1 x per jaar!!!!

1 maal per jaar!!!!!!

La Paz, zondag 1 september 2013

Beste allemaal,

Gisteren had ik nog verteld over de luchtverontreiniging die als een waas over de stad La Paz hing. Maar wat wil je ook als bijna 2 miljoen mensen in een vallei wonen. Wij hebben geen bewolking gehad maar dat moet nog veel erger zijn als het bewolkt is en de luchtverontreiniging boven of beter gezegd in de stad blijft hangen. Vooral de vele oude auto's zijn hier debet aan en ook het afval dat nog door bijna iedereen gewoon opgestookt wordt.

MAAR vandaag is alles anders. Juist vandaag is het de enigste autoloze zondag van het jaar. En je voelt dat meteen aan je ogen en aan je ademhaling. Het is bijna niet voor te stellen dat je gewoon over straat kunt lopen en oversteken zonder dat je je leven in de waagschaal legt. Kinderen zijn op straat aan het fietsen, voetballen en skaten van de steile hellingen af. De hoofdstraat is vol springkussens en kraampjes. Ze noemen dat hier
"Walking Sunday". En dat klopt helemaal. Iedereen is op straat te vinden. Er is geen enkele wagen te bespeuren. Ook geen taxi's. Alleen voor noodgevallen krijgt men een "permit".
Maar zoals altijd. Elk voordeel heeft ook zijn nadeel. Wij wilden naar de Witchmarket maar de meeste kraampjes waren gesloten. Zoals ook de kathedraal en de musea. Op de Witchmarket kun je allerlei curiosa kopen. Ook allerlei ingrediënten voor allerlei kwalen. Zo kun je foetussen van lama's kopen en als je een huis bouwt onder een steen op een hoek van je huis begraven zodat Pachamama je goed gezind is en je geluk brengt. Ook zagen we jonge dode baby lama's die vaak geofferd worden om dezelfde reden.
Dus wij hebben vandaag gewoon veel gewandeld en zo kwamen we ook bij de mooist.e kleurrijke straat waar veel musea en kunstwinkeltjes zijn. Helaas alles gesloten.

Het wordt een lange dag vandaag want om elf uur gaan we met de nachtbus naar Cochabamba. Ruim 8 uur rijden. Met El Dorado, de meest comfortabele en veilige bus volgens velen. Na acht uur rijden er weer taxi's dus hoeven we niet teveel te sjouwen met onze rugzakken.

Het waren weer een paar bijzondere dagen. Hopelijk kunnen we jullie binnenkort laten genieten van een aantal bijzondere en prachtige foto's.

O ja, het enige waar we ons niet aan gewaagd hebben is aan de Death Road. Het is een weg tussen La Paz en Coroico en wordt beschouwd als de meest gevaarlijke weg. Voor de auto's, is na een ernstig ongeluk een nieuwe weg aangelegd en de oude wordt nu voornamelijk gebruikt voor mountainbikers. En vele willen deze 64 km lange tocht met een verval van 3600 meter graag maken om te kunnen kicken. Maar ondeugdelijk materiaal en overmoed hebben al 15 mountainbikers het leven gekost en dan spreken we nog maar niet over de vele breuken en andere verwondingen.
Wij zijn wel jong maar niet gek.

Morgen hopelijk een bericht vanuit Cochabamba maar voor nu een warme groet en leef en geniet van de kleine momenten.

Piet.