Een bijzondere uitnodiging. A special invitation.

Mandalay, maandag 20 december 2010

Dear everyone,

today the same way back. But now 15 km steep down. Like a bird i fly from the mountain with 50/60 km in an hour. Nice feeling. On the end from the hill their was a big party. A wedding? No a lot of little children and young girls and boys with beautiful cloths and beautiful make up.
I must come in and eat with more than 200 people. Also their was music with traditional Burmees music.
Sometimes it is difficult to know what the meaning is because they can't speak English but I inderstood that it was a celibration for novices. The father and mother give them away to become monk or nun.
It was great to see that. I hope that the pictures later can show you this all.
Live and enjoy the Christmas dinner but more the company from your family and friends.

Piet


Beste allemaal,


Ja nu gaat het lekker snel. Kan ik in Thailand een paar fotoverslagen sturen die al mijn verhalen een beetje kunnen ondersteunen.

Dus nu ga ik op maandag 20 december straks 15 kilometer dalen over een mooie weg. dat is altijd kicken met 50 tot 60 km per uur naar beneden.
Maar eerst nog een stevige Noodlesoep van Yi Yi Tin en een paar foto's met haar want het verschil met haar is lachwekkend groot en ik moet daar zelfs om lachen ook al ben ik wat gewend wat groote vrschil betreft. Ook vraagt ze of ik de foto's op wil sturen en ook hier weer met een dikke knuffel uitgezwaaid.

Deze weg weer hetzelfde terug is geen straf omdat er van alles onderweg te beleven en te zien valt.

En ... een ouderwetse prachtige afdaling van 15 km. Alsof je vliegt, wat een heerlijk gevoel.

Precies onder aan de berg een opstopping en wat blijkt een grote tent met een met goud versierde ingang. Een huwelijk.?
Nee maar wel een heel bijzondere plechtigheid. Niemand kon mij precies uitleggen wat er aan de hand was vanwege de taal. Maar ik werd meteen uitgenodigd om de tent in te komen. Helm af, schoenen en sokken uit en daar zat een tent vol met wel 200 gasten. Allemaal op matjes en hele lage tafels die vol met allerlei eten stonden. Maar het was pas 10 uur in de morgen en ik moest eten.Er was een hele band met traditionele Birmese muziekinstrumenten en een zangeres. Bij de ingang gaven mensen geld en er stond achterin de tent een grote Boeddha met altaar vol met geschenken en etenswaren en bloemen.

Maar het bijzondere was dat er wel een 30 kleine kinderen. Jongens en meisjes prachtig met goud en kleurrijke kleding opgemaakt waren. Ook een aantal oudere meisjes en jongens die echt schitterend opgemaakt en met de prachtigste kleding rondliepen met hun ouders.
Later werd mij duidelijk dat het prachtige opgetuigde prinsjes en prinsessen waren klaar om novice te worden en toe te treden tot het monniken en nonnen leven.

Echt een gebeurtenis waar ik nog van onder de indruk ben. Gelukkig mocht ik ook foto's maken.

En na een uurtje ging ik weer terug om tussen honderden slippers mijn helm en, sokken en wielrenschoenen te zoeken. En wees gerust die vind je altijd weer terug.

Ja beste mensen de fiets brengt je echt op de mooiste plaatsen.

Vol indrukken fietste ik die prachtige route terug met op advies van Yvonne en Wim nog een uitstapje nmaar een liggende BOeddha tussen de apen aan de voet van een berg.
Maar om drie uur kwam ik met mijn hoofd vol indrukken weer terug in mijn hotel.

Even een douche want ik wilde Hlaing Pwa nog opzoeken. De man van de eerste dag die de hele dag met mij meefietste en mij de mooiste plekjes in Saigaing liet zien. Hlaing was met vrienden tor in de nacht fietsen. maar de familie wist meteen wie ik was en van oma en de zuster kreeg ik een speciaal Myanmars eten aangeboden. dat was echt smullen en ik mocht niets betalen. Ik beloofde de volgende dag om 9 uur teug te komen om Hlaing Pwa de groeten te doen. Het zouden weer 2 bijzondere dagen worden.

Leef en geniet van het wakker worden want het is nu 5 uur in de ochtend bij jullie. Hier komt dan het leven op straat vol op gang.

Piet