" Mijn" grote ster. " My " big star.

Khong Chiam, zondag, 6 februari 2011

Dear everyone,

Yes today 120 kilometer over sometimes bad roads and it was hilly. But my legs are good and strong after more than 3000 kilometer.
I started in New Zealand with looking to the big star in the neighbourhood from the moon. For me an important moment to say goodby to the day that I get on that moment. And this star is everywhere on the world where you are. And it seems for me if this star the last months is more twinkling and it seems she is bigger. So this morning I started in the dark at 6 oclock and than it is real dark. But the star gives me light and after half an hour the sunrise came. So beautiful. But tonight I look to the big star and thanks her for the nice day again.

So live and enjoy the moments of the big star.

Till tomorrow and than again from Laos.

Big hug from

Piet


Beste allemaal,

Hier ben ik weer na een grote afstand te hebben overbrugd. 120 kilometer. Over een flink heuvelachtig terrein met 2 steile beklimmingen van 2 kilometer. En de temperatuur mag er ook zijn. Rond 12 uur zo'n 38 graden. Maar ik vind dat heerlijk en mijn benen en armen zijn echt heel erg bruin.
Maar verbranden doe ik niet meer.
Maar ik weet dat het het beste is om heel vroeg te vertrekken. Dus vanmorgen heb ik het een keertje er op gewaagd om in het donker te vertrekken. Ik weet dat er 's morgens heel weinig verkeer op de weg is en dat het in 10 minuten licht kan zijn. Dus gisterenavond genoeg eten in geslagen en om 6 uur zat ik op de fiets. Ik heb een heel goede fietsverlichting want anders is het te gevaarlijk omdat je nogal eens een keertje een kuil moet ontwijken. De honden zijn een groter probleem, zij laten je altijd weer schrikken en rennen vaak honderden meters blaffend vlak bij je voeten.

Maar nu kom ik ook meteen op de titel. Als je zo alleen bent zoek je altijd naar een richtpunt op je reis. Voor mij is dat elke avond naar de hemel kijken en op zoek gaan naar die ene ster. Er zijn er duizenden maar die ene vlak bij de maan zie je altijd omdat zij zo groot is en zo kan schitteren. Vanmorgen voor dat de sunrise er aankomt was deze twinkelende ster weer heel aanwezig. Net alsof hij de laatste maanden groter is en meer schittert. In Nieuw Zeeland keek ik er al naar en nu weer elke avond. En omdat het hier meestal heel helder is, is het voor mij een heerlijk herkenningspunt. Vanmorgen in het donker wees hij mij de weg totdat de zon het van haar overneemt.
En ook deze sunrise was vanmorgen weer schitterend.

Verder was de omgeving heel rustig. Soms een dorpje met vandaag niet zoveel activiteit omdat het zondag is. En dus ook niet veel verkeer.
En als je zo vroeg vertrekt dan is er om 9 uur " de kop " eraf want dan heb je er al zo'n 35 kilometer opzitten. Dus om half 2 reed ik al het terrein van mijn resort op en om 2 uur was ik weer zo fris als een hoentje. Onderweg nog een Nederlands stel op de fiets voorbijgereden die een achterband aan het repareren waren. Ja dat kan ook gebeuren vooral op deze weg want er waren stukken bij dat het leek alsof ik in Birma aan het fietsen was. Het was soms echt uitkijken voor die hele diepe gaten of voor dat losliggend gruis. Maar mijn trouwe vriend, mijn Koga, was weer in topvorm.

Morgen hoop ik weer een verslag te schrijven vanuit Laos. De titel weet ik al: JASPER

Dus tot morgen vanuit Pakse, Laos.

Een leef en geniet groet.

Piet