Wij zijn in Bolivia!!!

Wij zijn in Bolivia.

Copacabana, zondag 25 augustus 2013

Beste allemaal,

Vanmorgen vroeg met de taxi naar het busstation gegaan en daar om tien uur vertrokken op weg naar weer een ander land: Bolivia.
Altijd weer spannend want na een aantal weken Peru, met de vorige keer, toch samen zo'n zes weken ga je je er op een of andere manier toch thuisvoelen. Je raakt bekend met hun gewoonten en manier van leven.
Maar vandaag gaan op weg naar nieuwe ervaringen en nieuwe gewoonten. Ben altijd benieuwd hoe de mensen er leven en wonen en soms denk ik hoe de mensen er "overleven".
Het is zo'n drie uur rijden voordat we in Copacabana zijn. MAAR we moeten de grens over en dat is in deze landen altijd een heel gedoe met allerlei formulieren en kantoortjes waar je naar toegestuurd wordt.
En ja hoor hier is het niet anders. Eerst gaat er een lijst rond in de bus die je moet invullen daarna kun je in een lange rij aansluiten om je laatste Peruaanse sols in te wisselen.
Dan loop je naar de paspoortcontrole. Maar toch niet want eerst moeten we naar een ander kantoor voor een stempel van de politie. Ook hier weer een lange rij met vele ongeduldige mensen. De stempel is een formaliteit en daarna weer terug naar de paspoortcontrole. Ook hier even kijken of je werkelijk dezelfde persoon bent als in het paspoort. Dan gaan we 100 meter naar de Boliviaanse kant en daar wordt al volop muziek gemaakt. Het is zondag EN een uur later dan in Peru, dus nu 6 uur verschil met jullie in Nederland. Zondag is het tijd voor festivals.
Maar helaas hebben we daar nu geen tijd voor want we willen een stempel in ons paspoort. Ook nu weer aansluiten in een lange rij maar ook de stempel is hier een formaliteit. Nog zo'n 20 minuten in de bus en wij zijn in Copacabana. Eerst nog onze rugzakken uit de bagageruimen vissen en dan op weg naar het hostel Utama. Kunnen we lopend of met de taxi? Volgens de plattegrond moeten we lopend kunnen maar op bijna 4000 meter hoogte lijken 100 meter 1000 meter. Zeker met een rugzak op de rug en eentje voor op je buik. Na twee keer vragen en twee keer stapje voor stapje een heuvel en een trap op komen we kreunend, steunend en hijgend in de lobby van het hotel aan.
Via internet geboekt dus altijd spannend of de mooie beloftes en foto's de werkelijkheid benaderen. Utama betekent in de oorspronkelijke taal Aymara; "Jouw huis". Dus de naam is veelbelovend.
Wij krijgen een mooie kamer met een prachtig uitzicht op de stad, op het Titicaca meer EN op prachtige besneeuwde bergtoppen. Ook staat er in de grote hal de hele dag cocathee, fruit en wat zoetigs klaar. Dus voor Boliviaanse begrippen hebben we niet te klagen.

Op de kamer genieten we eerst van het geweldige uitzicht proberen we het rekeningen met Boliviaanse Bols ons eigen te maken. Een euro is ongeveer 9 bol en gaan we op zoek naar een ATM.

We wandelen wat rond langs het strand en door de straten en dan vallen meteen een aantal dingen op. Je kunt meteen zien dat het land armer is dan Peru. Zelfs hier in deze toeristische stad zijn de wegen slechter en soms helemaal niet bestraat. Wat ook opvalt is dat men hier ontzettend van popcorn houdt. Vele kraampjes met grote zakken vol popcorn en mensen gaan naar huis met vuilniszakken vol met popcorn.
's Avonds merken we nog een verschil. Het koelt in de avond sterk af. Het wordt dan gewoon koud. Elke kamer heeft een kleine op een vloeistof werkende kachel. Als je erom vraagt komt er iemand net voldoende indoen voor 4 uur. Dus op tijd naar bed onder een dikke laag dekens. De douche werkt op electriciteit maar na zes uur nog maar op halve kracht want in de hele stad is er dan niet genoeg power.
Ook zie je opvallend veel hippies in het straatbeeld. Copacabana is geliefd bij backpackers.

Maar het opvallendste waren de auto's. Allereerst dachten we dat er een bruiloft aan de gang was. Helemaal versierd met echte bloemen of kunstbloemen. Op het dak een hoed en verder slingers en confetti. Bijna elke wagen reed zo rond dus kon het geen bruiloft zijn. Toen we bij de kathedraal aankwamen zagen we waarom de wagens zo versierd rondreden. Drie priesters waren voor op straat auto's aan het zegenen. Maar daarvoor stond de hele familie voor de wagen samen met de priester te bidden. Daarna werd de familie me de kwast op flink wat water getrakteerd daarna was de wagen aan de beurt. De motorkap ging open en de binnen en buitenkant werd ook rijkelijk van water voorzien. Daarna werden de bloemen, de slingers en de bloemblaadjes gezegend. Ook werd er regelmatig als afsluiting van de ceremonie vuurwerk afgestoken.
Het hele straatbeeld zag er zeer kleurrijk uit met al die kraampjes die al die versierselen verkochten.
Natuurlijk werd de priester ook van een donatie voorzien en hoe hoger het bedrag des te meer water werd er gesprenkeld.
Wij vroegen ons wel af of het alle drie wel echte priesters waren. Ik denk dat er een echte priester bij was want de twee andere "priesters" waren heel jong en onder hun toog droegen ze gympen en een spijkerbroek.
Maar ik denk dat men het hier als de goedkoopste en beste autoverzekering ziet.

Zo beste mensen dat was het zo'n beetje vandaag.

O ja nog een verschil met Peru. Internet werkt nog slechter of helemaal niet. Dus zullen jullie niet elke dag foto's te zien krijgen. Maar wij blijven het proberen.

Voor nu een warme Boliviaanse groet van ons en leef en geniet van de momenten.

Piet.