Noodling?

Noodling?

Van Gendambo naar Coober Pedy, zaterdag 10 november 2018, 266 km.
Hel blauwe lucht en 38 graden.


Beste allemaal,

Gisteren zijn we onderweg ook nog even het dorpje Woomera binnengereden. Tussen 1950 en 1960 werden hier in het uiterste geheim, rakettesten uitgevoerd. Ook de Britse regering kreeg toestemming om atoomwapen testen uit te voeren. Pas jaren later bleken de oorspronkelijke bewoners radioactief besmet waren. Nog steeds mag je bepaalde gebieden niet betreden. De testen zijn toen onmiddellijk stopgezet.
Op vele plaatsen in het dorpje word je nog aan deze periode herinnert. Overal staan nog raketten en we vinden ook nog twee vliegtuigen. Fred ze komen er zo aan.

In Coober Pedy vonden we een eenvoudige camping bij een motel en een benzinestation. Deze combinatie zie je veel vaker in deze woestijn. Ook hier kun je zien dat we niet in het hoogseizoen reizen. We hadden nog gezelschap van twee !!!! andere campers. Het voordeel daarvan is dat je je eigen plekje uit kunt kiezen. Hier hadden we geluk dat ze overdekte schaduwplaatsen gemaakt hebben. Je kunt je wagen eronder rijden en sta je uit de brandende zon. Want de meeste campings hebben geen bomen voor wat schaduw. Die redden het meestal niet door de hitte.

Geen douche vandaag want we wilden door naar Coober Pady. Dus om acht uur reden we al weer over de Stuart Highway.
We hebben weer de wagens geteld die ons voorbijreden. Welgeteld twee !!!!! Die ons over een afstand van 233 km passeerden. En dan hebben we nog regelmatig een rustpauze ingelast maar ook toen is ons geen auto gepasseerd. Je voelt je dus echt alleen in de woestijn.

We kwamen al om 11 uur in Coober Pedy aan. Maar een aantal kilometers voordat je het stadje inrijdt zie je overal kleine en grote hopen zand liggen. Alsof er gigantische mollen bezig geweest zijn. In 1915 werd bij toeval ontdekt dat de woestenij rondom Coober Pedy een ware schatkist vormde. 90 procent van alle opaal in de wereld wordt hier gedolven.
Er worden overal ontelbare tunnels en gangen gegraven.
Door de extreme temperatuur hebben veel edelsteen zoekers en hun familie hun huizen ondergronds gebouwd. Ze noemen deze “dugouts”. In de zomer kan de temperatuur oplopen tot 50 graden. Ondergronds blijft het gehele jaar door tussen de 20 en 25 graden. En geen stof, geen fel licht en geen vliegen.
Maar in Coober Pedy heeft men ook hotels, restaurants, winkels en zelfs twee kerken ondergronds gebouwd.

Vandaag hebben we deze beide ondergrondse kerken bezocht en inderdaad waren deze heerlijk koel.

Maar nu zullen jullie wel willen weten wat is “Noodling”.

Voor weinig geld kun je een exploitatievergunning aanvragen om zelf opaal te delven. Maar het gereedschap dat je nodig hebt is heel duur. Tienduizenden dollars voor drilboren en enorme stofzuigers.
Dus de meeste mensen beperken zich daarom tot “noodling”. Dat is het gratis zoeken naar restopalen in de afgravingen. Voorwaarde is wel dat je dat met blote handen doet. Een ongeschreven wet is dat je alle edelstenen die je op de grond vindt je gratis mag houden.
Sommigen hebben gelukt en vinden wat opaal maar de meesten keren terug uit de roestrode woestenij met vuile handen en stoffige kleren.

Wij zijn er niet aan begonnen ook omdat je ook overal gewaarschuwd wordt dat je zomaar kunt verdwijnen in de grond. De omgeving van Coober Pedy is als gatenkaas. Vol met verlaten schachten en tunnels. Menigeen is hier voor altijd verdwenen.
Coober Pedy is afgeleid van de Aboriginal woorden “Kupa Piti” wat zoveel als “gat in de aarde van de witte man” betekent.
Dus helaas geen opalen voor de familie en vrienden. Sorry.

“The traveller whose pockets are empty, even sings in the face of a thief”.

“De reiziger wiens zakken leeg zijn, zingt zelfs in het aangezicht van een dief”.


Voor nu een hete groet (40 graden) en leef en geniet van de warme, hete of koude momenten.

Piet.