneet aan een touw naar deze edele metalen aan het vissen waren.

Maar er zijn ook mensen die NIET verbrand mogen worden. Dat zij baby's, moeders die in verwachting zijn, Sadhu's (bedelmonnik) en mensen die door de giftige cobra gebeten zijn. Zij worden in doeken gewikkeld en met stenen verzwaard om zo in de Ganges "begraven" te worden.
Ook de heilige koe mag niet verbrand worden en deze wordt ook met stenen verzwaard in de rivier "begraven". maar soms laten de stenen los en ziet men deze koeien in de rivier drijven.

Je moet je voorstellen dat een paar meter verderop de mensen zich onderdompelen in de rivier en hier ook hun was komen doen. Ouders die de kinderen hier de eerste beginselen van het bidden in de Ganges bijbrengen en hen ook huilend onderdompelen. Ook zie bij zonsopgang vele vrouwen op een rijtje zitten om de opkomende zon met water en gebeden te vereren.
Vele duizenden bloemen worden in de rivier gegooid en vele drijvende lichtjes worden op het water "uitgezet".

Dit alles heeft onuitwisbare indrukken bij ons achtergelaten.

Hopelijk kunnen de foto's het een en ander verduidelijken. Maar zondag volgen er nog meer foto's verhalen vanuit Varanasi.

Een extra warme leef en genietgroet.

Piet