10 stappen.... 30 seconden...10 stappen...

10 stappen..... 30 seconden... 10 stappen ..... 30 seconden .....

La Paz, zaterdag 31 augustus 2013

Beste allemaal,

10 stappen berg op en dan 30 seconden uithijgen. En dat een uur lang. Wat een sensationele dag zou het vandaag weer worden. Gisteren cultuur vandaag NATUUR met een hoofdletter.
Vanmorgen om half 9 met een tourteam van 11 en een gids op weg naar de besneeuwde top van de Chacaltaya, 5430 meter hoog!!!!!!
De Chacaltaya was het hoogste skigebied in de wereld. WAS, want de gletsjer is helaas in 2009 totaal verdwenen door de global warming.
Het is anderhalf uur rijden van La Paz en de top ligt nog 100 meter verder.
De tocht ging over een super slechte weg naar boven. De laatste kilometers met haarspeldbochten en duizelingwekkende afgronden MAAR met fascinerend mooie vergezichten. Er kunnen geen twee auto's elkaar passeren en als je, zoals ik, aan de "verkeerde" kant zat kreeg je helemaal de bibbers want dan keek je recht de afgrond in zonder ook maar een stukje weg te zien.
Er gaat dan toch wel heel wat door je heen moet ik bekennen maar de chauffeur was ervaren en bracht ons veilig naar boven en later weer veilig naar beneden.
Onderweg nog een paar keer gestopt om foto's van een prachtig besneeuwde berg te maken die in de vooraankondiging van een Paramount film te zien is.
Ook zie je in de verte El Alto op de hoogvlakte liggen met het internationale vliegveld van La Paz. La Paz is tegen de bergwand gebouwd maar El Alto is als het ware een stadswijk van La Paz die op de hoogvlakte ligt en waar vooral de armen wonen.
Maar hoe verder op de dag des te mistiger het werd. Geen mist maar smog dus. Hier is de luchtvervuiling wel erg duidelijk zichtbaar.

Ook zagen we onderweg families die op de flanken van de berg bijeenkwamen om offers te brengen aan de bergen die zij nog steeds als hun oppergod zien. Daarna wordt gezellig feest gevierd en gegeten en gedronken. Op de terugweg zagen we ook hele families in de sneeuw spelen want in de schaduw kon je al halverwege de berg in de sneeuw spelen.

Toen we met het busje niet meer verder konden en dat was op 5330 meter gingen we met de gids verder over een smal geitenpaadje en vaak moest je door de sneeuw. Het is dan echt tien stappen klimmen en dan dertig seconden uitrusten. We hadden geluk want de lucht was helblauw. Over de 100 meter doe je bijna een uur. Sommige durfden niet naar boven en bleven in het busje achter.
Maar hoe hoger je kwam des te mooier waren de uitzichten over de bergketens van de Andes. 600 toppen boven de 5000 meter!!!!!!
Ook zagen we door de smog het Titicaca meer.
En onder in het dal zag je helgroene, rode, roze en zwarte meren liggen. Gekleurd door de aanwezige mineralen.
Als je aan de windkant liep was het behoorlijk koud en kun je een windjack en een hoed goed gebruiken evenals zonnebrandolie.
Na twee uur en tientallen foto's verder gingen weer terug. En dat gaat veel gemakkelijker.

Toen weer langs de afgronden naar beneden waar we halverwege nog een kudde lama's konden fotograferen.

Maar we kregen nog meer fascinerende natuur te zien. Eerst terug naar La Paz, door de stad. Want net aan de rand van de stad en dan zo'n 500 meter lager. Het hele jaar door rond de 24 graden. Dus lang zo koud niet als in de rest van de stad. En daar wonen dan ook de rijken van La Paz. En dat was dan ok wel te zien. Mooi aangelegde parken, goed onderhouden wegen en zelfs een groene golfbaan terwijl daarbuiten alles dor is.
Hier hebben we Valle de la Luna bezocht. Of te wel vallei van de maan. En ja hoor je waant je echt op de maan. Wat een spectaculair landschap waar we ruim een uur doorheen konden wandelen.
Het is werkelijk een wonder van de natuur. Het moet een groot drooggevallen meer geweest zijn met klei- ,zand - en grindafzettingen.
Daarna gaan de regen en wind zijn werk doen en krijg je de meest bizarre creaties die er elke keer na het regenseizoen er dan ook weer anders uitzien. In de verte zien we de besneeuwde top van de Chacaltaya liggen.
In de morgen liepen we met dikke kleding op de besneeuwde flanken en in de middag liepen we met dezelfde kleding maar nu veel te warm (30 graden) door een woestijn of maanlandschap met diverse cactussoorten.
Wat een fascinerende, onvergetelijke dag!!!!!!

Ik hoop dat wij jullie snel een aantal van onze werkelijk schitterende foto's door kunnen sturen, ook al blijft dat moeilijk. Maar ik beloof jullie dat jullie ze vroeg of laat te bewonderen krijgen.

Morgen weer de laatste dag in La Paz. Morgenavond nemen we de nachtbus voor een 8 uur durende reis naar Cochabamba. Maar daar later meer over.

Voor nu een warme groet van ons en leef en geniet van momenten die echt niet altijd fascinerend hoeven te zien om er van te kunnen genieten.

Piet