"Mijn Comfortcirkel". "My comfortcircle"

Udenhout, 30 oktober 2010

Dear everyone,
I write now something about my comfortcircle. Everybody has his own comfortcircle. A circle where you can feel you safe. my comfortcircle changed the coming 4 months total. All the things I left behind me the coming months. And that is not easy, special now with my lovely grandson and my granddaughter who can be born every moment. But when you are not moving you won't run into anything.
And you can't add days to your life, however you can add life to your days.
Dear everyone, live and enjoy the moments you come out your comfort circle. It can expanding your heart.

Warme greetings to everyone,

your Piet

Beste allemaal,

Iedereen heeft zijn eigen comfortcirkel. Een omgeving waarin iemand zich heel comfortabel, veilig, rustig en vertrouwd voelt. Voor iedereen is die cirkel, die zone verschillend. Maar zo'n comfortcirkel is voor iedereen wel heel erg belangrijk. In een veilige comfortabele omgeving gedij je het beste. Voor kinderen is dat nog belangrijker dan voor volwassenen. Wij hebben allemaal zo'n omgeving nodig.
Maar tegelijkertijd is het belangrijk om zo af en toe uit die vertrouwde comfortcirkel te stappen. Iets doen wat je nog nooit gedaan hebt. Soms kun je die stap zelf maken. Je zoekt ander werk, je gaat verhuizen, je gaat een opleiding volgen, enzovoort. Het kan iets groots zijn maar ook iets heel kleins. Even dat vertrouwde loslaten.
Soms zorgen er anderen voor dat je uit je comfortcirkel wordt gehaald. Een ander stimuleert je om eens iets anders te gaan doen. Dat kan op je werk of gewoon thuis zijn. Een andere functie of gewoon op een totaal andere manier op vakantie gaan. Vul maar in, dat kunnen duizend en één dingen zijn.
Soms kunnen omstandigheden je uit die comfortcirkel rukken. Dan wordt het minder leuk, het kan zelfs angstig en bedreigend zijn. Bijvoorbeeld als je je werk verliest, je moet verhuizen of als er een ernstige ziekte in het spel is. Noem maar op. iedereen heeft hier wel eens mee te maken gehad. Ieder heeft zijn of haar verhaal.
Zo'n comfortcirkel is een dynamisch gebeuren. Bij elke levensfase hoort vaak een andere comfortcirkel. Het kan ook zijn dat door omstandigheden je comfortcirkel kleiner of zelfs erg klein wordt. Bijvoorbeeld als je stopt met werken of als je helemaal alleen komt te staan.
Als je alleen bent, bepaal je voor een groot gedeelte zelf je comfortcirkel want er is bijna niemand die je uit die comfortcirkel haalt. Je moet dan uitkijken dat jouw wereldje niet te klein wordt. Op zich is dat niet erg maar het gevaar is dat je dan anders tegen de wereld buiten jouw cirkel aan gaat kijken.
De "buitenwereld"kun je dan gaan zien als bedreiging voor jouw eigen comfortcirkeltje.
Je houdt dan de grenzen van je eigen gezichtsveld voor de grenzen van de wereld.
En hoe langer je in dat kleine vertrouwde comfortcirkeltje vertoeft des te moeilijker wordt het om daar zo af en toe eens uit te stappen. Zeker als je alleen bent.
Want ik kan je zeggen dat het niet gemakkelijk is om op 20 november mijn vertrouwde wereldje los te laten.
Mijn kinderen, mijn huisje, mijn vogels en tuin, mijn bakker en slager, mijn krantje, mijn buren, mijn dagelijks bezoek van Connepon op het kerkhof en zo kan ik nog vele van die "mijn" dingetjes opnoemen. Nog veel moeilijker wordt het dit jaar vanwege die geweldige kleinzoon Jasper en dat kleine Wondertje dat elk ogenblijk geboren kan worden.
Als het vliegtuig zaterdag 20 november om 10.40 uur van Nederlandse bodem opstijgt én zondag 21 november om 9.20 in Yangon in Myanmar/Birma landt, is ALLES anders. Dan is er niets meer over van mijn vertrouwde comfortcirkel. Niet het vertrouwde Lingo kijken bij Wil en Rita, niet meer gaan eten bij Roos en Koos, geen Ompa dinsdagen meer met Jasper. Al "mijn dingetjes" zijn er niet meer. Alles is compleet anders, soms wel van minuut tot minuut. Met niemand kan ik overleggen, oplossingen bedenken, gevoelens delen, ervaringen uitwisselen en noem maar op. Je bent totaal op jezelf aangewezen.
En dat is soms niet gemakkelijk, soms zelfs beangstigend. Je bent echt ontheemd.
Ergens heb ik ooit gelezen dat het geheim van geluk vrijheid is en het geheim van vrijheid is moed.
Ja voor vrijheid is moed nodig, denk ik.
Maar ...... uit je eigen comfortcirkel(tje) stappen levert ook heel veel op. Je blijft flexibel, je leert intens te relativeren, je leert wat je hebt te waarderen, je ontmoet prachtige mensen die je verrijken, je blijft midden in de echte wereld staan, je oordeelt en veroordeelt minder snel. Uit je comfortcirkel stappen verrijkt je leven ontzettend. En reizen doet inderdaad je hart verwijden. Niet voor EVEN maar voor ALTIJD!!!!

Vaak hoor ik; "Is het niet gevaarlijk?"
Ja, aan het uit je comfortcirkel stappen kunnen risico's zitten.
MAAR ALS JE NIET IN BEWEGING BENT LOOP JE NERGENS TEGEN AAN,zeg ik dan.

En misschien besef ik door het plotselinge verlies van mijn Connepon nog meer dat je geen dagen aan je leven kunt toevoegen maar wel leven aan je dagen.

DAT ga ik de komende tijd proberen en ik hoop jullie daar deelgenoot van te kunnen laten zijn.

Lieve allemaal leef en geniet van de momenten dat je uit je eigen comfortcirkel(tje) stapt. op welke manier dan ook.

Piet.

De 2 foto's die ik hier bijplaats zijn donderdag gemaakt in de Efteling.Nog een cadeautje van de vriendenclub voor mijn verjaardag. Helaas konden Pierre en Marianne er niet bij zijn. Een dag met een gouden randje. Bedankt!!!!