Extra hard...
Door: Piet Lagarde
Blijf op de hoogte en volg piet
16 Januari 2010 | Cambodja, Pursat
zaterdag 16 januari 2010
Pursat.
Beste allemaal, dear everyone
The economic crisis is for Cambodja and other poor countries extra hard. Many buildings are halfway and they stop with finishing it.Also factories are closed. So many people have no work and no food. So many things happens what is not good. Young Children must work and there are many prostitutes.
Today I biked 95 km trough the same landscape like yesterday.
But everyday their happens also nice meetings. So yesterday the meeting with a very nice couple, Chris and Silje from England. They work 3 months in a orphanage and teach the children English.
www.justgiving.com/siljaandchris
So their are always little lights in the sky just see them.
Warm greetings from Piet
Beste allemaal,
Gisteren na de boottocht door het drijvende dorp weer teruggegaan naar mijn guesthouse en daar ontmoette ik Chris en Silje. Zij onderwijzeres en hij brandweerman in Londen. Silja is van Noorse maar is met Chris getrouwd. Zij trekken 5 maanden rond, vooral met de trein. Maar 3 maanden verblijven zij in een weeshuis en geven daar Engels en sport aan de kinderen. Elk weekend gaan zij op hun scootertje naar een of andere plaats. De kinderen heel lief en heel gemotiveerd om te leren, vertelden ze. Jammer dat het bijna 110 km verder lag anders was ik zeker gaan kijken. Vis een kleine organisatie in Engeland zijn zij hier terecht gekomen.
Voor geinteresseerden:
www.justgiving.com/siljeandchris
Hebben ook een blog:
www.chrisandsilje.blogspot.com
Wij proberen na terugkomst zeker contact te blijven houden.
Zo ontmoet je bijna elke dag weer bijzondere mensen.
Vandaag ben ik na 95 km in Pursat terechtgekomen. Weer door een troosteloos gebied met geen enkele groen rijstveldje.
Regelmatig stop ik en probeer via de kinderen in contact tekomen met de mensen. Ik heb altijd een aantal mandarijntjes bij om aan de kinderen te geven. Ook al verstaan wij elkaar niet maar met gebaren en gewoon door hen tebegroeten en te bedanken hebben wij contact en lachen wij heel vaak en dan wordt er onderling gepraat en gelachen. Van dat fietsen snappen ze niets en kijken dan vol bewondering naar mijn benen en als ik dan mijn broek wat omhoog doe en dan een heel wit stuk zien moeten ze nog harder lachen. Beste mensen het lijkt helemaal niets maar vertrouwen terugwinnen begint bij hele kleine dingen.
De hele dag denk ik wat de beste manier is om mensen hier te helpen. Ik heb zo wel mijn ideeen en die wil ik nog eens uit gaan schrijven.
Een ander verschijnsel wat je vaak in de buurt van grote steden ziet, is dat multi nationals al grote stukken grond gekocht hebben. Die stukken grond, soms voetbalvelden groot, gaan ze eerst ommuren. Echt een gemetselde muur van wel 3 meter hoog. De grond daarachter blijft, nu zeker met de economische crisis vaak nog jaren braak liggen. En Cambodja en andere arme landen worden door deze crisis onevenredig hard getroffen.
Ik probeer de komende dagen ook wat te schrijven over de duisre kant van dit land. Corruptie, kinderarbeid, prostitutie zijn hier aan de orde van de dag.
Morgen ga naar Battambang. Een lange tocht van meer dan 100 km maar mijn benen schijnen dat fijn te vinden. Dus ik laat ze maar rond gaan.
Een lieve groet en leef en geniet,
Piet
4995: The nice couple Chris and Silje
5017: Eenzaam langs de grote weg, op blote voetjes kilometers lopen van school naar huis.
4994: Ik heb mijn volgeladen vol met .......
4998: Aapjes op een stortplaats.
5004: Van dichtbij is die vreemde meneer toch wel heel groot!!!!
5015: 95 km over deze weg maar met veel fijne ontmoetingen.
5010: Monniken. Vaak zie je deze in het straatbeeld opduiken in hun bruin/oranje gewaden. Vaak heel jong. Maar alle monniken zijn in 1975 vermoord.Vaak is er een klein jongetje bij met kleine etensschaaltjes. Ze lopen dan naar mensen en deze geven dan een aalmoes,(denk ik). Ze knielen dan voor de monniken en dan wordt er gebeden. Vandaag zomaar langs de weg 2 monniken met een luidspreker. Mensen komen uit hun huizen en knielen langs de weg en bidden met de handen gevouwen. Te intiem om er een foto van te maken. De monniken zeggen dan gebeden op door de microfoon.
Pursat.
Beste allemaal, dear everyone
The economic crisis is for Cambodja and other poor countries extra hard. Many buildings are halfway and they stop with finishing it.Also factories are closed. So many people have no work and no food. So many things happens what is not good. Young Children must work and there are many prostitutes.
Today I biked 95 km trough the same landscape like yesterday.
But everyday their happens also nice meetings. So yesterday the meeting with a very nice couple, Chris and Silje from England. They work 3 months in a orphanage and teach the children English.
www.justgiving.com/siljaandchris
So their are always little lights in the sky just see them.
Warm greetings from Piet
Beste allemaal,
Gisteren na de boottocht door het drijvende dorp weer teruggegaan naar mijn guesthouse en daar ontmoette ik Chris en Silje. Zij onderwijzeres en hij brandweerman in Londen. Silja is van Noorse maar is met Chris getrouwd. Zij trekken 5 maanden rond, vooral met de trein. Maar 3 maanden verblijven zij in een weeshuis en geven daar Engels en sport aan de kinderen. Elk weekend gaan zij op hun scootertje naar een of andere plaats. De kinderen heel lief en heel gemotiveerd om te leren, vertelden ze. Jammer dat het bijna 110 km verder lag anders was ik zeker gaan kijken. Vis een kleine organisatie in Engeland zijn zij hier terecht gekomen.
Voor geinteresseerden:
www.justgiving.com/siljeandchris
Hebben ook een blog:
www.chrisandsilje.blogspot.com
Wij proberen na terugkomst zeker contact te blijven houden.
Zo ontmoet je bijna elke dag weer bijzondere mensen.
Vandaag ben ik na 95 km in Pursat terechtgekomen. Weer door een troosteloos gebied met geen enkele groen rijstveldje.
Regelmatig stop ik en probeer via de kinderen in contact tekomen met de mensen. Ik heb altijd een aantal mandarijntjes bij om aan de kinderen te geven. Ook al verstaan wij elkaar niet maar met gebaren en gewoon door hen tebegroeten en te bedanken hebben wij contact en lachen wij heel vaak en dan wordt er onderling gepraat en gelachen. Van dat fietsen snappen ze niets en kijken dan vol bewondering naar mijn benen en als ik dan mijn broek wat omhoog doe en dan een heel wit stuk zien moeten ze nog harder lachen. Beste mensen het lijkt helemaal niets maar vertrouwen terugwinnen begint bij hele kleine dingen.
De hele dag denk ik wat de beste manier is om mensen hier te helpen. Ik heb zo wel mijn ideeen en die wil ik nog eens uit gaan schrijven.
Een ander verschijnsel wat je vaak in de buurt van grote steden ziet, is dat multi nationals al grote stukken grond gekocht hebben. Die stukken grond, soms voetbalvelden groot, gaan ze eerst ommuren. Echt een gemetselde muur van wel 3 meter hoog. De grond daarachter blijft, nu zeker met de economische crisis vaak nog jaren braak liggen. En Cambodja en andere arme landen worden door deze crisis onevenredig hard getroffen.
Ik probeer de komende dagen ook wat te schrijven over de duisre kant van dit land. Corruptie, kinderarbeid, prostitutie zijn hier aan de orde van de dag.
Morgen ga naar Battambang. Een lange tocht van meer dan 100 km maar mijn benen schijnen dat fijn te vinden. Dus ik laat ze maar rond gaan.
Een lieve groet en leef en geniet,
Piet
4995: The nice couple Chris and Silje
5017: Eenzaam langs de grote weg, op blote voetjes kilometers lopen van school naar huis.
4994: Ik heb mijn volgeladen vol met .......
4998: Aapjes op een stortplaats.
5004: Van dichtbij is die vreemde meneer toch wel heel groot!!!!
5015: 95 km over deze weg maar met veel fijne ontmoetingen.
5010: Monniken. Vaak zie je deze in het straatbeeld opduiken in hun bruin/oranje gewaden. Vaak heel jong. Maar alle monniken zijn in 1975 vermoord.Vaak is er een klein jongetje bij met kleine etensschaaltjes. Ze lopen dan naar mensen en deze geven dan een aalmoes,(denk ik). Ze knielen dan voor de monniken en dan wordt er gebeden. Vandaag zomaar langs de weg 2 monniken met een luidspreker. Mensen komen uit hun huizen en knielen langs de weg en bidden met de handen gevouwen. Te intiem om er een foto van te maken. De monniken zeggen dan gebeden op door de microfoon.
-
16 Januari 2010 - 08:17
Jac Peeters:
Dag Piet,
Uit je reisverslagen proef ik wel dat het lang niet altijd gemakkelijk is om je in deze omgeving 'op je gemak'te voelen, maar ik weet ook wel, dat je daar op jouw manier toch wel weer een positieve invulling zult geven.
Groeten uit Hilvarenbeek!
Jac en Hanneke -
16 Januari 2010 - 08:40
Dalinn:
i am very happy to see you in my province .
im glad so much when i talk to u and i think u are very good man . nice to be friend with u and i do hope you send mail to me back . -
16 Januari 2010 - 08:50
Riek:
Ha broer,
Het dooit hier op het moment, dus Elfstedentocht, ben benieuwd.
Vanmiddag gaan we naar je zus in Ede. Een bekske koffie drinken. -
16 Januari 2010 - 09:14
Yvonne En Wim:
Gedag Piet,
Bij het lezen van jouw verslag gaan onze gedachten ook weer uit naar de vele ellendige zaken die we in Cambodja hebben gezien. Je zou haast al de mooie dingen en ervaringen vergeten, want die hebben we toch zeker ook gehad. Groetjes Yvonne en Wim -
16 Januari 2010 - 13:43
Ine Seegers:
Ik voel dat er van alles broeit daar bij jou Piet. Je wilt iets voor die mensen en dat land betekenen in welke vorm dan ook, dat siert jou zo. Ja, vele druppeltjes kunnen ook ooit een emmer worden. Ik vind het al zo mooi als jij die kindjes aan het lachen krijgt, ik heb daar zelf zo mijn gedachte bij. Een glimlach van een kind hè ompa Piet, maakt je dag zoveel mooier.
Wij gaan nu naar een bruiloft. Lieve groet Marcel en Ine -
16 Januari 2010 - 14:44
Hanny:
Weer een heleboel informatie, je schrijft er zo mooi over alsof je een boek leest.Gisteren was er een prachtige uitzending op de tv over waar jij nu bent, het was alsof we naar je foto's keken.
Daaag.
Herman en Hanny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
