Zand, zand, zand, zand, zand, zand, zand

Huacachina, zaterdag 17 augustus, en zondag 18 augustus 2013


Beste allemaal,

Allereerst wil ik jullie vertellen dat het niet altijd mogelijk is om dezelfde dag nog een verslag te versturen en dit verslag zeker niet van vele foto's te voorzien. De reden is dat internet vaak niet of maar gedeeltelijk werkt. Vooral foto's versturen is dan extra irritant omdat het uploaden meestal langer duurt en dan ondertussen internet even uitvalt kun je weer opnieuw beginnen.
Ook het tijdsverschil maakt het soms ondoenlijk om een verslag te versturen. En verder zijn we soms de hele dag op stap en om dan nog een verslag te schrijven, lukt vaak niet of we hebben er even geen zin in. Het enigste wat we dan doen is de foto's rubriceren want na een week weet je totaal niet meer waar wat genomen is.

Zo zit ik dit verslag op zondag te schrijven op de iPad en probeer ik vandaag de verslagen van de laatste drie dagen te versturen. Het voordeel van de iPad is dat ik de verslagen tussendoor kan schrijven en als het internet werkt het verslag of de verslagen meteen kan versturen. Foto's uitzoeken en versturen is wat lastiger maar ik ga dat wel zoveel mogelijk proberen.

Gisteren de hele dag van 's morgens 8 uur tot 's avonds 8 uur bezig geweest. De zaterdag werd heel spectaculair afgesloten.
Wij hadden bijna de hele dag een privé chauffeur en hebben een tocht naar Nazca gemaakt. Het is fascinerend om kilometers door de woestijn te rijden zonder een sprietje groen te zien. Toch proberen er mensen er hun bestaan op te bouwen. De grond is zeer goedkoop en men begint daar met niets meer dan een hutje op te bouwen. 4 rieten matjes met een rieten dak. Niet groter dan drie bij drie meter. Geen water en geen stroom. Met stenen of takken probeert men hun land af te bakenen. Als het aantal mensen groot genoeg is die daar een bestaan wil gaan opbouwen, gaat de regering er electriciteit aanleggen en brengt een tankwagen er elke dag water.
Onze chauffeur/gids spreekt uitstekend Engels en weet vele wetenswaardigheden van deze streek die je vaak niet in de boeken vindt. Zo vragen we ook naar de vele stenen huisjes langs de weg en de vele ongelukken die er gebeuren. Een gedeelte van het jaar is het heel erg mistig en kun je geen hand voor de ogen zien. Het is een rechte weg van honderden kilometers met ontzettend veel vrachtwagens. Te hard rijden, in slaap vallen en de mist zijn de belangrijkste doodsoorzaken. Ook vandaag zien we weer tientallen huisjes met daarin een bloem of een boekje of wat drinken. Sommige herinneringsmonumenten worden van een vele kleur voorzien. Maar meestal zijn ze wit.

Als er water in de buurt is worden er van allerlei gewassen geteeld. Asperges, bonen, aardappels in allerlei soorten, broccoli, sinaasappels en mandarijnen. Opvallend zijn de cactusvelden. De gids legt uit dat op de cactussen insecten een wit stofje produceren en dat van dit stofje rode lipstick en andere cosmetica van gemaakt wordt. Het schijnt een kostbaar goedje te zijn.
Ook zien we in de stad Nazca vele forweel drive voertuigen en volgens onze gids zijn die dure auto's een verschijnsel van de laatste jaren want in dit gebied worden vele mineralen gewonnen die voor het nodige kapitaal zorgen. Helaas komt dat kapitaal maar bij een klein groepje terecht.

Maar ons doel van deze dag was toch vooral de Palpa Geoglyphs en de Nascaline te bezichtigen. Voordat we daar aankomen zien we langs de weg ook nog een kolossaal Incaface in de rotsen. Het gezicht is duidelijk zichtbaar en kijkt uit op de hoogste berg. Het. Is gevormd door de wind en andere natuurverschijnselen. Voor de mensen heeft het gezicht een grote betekenis en toen men de snelweg door de bergen met dynamiet aan het aanleggen waren kwamen ze meteen in opstand en moest men dit gedeelte met de hand afgraven zodat het gezicht niet beschadigd werd.
De omgeving lijkt echt op een maanlandschap. Geen groen stukje te verkennen. Maar als het regent dan heeft deze regen een grote invloed op de ondergrond en dit leidt tot de meest grillige vormen.
Vele toeristen komen hier voor de mysterieuze Nazca lines in het zand. Je kunt deze lijnen vanuit een klein vliegtuigje bewonderen en met een telelens fotograferen maar de kans is groot dat je alleen maar aan het overgeven bent. Wij beklimmen een toren in de woestijn en proberen een paar van deze mysterieuze lijnen te fotograferen. Tot op de dag van vandaag is men op zoek naar de betekenis van deze figuren. Er zijn al vele theorieën verschenen maar het blijft nog steeds een mysterie dat na eeuwen deze figuren nog steeds zichtbaar zijn.
Wij sluiten deze dagtrip af met nog een paar prachtige staaltjes van bouwkunde. De Cantallo aquaducten en de Pardeones ruïnes. Vooral de aquaducten uit de Nazca tijd werken nog steeds.

In een keramiekshop eten we een lokale lunch of beter gezegd een complete maaltijd.

Na anderhalf uur rijden arriveren we weer in Huacachina voor een spectaculaire afsluiting. Een twee uur durende buggytocht door de woestijn om daar te sandboarden en de zonsondergang te bekijken.
Vastgesnoerd met een man of tien in een grote buggy en dan met een oorverdovend geluid door de woestijn scheuren. Soms met een ontzettend gegil als de buggy steil naar beneden duikt. Op het laatst kwamen we nog vast te zitten en het duurde wel een half uur voordat we met zijn allen de buggy uitgegraven hadden en we weer verder konden. Halverwege ook nog op je buik liggend op een sandboard van de hoge zandbergen afstuiven is een aparte ervaring.
Een douche is daarna geen overbodige luxe want overal op je huid zitten die ultra fijne zandkorreltjes. Ook de camera's verdienen na zo'n tocht een schoonmaakbeurt.
Slapen doen we niet want het is zaterdag en naast onze kamer bij het zwembad is tot drie uur 's nachts een party aan de gang met muziek die tot ver in de woestijn te horen is.

Maar morgen (zondag) nemen we een dagje "vrij" want vanavond vertrekken we voor een twaalfurige bustocht naar Arequipa. Maar daarover later meer.

Voor nu een lieve warme groet van ons en leef en geniet van de momenten.

Piet

P.s. Lieve zus Riek kun jij wat voetbaluitslagen doorgeven?