Trucks used low gears

Beste allemaal,

Zondag 2 november. Voor mij als het ware 2 x 2 november. ZojuistRenato, Bauke, Sjoerd, Wouter, Madelon aan de telefoon gehad samen erwtensoep en Brusselse appels te eten. Mama kon dat ook altijd zo lekker klaarmaken. Doet mij goed.

Gisteren vertrokken uit Moutain Valley. 60 km naar Napier. Om half 10 zat ik op de fiets. Het was donkje weer en het dreigde te gaan regenen. Al snel moest ik de " Te Waka" Hill van 1021 m.oplopen. Een ur lang. Veel automobilisten met de duim omhoog.Maar de omgeving was wer geweldig. Wat een natuurpracht. Elke 50 m. stilstaan , rondkijken, sms een slok water of een banaan en dan de fiets weer 50 m. verder duwen. Een uur lang. Het uitzicht was beperkt en op ht laatst liep ik soms tsen de wolken. Het weer hoorde juist bij deze dag en ook een beetje bij mijn stemming. Boven aangekomen was het er heel koud en ik zag het bordje " Trucks used low gears" en dan weet je dat je beide remmen goed aangetokken moet houden want anders vlieg je al snel de bocht uit. Het gaat dan heel steil naat beneden. Maar al she geleidelijker naar beneden. Heerlijk is het dan als je een recht stuk voor jehebt. Je laat de fiets dan lopen en je zit dan al gauw boven de 50 km per uur. Via Te Pohue kwam ik in Eskdale. Een klein dorpje met restaurant. Hier een heerlijke vissoep gegeten want ikhad nu de tijd omdat het nu nog 20 km vlak zou zij naar Napier. Hunter Jason proberen te bellen maar die nam niet op . Zou het later nog wel een keertje proberen maar het zou allemaal toch weer anders lopen. In het restaurant zaten 2 mannen met hun vrouw denk ik. Toen zij vertrokken kwam een van de vrouwen naar mij toe en vroeg waar ik heen fietst en waar ik vandaan kwam en vertrok daarna. Maar 5 minuten later kwam zij terug met een briefje dat zij mij in mijn handen duwde en Cynthia Kane
Telefoon nummer: ....
woonplaats: Shannon
Come and Stay.

Dit is toch niet normaal. Ikkreeg er tenminste kippevel van.

Maar er zou nog zo'n moment volgen.
Van Eskdale een vlakke weg naar Napier. Allemaal fruit. Kiwi, sinaasappels,peren, appels, druiven, citroenen, grape fruit, , noem maar op. Heel fruit winkeltjes langs de weg. Een prachtig gebied. De laatste 15 km de zee aan mijn linkerhand. Maar plotseling stonngs de weg te zwaaien dat ik moest stoppen. Hij zei dat er een fietspad lans de zee liep. Die weg was veel mooier en veiliger. Helemaal naar Napier. Toen ik begon tepraten zei hij: Kom jij ui Nederland?. Ik ben Hans en woon hier nu 2 jaar. Brian, mijn vriend zag jou fietsen en is omgedraaid om van dat fietspad te vertellen".

Even later stonden wij met z'n drieen te pratenen werd ik door Brian uitgenodigd obij hem te komen slapen en eten. En na een uurtje fietsen bracht Hans mij naar de top of de Hill en daar zat ik in een prachtig huis dat uitzicht biedt over de zee. Zijn vrouw was thuis met zoon Morgan. dochter Tamsin studeerde in Wellington en ik kon op haar kamer slapen.
Zij moesten 's avonds naar een etentje bij de roer van Brian en ik moest ook mee komen. Zij had een heerlijke maaltijd gemaakt en woonden ook in een prachtig huis tussen de wijn gaarden. Heerlijk gepraat en om. Adressen van Wendy en Mike uitgewisseld en nu zit ikhier. O 10 uur komt Hans mij ophalen en laat mijn Napier en omgeving zien. Ik zit hier alleen in het huis en heb de sleutels gekregen "The kitchen is yours" wordt er dan gezegd. Heb gisteren ook nog kennisgemaakt met de vrouw vanHans, Joyce.

Beste allemaalelke dag ben ik onder de indruk van zoveel gastvrijheid en openheid. Niet normaal. Nu schijnt de zon en heb ik een foto gemaakt van het uitzicht vanuit mijn slaapkamer.

O ja de foto's van gisteren waren gemaakt in Moutain valley met hunter Jason Grant. Hij had met dat geweer juist op die dag een Big Pig geschoten en wilde met mij op de foto.

Een lieve groet en nu ga ik mij klaarmaken om mee te gaan met Hans.

Ik had gisteren 33 mailtjes en reacties op de website. Steeds meer mnsen weten mij te vinden. Bedankt allemaal want het doet mij ontzettend goed om alles met jullie te delen. Helaas kn ik niet altijd pesoonlijk reageren. Maar vooriedereen een dikke knuffel en voor Marianne een extra.

Leef en geniet,

Piet