Een ander kleurrijk, An other colourful.

Mumbai, tuesday, 6 december 2011

Beste allemaal,


Vandaag nog een dagje Mumbai, maar morgenvroeg trekken we weer verder naar het zuiden met de trein naar Goa. 12 uur " treinen". Je weet dan meteen hoe groot India is. Gelukkig reizen we overdag zodat we de omgeving kunnen zien.
Vandaag weer 2 uur in de taxi gezeten. 1 uur door het verkeer naar " The India Gate" en ruim een uur met de boot naar de Elephanta caves Island. Zo de dag was weer goed gevuld. Larter volgt een verslag over de dagen in Mumbai. eerst iets over de titel.
De vrouwen zijn niet alleen kleurrijk maar dat is de reclame ook.
Op het platteland, in de dorpjes, in de steden waar je ook maar kijkt, komt de schreeuwende reclame op je af. Normaal zijn het reclame borden maar hier hebben ze het anders georganiseerd.
De huizen hebben aan de zijkant geen ramen en vaak aan de voorkant ook niet. meestal alleen maar een rolluik. In het landschap zijn veel terreinen ommuurd.
En ik kan wel zeggen dat de reclamemakers elk vlak dat er bestaat gebruiken. Groot, klein, hoog, smal, breed, het maakt hen niets uit.
Er worden geen borden bevestigd met reclame teksten maar al deze muren worden eerst helemaal of knalrood, of knalblauw, of knal geel geschilderd. En het is echt " knal". Op deze knallende kleuren komt de tekst te staan, meestal ook in harde kleuren.
Voor de reclamemakers is dit een goedkope manier. De eigenaar van de gebouwen ontvangt een kleine beloning maar komt nooit meer van de reclame af. Want een bord kun je verwijderen als je niet genoeg geld meer ontvangt. Maar de verf is niet meer te verwijderen. Soms probeert men de reclame te verwijderen door er overheen te schilderen maar de kleuren en de reclame blijven zichtbaar.
En ik moet zeggen dat VODAFONE de koploper is. Zij moeten al duizenden en duizenden liters verf verwerkt hebben. Echt niet normaal. Een goede tweede is Airtel en dan komt cement als goede derde op de knalgele muren, denk ik.
Zo de reclame is werkelijk OVERAL overheersend.

Maar nu weer terug naar 11 november.

Khuri, vrijdag 11 november 2011

Vanmorgen al vroeg helemaal aan de buitenkant om de vesting gewandeld. Vandaar nog enkele foto's van deze indrukwekkend bewoonde vesting. Daarna naar Gadi Sar gewandeld. Het kunstmatig aangelegde meer waar al het afvalwater in tercht komt.
Daarna na lunchtijd naar Khuri gereden, 60 km verder de woestijn in.
Na een uurtje op de rug van een kameel (hier spreken ze van kamelen)de woestijn ingetrokken om de sunset te bekijken. Echt een pretje is zo'n rit niet. Wat een geschommel. Ongeveer hetzelfde als een ritje op de rug van een olifant. Maar na anderhaklf uur waren we in de zandvlakte. niet alleen hoor want velen deden hetzelfde. De zonsondergang was prachtig. Weer anderhalf uur terug en daarna werden we getrakteerd op muziek en dans. Allemaal op de tradiitionele manier rond een kampvuur. Daarna onze hutjes opgezocht.

Een heerlijke en onvergetelijke ervaring maar wiuj zullen nooit aan een handelskaravaan met kamelen meetrekken. Je hebt na een paar uur geen rug meer over.

Ik hoop dat jullie gemnoten hebben van het Sinterklaasfeest. Van ons krijg je weer een aantal foto's als geschenk.

Leef en geniet van de momenten,


Piet