Zoveel vogels bij elkaar heb ik nog nooit gezien.

Huacachina, vrijdag 16 augustus 2013

Beste allemaal,

Vandaag voor het eerst er op uit met een tourteam van zes personen. Om half 7 worden we opgehaald om naar het eiland Balesta te gaan. Je kunt er allen met een georganiseerde boot komen omdat het een beschermd gebied is. Je kunt niet aan land komen zoals op de Galapagos maar de boot nadert de kust zo dicht mogelijk. De snelle boten hebben geen dak en het wordt aangeraden om je goed te kleden en zelfs een pet of hoed op hebben voor de uitwerpselen van de vogels.
Het is een uur rijden voordat we in de haven zijn en dan krijgen we allemaal een reddingsvest en na een kwartier varen we ruim een uur rond de eilanden met de diepe inhammen.
Maar voordat we zover zijn zien we al meteen een tiental dolfijnen rond onze boot. Maar het lukt niet om er ook maar eentje op de foto te krijgen dus je moet mij maar geloven dat we ze echt gezien hebben. Maar we komen ook midden in een zwerm van duizenden Peruviaanse boobies terecht. Zo ontzettend spectaculair. Ze duiken met tientallen als torpedo's het water in op zoek naar vis. Ik hoop dat de foto's dit schouwspel een beetje kunnen overbrengen. Verder zien we zeeleeuwen en pelikanenkolonies en ook een aantal pinguïns. Maar het meest indrukwekkend zijn de duizenden en duizenden vogels die hier verblijven. Het ziet er werkelijk zwart van of beter gezegd wit want de kale bergwanden zijn wit van de uitwerpselen. Men noemt die uitwerpselen "guano". Om de vijf jaar wordt deze "strond" geoogst en als mest verkocht.

Maar ook opvallend is de Candelabra Geoglyph. Tot op dag van vandaag weet men niet precies hoe dit figuur in de vorm van een driearmige kandelaar daar gekomen is. Het is een gigantisch figuur die als het ware in het zand geëtst is. Het is meer dan 150 meter hoog en 50 meter breed.
Niemand weet wie het gemaakt heeft en hoe oud het is. Sommige wetenschappers zeggen dat het iets te maken heeft met de Nazca lines, anderen zeggen dat het een soort baken is voor de schippers en gebaseerd is op het Zuider Kruis.
Maar men begrijpt ook niet hoe het mogelijk is dat dit figuur al eeuwen in het zand zichtbaar blijft.

Maar met heel wat foto's rijker zijn we rond twee uur weer terug in ons hostel en zitten nu heerlijk op een terrasje tussen de zandbergen ons verslag te schrijven en de foto's uit te zoeken. Hopelijk kunnen we vandaag nog het een en ander versturen.

Vanavond willen we vanaf de toppen van de zandbergen de zonsondergang in de woestijn gaan bewonderen. Het zal een hele klim worden van meer dan een uur want twee stappen voorwaarts wil ook zeggen dat je een stap achterwaarts maakt in het hele mulle zand. En daarbij moet je ook nog heel voorzichtig zijn voor de camera's met al dat fijne zand.

Voor nu een lieve groet van ons beiden en leef en geniet van de momenten.


Piet