Op een kruispunt met weg 13
Door: Piet Lagarde
Blijf op de hoogte en volg piet
15 Februari 2011 | Laos, Vientiane
Pakse, dinsdag 15 februari 2011
Dear everyone,
Today I describe just an hour the real live on the terrace of "my" restaurant on a crossing from the headroad. the story is too long to describe all in English. But is amazing how this Vietnamese family works and live. So calm and respectful to eachother. I learn a lot of them. They sleep on the floor in the restaurent, they pray for their budhistich altar between the guests. So Peaceful.
I hope the pictures can tell something what I saw and feel.
Have a nice day and live and enjoy the good things of live.
Big hug from Piet
Beste allemaal,
Toch maar vroeg opgestaan en naar het kruispunt met weg 13 waar ik meestal ga ontbijten, lunchen en mijn avondeten heb. Heel vertrouwd bij deze Vietnamese familie.
Je kunt hier de hele dag op het terras zitten en je raakt niet uitgekeken.
Probeer een uurtje ontbijt te omschrijven. De foto's moeten mijn verhaal maar een beetje visueel ondersteunen.
Om half 7 uur gaat het restaurant en mini winkel open. Het restaurant is gesitueerd op een groot kruispunt met weg 13. Een hoofd weg die dwars door Pakse loopt. Er zijn stoplichten en op een hoek staat een klein "onderkomen" ( een kleine kiosk) waar constant 4 of 5 agenten verblijven en die iedereen in de gaten houden. Doe je iets verkeerd dan hoor je een fluitje en krijg je een vebaal. Volgens mij pikken ze er vaak ook zomaar iemand uit die zijn papieren moet laten zien.
Er rijden mensen zonder helm, met helm, met drie kinderen voor op de scooter, zonder licht, een tuk tuk afgeladen vol met schoolkinderen in uniform, scooters afgeladen met zakken met groenten en noem maar op. Alles mag schijnbaar op wat voor manier vervoerd worden. In ieder geval deze mensen krijgen geen verbaal. Het hoort bij het straatleven.
Bij " mijn" restaurant is het een drukte van belang. De fietsen voor verhuur worden op het trottoir gezet, de luifels worden uitgerold, de totale keuken wordt weer op de hoek bijna op het trottoir gezet, de gasflessen worden aangesloten, de winkeldeuren gaan open en het koken en bakken kan beginnen. Ondertussen worden de rode klaptafels en rode plastic stoelen klaargezet en is werkelijk de hele familie bezig met iedereen zijn eigen taak.
De Vietnamese familie bestaat uit man Ty (37) met zijn vrouw Chin (38 jaar maar je schat haar veel jonger) en hun 2 dochters Dao en Lin. Verder werkt de moeder van Chin volop mee en 6 broers en zusters en moeder van Ty. Ieder met zijn eigen taak. Groenten schoonmaken, bakken en koken. Het restaurant wordt druk bezocht en moeten regelmatig klaptafeltjes bijgeplaatst worden. Iedereen pakt wat uit de winkel en zet dat op de tafel en wordt later verrekend. De baby van anderhalf Dao is geen moment alleen en wordt voornamelijk door een van de broers de hele dag op zijn heupen gedragen en bezig gehouden. De Ty, Chin, Dao en Lin wonen en slapen in een afgetimmerd gedeelte van de winkel.
Ze bewaken als het ware al hun spulletjes in de nacht.
Vader Ty verzorgt ondertussen de haren van zijn oudste dochter en moeder Chin maakt zich in de winkel voor een klein spiegeltje nog even op voordat zij mee gaat helpen.
Ritueel; Elke ochtend verzorgt vader Ty de 3 altaartjes. Hij zet er water en voedsel bij. Steekt wierookstokjes aan en bid met de wierookstokjes in zijn hand voor elk altaartje. Ook worden er wierookstokjes op de hoek van het kruispunt geplaatst.
Foto's mag je daar niet van maken.
Het is een heel gelovige familie. En deze week zijn ze ook 2 dagen gesloten om allemaal naar Wat Phu in Champasak te kunnen gaan waar in februari het grote boeddhistische tempelfeest plaatsvindt.
Er wordt gebeden op de knieen voor het altaartje ook al zit het hele terras vol met gasten.
En het mooie is dat dat allemaal kan zonder dat er iemand lacht of het raar vindt. Het hoort bij het leven van alle dag. Zonder oordeel en veroordeling.
De rest van de familie slaapt op de grond op een matje in een gebouw naast de winkel waar 's avonds ook alle potten en pannen en gasflessen en tafels en stoelen verblijven.
Op het trottoir staat een grote houten tafel. En als het even niet zo druk is dan gaat men boven op de tafel zitten uitrusten en zit men wat rond te kijken.
In de keuken is geen stromend water en er staat altijd een grote bak met ijsklontjes om de vele soorten shakes te kunnen maken.
Ook zie je vaak een oude vrouw met sticky rijst het terras oplopen om wat te kunnen verkopen aan de gasten. Het mag en kan.
Het is een genot om zo'n dagelijks gebeuren te kunnen gadeslaan.
Het gebeurt allemaal met een ontzettende natuurlijke rust en doordat alles niet doodgeregeld is door voorwaarden en regeltjes heeft iedereen en neemt iedereen zijn verantwoording met respect naar elkaar.
In Nederland zou bijna iedereen van de weg gehaald worden en zou de keuken onmiddelijk gesloten worden.
Beste mensen zomaar een uurtje op het terras bij "mijn" familie.
Kijk maar naar de foto's om het beeld compleet te maken.
Dear everyone,
Today I describe just an hour the real live on the terrace of "my" restaurant on a crossing from the headroad. the story is too long to describe all in English. But is amazing how this Vietnamese family works and live. So calm and respectful to eachother. I learn a lot of them. They sleep on the floor in the restaurent, they pray for their budhistich altar between the guests. So Peaceful.
I hope the pictures can tell something what I saw and feel.
Have a nice day and live and enjoy the good things of live.
Big hug from Piet
Beste allemaal,
Toch maar vroeg opgestaan en naar het kruispunt met weg 13 waar ik meestal ga ontbijten, lunchen en mijn avondeten heb. Heel vertrouwd bij deze Vietnamese familie.
Je kunt hier de hele dag op het terras zitten en je raakt niet uitgekeken.
Probeer een uurtje ontbijt te omschrijven. De foto's moeten mijn verhaal maar een beetje visueel ondersteunen.
Om half 7 uur gaat het restaurant en mini winkel open. Het restaurant is gesitueerd op een groot kruispunt met weg 13. Een hoofd weg die dwars door Pakse loopt. Er zijn stoplichten en op een hoek staat een klein "onderkomen" ( een kleine kiosk) waar constant 4 of 5 agenten verblijven en die iedereen in de gaten houden. Doe je iets verkeerd dan hoor je een fluitje en krijg je een vebaal. Volgens mij pikken ze er vaak ook zomaar iemand uit die zijn papieren moet laten zien.
Er rijden mensen zonder helm, met helm, met drie kinderen voor op de scooter, zonder licht, een tuk tuk afgeladen vol met schoolkinderen in uniform, scooters afgeladen met zakken met groenten en noem maar op. Alles mag schijnbaar op wat voor manier vervoerd worden. In ieder geval deze mensen krijgen geen verbaal. Het hoort bij het straatleven.
Bij " mijn" restaurant is het een drukte van belang. De fietsen voor verhuur worden op het trottoir gezet, de luifels worden uitgerold, de totale keuken wordt weer op de hoek bijna op het trottoir gezet, de gasflessen worden aangesloten, de winkeldeuren gaan open en het koken en bakken kan beginnen. Ondertussen worden de rode klaptafels en rode plastic stoelen klaargezet en is werkelijk de hele familie bezig met iedereen zijn eigen taak.
De Vietnamese familie bestaat uit man Ty (37) met zijn vrouw Chin (38 jaar maar je schat haar veel jonger) en hun 2 dochters Dao en Lin. Verder werkt de moeder van Chin volop mee en 6 broers en zusters en moeder van Ty. Ieder met zijn eigen taak. Groenten schoonmaken, bakken en koken. Het restaurant wordt druk bezocht en moeten regelmatig klaptafeltjes bijgeplaatst worden. Iedereen pakt wat uit de winkel en zet dat op de tafel en wordt later verrekend. De baby van anderhalf Dao is geen moment alleen en wordt voornamelijk door een van de broers de hele dag op zijn heupen gedragen en bezig gehouden. De Ty, Chin, Dao en Lin wonen en slapen in een afgetimmerd gedeelte van de winkel.
Ze bewaken als het ware al hun spulletjes in de nacht.
Vader Ty verzorgt ondertussen de haren van zijn oudste dochter en moeder Chin maakt zich in de winkel voor een klein spiegeltje nog even op voordat zij mee gaat helpen.
Ritueel; Elke ochtend verzorgt vader Ty de 3 altaartjes. Hij zet er water en voedsel bij. Steekt wierookstokjes aan en bid met de wierookstokjes in zijn hand voor elk altaartje. Ook worden er wierookstokjes op de hoek van het kruispunt geplaatst.
Foto's mag je daar niet van maken.
Het is een heel gelovige familie. En deze week zijn ze ook 2 dagen gesloten om allemaal naar Wat Phu in Champasak te kunnen gaan waar in februari het grote boeddhistische tempelfeest plaatsvindt.
Er wordt gebeden op de knieen voor het altaartje ook al zit het hele terras vol met gasten.
En het mooie is dat dat allemaal kan zonder dat er iemand lacht of het raar vindt. Het hoort bij het leven van alle dag. Zonder oordeel en veroordeling.
De rest van de familie slaapt op de grond op een matje in een gebouw naast de winkel waar 's avonds ook alle potten en pannen en gasflessen en tafels en stoelen verblijven.
Op het trottoir staat een grote houten tafel. En als het even niet zo druk is dan gaat men boven op de tafel zitten uitrusten en zit men wat rond te kijken.
In de keuken is geen stromend water en er staat altijd een grote bak met ijsklontjes om de vele soorten shakes te kunnen maken.
Ook zie je vaak een oude vrouw met sticky rijst het terras oplopen om wat te kunnen verkopen aan de gasten. Het mag en kan.
Het is een genot om zo'n dagelijks gebeuren te kunnen gadeslaan.
Het gebeurt allemaal met een ontzettende natuurlijke rust en doordat alles niet doodgeregeld is door voorwaarden en regeltjes heeft iedereen en neemt iedereen zijn verantwoording met respect naar elkaar.
In Nederland zou bijna iedereen van de weg gehaald worden en zou de keuken onmiddelijk gesloten worden.
Beste mensen zomaar een uurtje op het terras bij "mijn" familie.
Kijk maar naar de foto's om het beeld compleet te maken.
-
15 Februari 2011 - 09:57
Riek:
Wat schitterend dat alles kan. Onvoorstelbaar mooi, toch.
Coby komt rond 1 uur even aan als ze naar Ede rijdt en blijft een boterhammetje mee eten.
Vind ik heel fijn.
Groetjes -
15 Februari 2011 - 12:24
Anna:
ik kreeg dezelfde email als Johan Gelauf. Dit is volgens mij een nep-mail ! Gewoon weggooien maar!
Ik geniet nog steeds mee van je avonturen ! Groeten ! anna, dongen -
15 Februari 2011 - 12:25
Wil Broos:
Beste Piet en volgelingen van Piet,
Ik ben zojuist door enkele personen gebeld met de mededeling dat Pite overvallen zou zijn en snel geld nodig heeft om terug naar huis te komen. Ik probeer Piet telefonisch te bereiken maar krijg hem niet te pakken. Om 12.15 uur heeft Piet nog geprobeerd om met een kennis te skypen maar dit is niet gelukt. Wij gaan er vanuit - zoals Johan Gelauf onderstaand al schrijft - dat e.e.a. fake is en iemand anders geld wil hebben. Piet zou zeker contact met mij of zijn kinderen opnemen. Dus mijn advies is om niet op de oproep in te gaan. We blijven proberen om Piet te bereiken. Heeft iemand hem wel aan de telefoon, neem even contact met mij op (06-12997274), zodat we dit vervelende verhaal de wereld uit kunnen helpen. Ik houd u allen op de hoogte.
Piet, lees je dit zelf, bel me even op.
Groeten,
Wil Broos.
-
15 Februari 2011 - 13:52
Christine:
Hey Piet,
I have received the same email as one of the other ones below. It just all sounded very strange and not at all like you really.
and it seems you are fine looking at your entry fro today.
Nevertheless just post a note that you are fine please.
Big Hug,
Christine -
15 Februari 2011 - 14:42
Piet:
Juist voor ik naar bed wil gaan kijk ik nog even op mijn weblog naar de reacties. Nee hoor met mij is alles goed.
Ik weet dat " ze" al langer bezig zijn met de adressenlijsten van reizigers te kraken. Ik heb ook al bericht gehad op hotmail. Dus gewoon nergens op ingaan en weggooien die rommel. Ik neem altijd zelf eerst contact op. Zojuist ook al rare telefoontjes gehad met een heel raar nummer. Er zit ergens iets goed fout met onze moderne communicatie middelen.
Maar met mij is alles goed en bedankt voor jullie bezorgdheid en hulp.
Ik ga proberen te slapen.
Leef en geniet zelfs als je van die vervelende berichten krijgt. -
15 Februari 2011 - 15:47
Roel:
Piet,
Ik heb inmiddels een en ander nagekeken betreffende je telefoon. Bel mij even als je in de gelegenheid bent. We kunnen dan even afspreken wat te doen. Voor mij is het momenteel lastig want KPN kan/mag geen verzoeken van mij uitvoeren omdat ik niet de contractant ben. Kunnen we ook meteen even overleggen over je hotmail. Voor nu slaap rustig en ik hoor je graag!
Groeten Roel (en Anouk) -
15 Februari 2011 - 16:15
Wil Broos:
Beste Piet-volgers,
Voor het slapen gaan van Piet hem nog even aan de telefoon gehad. Zoals hij het zelf schrijft, gaat alles goed met hem. Goed zijn enthousiaste stem weer gehoord te hebben.
Hij blijft gewoon op zijn manier LEVEN en GENIETEN van alles wat hij meemaakt.
En wij allen als lezers blijven alert als we maar denken dat er iets met hem gebeurd. Bedankt voor de snelle reacties naar mij toe. Want naast het genieten van zijn verhalen en gebeurtenissen, staat vast dat we Piet weer in goede staat en gezondheid met zijn stale ros eind maart a.s. thuis willen hebben. -
15 Februari 2011 - 17:57
Ria R.:
Gelukkig had je ons al gewaarschuwd voor e.v.t. rare mails. Ik kreeg hem ook en heb hem meteen weggegooid het was wel duidelijk te zien aan de tekst ( ik dacht meteen dit is niet van Piet) Toch een beetje bezorgd en opgelucht na al die reacties dat het goed met je gaat. Hopelijk heb je lekker geslapen. Groetjes Ria Rosmalen -
15 Februari 2011 - 18:39
Piet:
Lieve Piet, ik ben ook erg gesgrokken toen ik je email heb gekregen en dacht dat het niet kan kloppen! Ik kan je blog niet iedere dag lezen, want ik zelf vaak op rijs ben, maar ik vind het altijd nog ongelovilijk interessant wat je alles beleeft! Ik woon nu all 3 weeken in nederland/ Hengelo en blijv hier tot begin Juni. Ik zou het naturlijk erg leuk vinden jou te ontmoeten als je weer terug bent van je avontuur! Ik ben erg blij te hooren dat er nix aan de hand is en alles goed is met je.
Enjoy and take care!
Lea -
15 Februari 2011 - 21:42
Hi Piet:
We have received a e-mail from you in Maylisia, saying that you where robbed of all money, documents and cell phone. Asking for 2,400 US dollars to help pay for hotel bill and to get you home. Is this a scam, blackmail or what ever. They could get a lot of money from all your contacts. If you need help ring us collect 06 3627372 Cynhtia and Geoff. -
16 Februari 2011 - 20:12
Herman En Hanny:
Wat lastig met die mails, maar als iedereen ze weg gooit en er niks mee doet gaat het wel goed komen. Wij hebben ze ook gehad. -
16 Februari 2011 - 20:33
Herman En Hanny:
Wat super vervelend voor je, blij dat het toch weer gedeeltelijk opgelost is.
Herman en ik zijn vanmiddag naar Jan geweest, heel confronterend, maar ook zo goed dat je hem gezien hebt. En dat ze zo sterk zijn samen, Gwen en Femke kunnen de hele week nog bij hem blijven, ook Cobie is zo flink en Jan is er zo gelukkig mee dat zij er is.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
