Weer terug, Back again.

Pakse, maandag 14 februari 2011

Dear everyone,

I am back in Pakse again. 86 beautiful kilometers on the Bolovenplateau.. Hilly but up also means sometimes you go down. The temperature is still nice. 35 degrees. I must stay 5 days more here and than I go to Thailand again. I can stay their 15 days and 5 of March I fly to Nepal. So I must cycle more than 1000 kilometre in 13 days. That is my big challenge. My butt is cured so I hope that is no problem anymore.

Dear friends have a nice Valentine day. Perhaps with flowers and a present. But the most important thing: Gives the people you met a nice laugh. A laugh colours the days.

I notice that every time on my bike.

Live and enjoy the days because tomorrow is not self-evident.

Piet



Beste allemaal,

Ja weer terug op het vertrouwde adres zou ik bijna zeggen. Ook dezelfde kamer weer terug en weer eten bij " mijn" family.
Eigenlijk niets voor mij om zo lang op dezelfde plaats te blijven maar soms moet je je aan passen aan de omstandigheden. Dus niet te vroeg Thailand infietsen want dan krijg ik problemen met de immigratie dienst en mij achterwerk de kans geven om te herstellen. Dat laatste is al aardig gelukt.
Want eergisteren 120 kilometers gefietst naar Tadlo en vandaag 86 kilometers van Tad Lo weer naar Pakse. Allebei de dagen nogal wat geklommem maar dat wil dan ook zeggen ook nog al wat dalen.

Veel drinken en op tijd eten is het devies, zeker als het zo heet is moet je de juiste balans tussen die twee proberen te vinden.
Vooral als de tocht erop zit vraagt mijn lichaam meteen om water of ander drinken en dan gutst het er ook meteen weer aan alle kanten weer uit.

Het waren allebei prachtige tochten op het Boloven plateau. Van alles is er te zien. Hele primitieve kleine dorpjes, koffieplantages, messensmederijen, mandenmakers, rietendaken makers, Roepende en zwaaiende kinderen, bananenplantages, platgebrande stukken land, en ga zo maar door. Op de fiets is alles zo dichtbij.
Je ruikt en proeft de sfeer van alle dag. En ook deze dagen klopte de uitdrukking:

" HET EINDPUNT KAN NOOIT ZO INTERESSANT ZIJN ALS DE WEG ER NAAR TOE"

Vooral het ontwaken van de dag is het interessantste gedeelte vind ik altijd. De houtvuurtjes worden aangemaakt en daarna begint het leven van alle dag. Maar het gaat er altijd zo ontspannen en rustig aan toe dat je vanzelf die rust ook in je lijf krijgt.
Vandaag zag ik bijvoorbeeld een grote bus die kapot langs de kant van de weg stond.
Eerst worden er een paar rotsblokken gezocht die men voor de wielen legt. Dan worden er wat takken afgebroken en een 50 meter voor en achter de bus op de weg gelegd als teken voor het andere verkeer.
De bus wordt of vrachtauto wordt meestal ter plekke gerepareerd en dat kan soms dagen duren. Soms wordt de hele motor langs de weg vervangen. Vanmorgen begon de chauffeur eerst een houtvuurtje op de weg voor de bus te maken om een kopje koffie te kunnen drinken. De passagiers wachten geduldig wat er verder gebeuren gaat. Maar soms kan dat wel een halve dag duren. Niemand gaat tekeer of schreeuwt of is in paniek.
Men neemt het leven zoals het komt.

Beste mensen ik probeer de foto's van de waterval dadelijk nog teplaatsen bij het verslag van gisteren. Dus even terug naar het vorige verslag als je deze wilt zien

Aan de reacties van mijn zus Coby en dochter Femke kun je verder zien hoe het er nu zo'n beetje voorstaat in mijn familie.

Beste allemaal een mooie Valentijns dag met misschien een roos en een cadeautje. Maar een lieve lach tegen iedereen doet ook al wonderen. Dat merk ik hier elke dag.

Beste mensen ook nu weer leef en geniet van de momenten want morgen is niet vanzelfsprekend.

Piet