Zilver en nog eens zilver.

Zilver en nog eens zilver.


Sucre, vrijdag 6 september 2013

Beste allemaal,

Het is nu bij jullie al over negenen. Hier is het over drieën. Het is nu behoorlijk heet hier. Vanmorgen erg rustig aangedaan. Ontbijtje, wat met de andere gasten gepraat die meestal veel jonger zijn en vaak alleen reizen. Een jongen kwam uit Zimbabwe en was een half jaar op pad in Zuid Amerika, Fred die uit Frankrijk kwam was een professionele reiziger. Hij was al jaren aan het reizen. Dan weer een paar jaar hard werken en dan weer verder. Vaak alleen maar vaak ook met medereizigers die men on the road ontmoet. Je wordt van deze gesprekken altijd weer een beetje wijzer.
Buiten in de patio hebben we heerlijk wat Candy crunch zitten spelen en een boek zitten lezen of via Google achtergrondinformatie verzameld. Heerlijk ontspannen!!! Maar dat is niet zo moeilijk hier in deze omgeving.
Tegen lunchtijd een wandeling naar de centrale Plaza want daarom heen vind je de meeste restaurants. Nog een blokje omgewandeld en nu zijn we op het heetst van de dag weer terug in ons hostel.

Vandaag hebben we ook besloten om niet op en neer naar Potosi te gaan. Vandaar dat ik jullie daar nu iets over ga vertellen.
Eens was het de belangrijkste stad van Zuid Amerika maar ook in de wereld was Potosi in die tijd heel belangrijk. Hier werd het geld gemaakt of beter gezegd, hier werd het zilver gevonden. Hierdoor kon het Spaanse rijk zo gigantisch veel geld laten rollen.
De Spanjaarden haalden zelfs miljoenen slaven uit Afrika die hier in de mijnen moesten werken. MAAR dat hielden ze maar een paar maanden vol zo zwaar was het werk in de mijnen. De Spanjaarden dus zuinig op de Indianen, de oorspronkelijke bewoners want dat waren de enigen die dit werk een paar jaar vol konden houden.
Men heeft zoveel zilver naar bovengehaald dat zoals men zegt, men er een zilveren brug van naar Spanje kon bouwen en dan nog zou er voldoende over zijn om over die brug naar Spanje te vervoeren.

Het zilver is bij toeval gevonden door een lokale Inca die op zoek was naar zijn ontsnapte lama. Hij maakte een vuurtje aan de voet van de berg met de naam Potosji. Het kampvuurtje werd zo heet dat de aarde begon te smelten en er een glinsterende vloeistof op de aarde kwam. De Spanjaarden lieten er geen gras over groeien en stichtten in 1545 de stad Potosi.
De Spanjaarden wilden het delven van zilver opvoeren en in 1572 moesten alle Afrikanen en Indianen boven de achttien 12 uur werken in ploegen. Zij leefden vier maanden onder de grond en zagen dus vier maanden geen daglicht. Ook lieten velen het leven in de zilversmelterijen.
Bij benadering moeten er van 1545 tot 1825 ACHT MILJOEN Afrikanen en Indianen gestorven zijn.
Toen het delven van zilver afnam was het ook snel gedaan met de stad. Van de 200.000 inwoners waren er in de negentiende eeuw nog 10.000 over. Nu hersteld de stad zich weer een beetje omdat er ook tin, lood en zink gevonden is en gedolven wordt.

Helaas zijn de omstandigheden nu niet veel verbeterd ten opzichte van de koloniale tijd. Maar de droom naar nog een grote vondst blijft gelukzoekers aantrekken.

Ook toeristen kunnen nu deze mijnen bezoeken en ervaren hoe de mijnwerkers onder erbarmelijke omstandigheden daar nog steeds aan het werk zijn.

In het weekend schijnt er een festival in Sucre te zijn ter ere van de heilige maagd Guadalupe te zijn. Vandaag zal er geoefend worden op het plein voor de kathedraal. Wij horen al muziek dus we gaan maar eens een kijkje nemen en ook wat inkopen doen voor het eten van vanavond. Je kunt hier namelijk in de buitenkeuken je eigen maaltijd klaarmaken.
In de kerk worden honderden bossen bloemen gebracht en kaarsen opgestoken. In de Plaza is het gezellig druk. Maar wij gaan een heerlijke salade maken en kopen in de grootste supermarkt die wij tot nu toe gezien hebben de ingrediënten voor een heerlijke salade. Ook hebben we nog cornflakes en yoghurt. Dat gaat dus helemaal goedkopen.

Tot een uur of zeven is het heerlijk buiten maar daarna koelt het snel af en vermaken we ons op de kamer met lezen, een spelletje en de dag van morgen voorbereiden.

Voor nu een warme groet van ons en leef en geniet van het weekend.

Piet.