Het land van ooit. The country from ever.

vrijdag 15 januari 2010,

Kompong Chhnang

Beste allemaal, dear everyone,

Today 92 km through a very sad landscape. No rice fields. But 1960 Cambodja was a very big rice exporter. But then Pol Pot came. 3 years, 8 months and 20 days and all the teachers, people who had studied were killed. 19 doctors survived. All the trust in themself and in the other is gone. I see it every day.
So I hope that the people can find themself in the next years.

Today I made a boattrip through a floating village. Very beautiful.

Many greetings from

Piet

Beste allemaal,

Cambodja, 2 x zo groot als Belgie en Nederland samen. Ooit een welvarend land en in 1960 nog een van de grootste rijstexporteurs ter wereld. En dan wordt het 1975, 3 jaar, 8 maanden en 20 dagen.
Alles verwoest. 2 miljoen mensen vermoord. De hele infrastructuur en de kennis die in honderden jaren opgebouwd was in enkele jaren totaal verdwenen. Moet je je indenken dat artsen, ingenieurs, apothekers, verpleegsters, leraren rechters, advocaten maar ook mommiken, priesters. Niets mocht er blijven.

13 artsen hebben het overleefd. Je kunt je indenken dat dan een land alles ontnomen is en het generaties duurt voor men dit weer opgebouwd heeft.

Maar wat het allerergste is dat men het vertrouwen in zichzelf en het vertrouwen in de ander verloren heeft. Want de soldaten van 16, 17 jaar oud, van ruim 30 jaar geleden zijn nu misschien wel huisvaders. Wie heeft wie verraden?
Het terugwinnen van dat vertrouwen van het zelfbeeld zal volgens mij de grootste krachtproef worden.

Ik merk het elke dag aan de mensen en zie het onderweg.
Ooitzou ik nu door groene rijstvelden gefietst moeten hebben maar vandaag heb ik weer 90 km lang door een troosteloos gebied gereden.
Door een uitgekiend irrigatiesysteem konden ze 3 x per jaar rijst oogsten en nu heb ik maar een paar groene rijstvelden gezien.

Ook als ik de weg naar het hotel vraag en de naam van het hotel laat zien kunnen mij maar enkele mensen helpen want 40% van de vrouwen en 20 % van de mannen is analfabeet. De kinderen, en die zie ik er per dag heel veel, gaan wel naar school maar velen maar voor een jaar of 4 en vele ouders hebben ook geen geld om hen naar school te laten gaan.

Beste mensen, het is gebeurd en de foto's liegen niet maar Ine van heel veel situaties en beelden heb ik geen foto's willen maken. Ze waren te gruwelijk om vast te leggen.

Ik ben blij dat ik het fietsend allemaal een plaatsje kan geven en maak je niet ongerust, ik slaap goed en probeer overdag alleen maar mensen aan het lachen te krijgen. En dat lukt nog steeds. We roepen, zwaaien en lachen wat af.

Om 1 uur was ik vandaag al in Sokha's guesthouse. Na een uurtje ben ik weer zo fit als een hoentje en ben ik 2 uur door een drijvend dorp gevaren. Echt uniek. Ik denk dat ik unieke foto's heb kunnen maken van het leven in een drijvend dorp.

Beste mensen, leef en geniet en dat doe ik elke dag. Alleen hoop ik dat Cambodja ooit het land van ooit weer wordt.

Piet

De foto's:
Ik kan niet bij elke foto een reactie plaatsen maar een paar reacties wil ik jullie niet onthouden. Verder moet je maar vragen stellen als je meer van de foto's wilt weten.

4855: Varkens houden op het water.
4901/4902: 2 jongetjes op het dak zijn vis die daarop gedroogd wordt in een emmer aan het verzamelen.
4824: monniken een vertrouwd straatbeeld, vertel ik later nog meer over.
4916: de bootdriver, een Vietnamees die hier in het drijvende dorp meer wonen.
4832/4834: 2 kinderen die de kar met 2 koeien ervoor "besturen"met hooi.
4835: een paar groene rijstvelden. Groen de kleur van hoop. Ik hoop dat ook de dorre ooit weer groen zal kleuren.