"Brood van Fidel".

Baracoa, dinsdag 15 februari 2013

Beste allemaal,


Wij worden al vroeg gewekt door een fluitje. Want in de vroegemorgen komt er een man langs de deur met een karretje die gratis brood van Fidel komt uitdelen. Elk gezin krijgt gratis brood van Fidel en de kleine kinderen krijgen gratis melk. Wij hebben van onze gast Roberta gehoord dat wij ook elke dag brood van Fidel krijgen want oma maakt hier ook het ontbijt voor haar gasten van. Handel is handel, zie je wel. bedankt Fidel.
Na een flinke omhelzing door oma en een taxi zijn we om 7 uur op weg naar Baricoa. Weer met Transtur. Het wordt een van de mooiste tochten met de bus. Meestal is het een eentonig landschap maar dat kun je hier niet zeggen. We rijden stukken langs de zee en door de bergen. Het ziet er fris en groen uit. Maar baracoa ligt dan ook in het Humboldt Nationaal Park. Het laatste stuk is echt een weg van haarspeldbochten en diepe afgronden. Dus een veilige bus is dan toch wel aan te raden.

Wij komen ook door Guantanamo. De marinebasis van de VS met de beruchte gevangenis. Het is nog steeds een overeenkomst uit het verre verleden en dit zeer tegen het zere been van Fidel natuurlijk.

Halverwege de rit stopt de bus en moeten alle passagiers de bus verlaten. het is een kolderiek gezicht. Er staan twee ambtenaren met een uitgestreken gezicht en ieder heeft een fles met chloor water in hun handen. Eerst moeten we in een bak met een handdoek, gedrenkt in chloor gaan staan en moeten onze handen uitsteken. Zij spuiten daar chloor over heen en we kunnen weer vertrekken. De rest van de rit stinkt de hele bus naar chloor. MAAR we krijgen nu geen cholera, hopen wij.

Natuurlijk zijn we benieuwd waar we weer terecht gaan komen.
Na zo'n 6 uur rijden komen we in het centrum van Baracoa aan. Ondertussen zijn we niet meer gespannen of er wel een bordje met de naam Piet erop aanwezig is.
Een hele aardige mevrouw heeft ons al meteen in de gaten. Isabelle is haar naam. Zij heeft ook al een fiets taxi geregeld maar dat wordt toch wel erg zwaar voor de "chauffeur". 2 passagiers en de bagage. Dus ik ga alleen met de bagage op weg naar de casa van isabelle en susan loopt met haar al keuvelnd terug.

Het is een van de mooiste casas waar we in Cuba zullen verblijven. Haar inwonende zoon met zijn vrouw zorgen voor geweldig eten. Ook ziet de kamer er prachtig en schoon uit. 3 nachten gaan wij het hier wel volhouden, denk ik.

Beste allemaal, morgen sla ik een dagje over met een verslag maken want dan mag ik op Sterre en Jasper passen. Maar ik wil zo snel mogelijk de verslagen op papier hebben want nu zit alles nog vers in mijn geheugen EN het is een goede voorbereiding voor het fotoboek over Cuba dat ik hierna wil gaan maken.

Dus tot zaterdag en leef en geniet van de voorbereidingen van carnaval.

Piet.

1300: Een hele lange truck met oplegger voor passagiersvervoer.
1302: Standbeelden zijn in alle maten en overal aanwezig.
1306: de chloorflessen
1311: onderweg in het gebergte staan veel mensen langs de weg om wat manderijnen en deze lekkernij van cocos,noten en nog wat ander fruit te verkopen. Soms stopt de bus om zo'n verkoper of verkoopster de bus in te laten komen. Vaak kennen zij elkaar en de chauffeurs krijgen dan vaak de lekkernij voor niets. Handel is handel.
1317: Wij verblijven in Casa Colonial bij Isabelle. Vaak zijn deze houten huizen nog uit de koloniale tijd.
1319: deze taarten eten ze hier bijna altijd als er wat te vieren valt. meestal zijn ze zeer kleurrijk en bestaan uit zoet schuim.
1313: Vele huizen zijn in allerlei pastelkleuren geschilderd. Maar geel overheerst vaak. Het is koloniaal geel.