Het moest een keer gebeuren.
Door: Piet Lagarde
Blijf op de hoogte en volg piet
16 December 2009 | Vietnam, Ða Năng
woensdag 16 december 2009
Da Nang
It must happen once a time,
today a day with: Sun, hills, a steep climb from 7 km with 8% climbing, storm, heavy rain, cloudy and 2 flat tires. It must happen sometimes. After 8000 km NZ, 3000 Km round my house and almost 3000 km in China and Vietnam now 2 flat tires in 1 hour. So I hope that now the flat tires stay away another 14.000 km.
But at 4 oclock I was in Da Nang and after a shower I am fit again. Tommorrow to Hoi An. They call it the museumcity from Vietnam.
So lot of hugs and live and enjoy.
Piet
Ja het moest een keer gebeuren. Het was vandaag een dag waar alles inzat.
Beste allemaal
Gisterenavond heel gezellig gegeten met Kim en Martijn uit Rotterdam. Een heel leuk stel die ik zeker nog een keer terug ga zien. Op de school van Kim zijn ze vorig jaar begonnen met techniek op de basisschool dus dat was weer eens ouderwets enthousiast alles vertellen over de Wichelroede. Natuurlijk heb ik haar een paar lesmappen techniek aangeboden.
Vanmorgen vroeg opgestaan en om kwart over 7 zat ik al op de fiets.
Heerlijk fietsweer, een beetje bewolkt en zo'n 25 graden. Dus ook lekker zweetweer maar daar ben ik al wel aan gewend om na 10 minuten kletsnat te zijn. Vandaag weer een tocht van boven de 100 km.
Eerst over 3 kleine passen, dus het nodige klimwerk en daalwerk. Wanneer je boven op de pas was had je een prachtig uitzicht over het dal en de zee.
Maar wat ik al ruim 8000 km in NZ , en ruim 3000km thuis en nu bijna 3000 km in China en Vietnam nog niet meegemaakt had, moest een keer gebeuren. Lekke band!!!!!!!!!!!!!!
Bij een vrouwtje voor het huis alle bagage eraf, fiets op zijn kop, achterwiel eruit, en een nieuwe binnenband gemonteerd. Altijd veel bekijke van mannen en die staan er allemaal vol bewondering naar te kijken.
Een kleine staaldraad zit in de buitenband en ik probeer die eruit te halen. Na een half uur weer op de fiets maar na een uur voelde ik het alweer.
Weer een lekke band. Wat in 14000 km nog niet gebeurd was, gebeurde nu 2 x binnen een uur. Dus er moest nog een stukje in dwe buitenband gezeten hebben. Maar ik kreeg het niet gevonde, dus voor de zekerheid mijn nieuwebuitenband erop gelegd en weer een nieuwe binnenband. En na een half uur weer gepakt engezakt op weg. Morgen de 2 binnenbanden repareren maar ik hoop dat dit het gemiddelde is voor de 14 000 km, dan kan ik er wel mee leven.
Maar toen moest ik de wolkenpas over bij Co Long beach. 7 km. klimmen en dan zo'n 8 procent gemiddeld.
De Wolkenpas is een van de markantste geografische plekken van Vietnam. De pas is slechts 496 meter hoog maar vormt de meteorologische scheiding tussen het subtropische noorden en het tropische zuiden. Maar het vormde ook lange tijd de grens tussen het confucianistische noorden en het hindoistische zuiden.
Tijdens deze 22 km lange kronkelweg kun je getrakteerd worden op spectaculaire vergezichten.
Maar je kunt ook getrakteerd worden op laaghangende wolken en een gierende wind. En een tropische regenbui en dichte mist.
Ik had ze vandaag dus allemaal. Een kletterende stortbui die als een massage op mijn rug kletste, dichte mist, en een gierende storm. Maar ook hier getoeter en de duimen omhoog van de vrachtwagenchauffeurs. Ik was echt een eenzame fietser met alle elementen die je maar kunt bedenken. Boven aangekomen een gierende storm en ik kon nog maar net een paar van de vele Vietnamese, Japanse, Franse, Koreaanse bunkers zien. De chemische oorlogvoering van de Amerikanen hebben de oerbossen vernietigd en die zijn nu vervangen door eucalyptusbomen.
Maar dan ga je naar beneden en na een kwartiertje dalen wordt het weer zonnig en heet en ben ik al om 4 uur in de Danang. Een stad met meer dan een miljoen inwoners en daar rij ik weer tussen duizenden en duizenden scooters.Dat is goed uitkijken maar ik rij lachend en ontspannen tussen al dat gekrioel. Ik ken de tactiek nu een beetje en wat in het begin ondoenlijklijkt, valt het best wel mee. Maar ...... blijf de remmen vasthouden.
Beste allemaal, vandaag een dag van vele uitersten maar na een douche voel ik mij dan al weer gauw een hele Piet.
Maar door de regen en mijn kletsnatte zeem in mijn broek, heb ik een paar vuurrode plekken op mijn achterste. Dus toch maar naar de apotheek geweest. En dan wordt het lachen en uitleggen wat het probleem is. Ik wil mijn broek laten zakken maar dat geeft teveel bekijks en hilariteit. Uiteindelijk heb ik een tube zalf gekregen die moet helpen.
Ben benieuwd.
Voor nu een lieve groet en leef en geniet ook al heb je wat rode schrale plekken hier en daar.
Piet
3390: Levensgrote witte Boeddha met de grote oren. Vele mensen kijken meteen hier naar je oren. Gelukkig heb ik grote en grote oorlellen. Dan ben je een geod mens. Dus ik kan een potje breken hier.
3374: Op de kar tussen de groenten en het fruid naar de markt. Nu eens niet zelf duwen maar geduwd worden door een man.
3379: OP 1 been op een waterbuffel staan. Zomaar naast de weg om zo wat geld te verdienen.
3380: tientallen verkoopsters in een dorpje langs de weg die allemaal geplukt gevogelte ? aan de automobilisten proberen te verkopen.
Da Nang
It must happen once a time,
today a day with: Sun, hills, a steep climb from 7 km with 8% climbing, storm, heavy rain, cloudy and 2 flat tires. It must happen sometimes. After 8000 km NZ, 3000 Km round my house and almost 3000 km in China and Vietnam now 2 flat tires in 1 hour. So I hope that now the flat tires stay away another 14.000 km.
But at 4 oclock I was in Da Nang and after a shower I am fit again. Tommorrow to Hoi An. They call it the museumcity from Vietnam.
So lot of hugs and live and enjoy.
Piet
Ja het moest een keer gebeuren. Het was vandaag een dag waar alles inzat.
Beste allemaal
Gisterenavond heel gezellig gegeten met Kim en Martijn uit Rotterdam. Een heel leuk stel die ik zeker nog een keer terug ga zien. Op de school van Kim zijn ze vorig jaar begonnen met techniek op de basisschool dus dat was weer eens ouderwets enthousiast alles vertellen over de Wichelroede. Natuurlijk heb ik haar een paar lesmappen techniek aangeboden.
Vanmorgen vroeg opgestaan en om kwart over 7 zat ik al op de fiets.
Heerlijk fietsweer, een beetje bewolkt en zo'n 25 graden. Dus ook lekker zweetweer maar daar ben ik al wel aan gewend om na 10 minuten kletsnat te zijn. Vandaag weer een tocht van boven de 100 km.
Eerst over 3 kleine passen, dus het nodige klimwerk en daalwerk. Wanneer je boven op de pas was had je een prachtig uitzicht over het dal en de zee.
Maar wat ik al ruim 8000 km in NZ , en ruim 3000km thuis en nu bijna 3000 km in China en Vietnam nog niet meegemaakt had, moest een keer gebeuren. Lekke band!!!!!!!!!!!!!!
Bij een vrouwtje voor het huis alle bagage eraf, fiets op zijn kop, achterwiel eruit, en een nieuwe binnenband gemonteerd. Altijd veel bekijke van mannen en die staan er allemaal vol bewondering naar te kijken.
Een kleine staaldraad zit in de buitenband en ik probeer die eruit te halen. Na een half uur weer op de fiets maar na een uur voelde ik het alweer.
Weer een lekke band. Wat in 14000 km nog niet gebeurd was, gebeurde nu 2 x binnen een uur. Dus er moest nog een stukje in dwe buitenband gezeten hebben. Maar ik kreeg het niet gevonde, dus voor de zekerheid mijn nieuwebuitenband erop gelegd en weer een nieuwe binnenband. En na een half uur weer gepakt engezakt op weg. Morgen de 2 binnenbanden repareren maar ik hoop dat dit het gemiddelde is voor de 14 000 km, dan kan ik er wel mee leven.
Maar toen moest ik de wolkenpas over bij Co Long beach. 7 km. klimmen en dan zo'n 8 procent gemiddeld.
De Wolkenpas is een van de markantste geografische plekken van Vietnam. De pas is slechts 496 meter hoog maar vormt de meteorologische scheiding tussen het subtropische noorden en het tropische zuiden. Maar het vormde ook lange tijd de grens tussen het confucianistische noorden en het hindoistische zuiden.
Tijdens deze 22 km lange kronkelweg kun je getrakteerd worden op spectaculaire vergezichten.
Maar je kunt ook getrakteerd worden op laaghangende wolken en een gierende wind. En een tropische regenbui en dichte mist.
Ik had ze vandaag dus allemaal. Een kletterende stortbui die als een massage op mijn rug kletste, dichte mist, en een gierende storm. Maar ook hier getoeter en de duimen omhoog van de vrachtwagenchauffeurs. Ik was echt een eenzame fietser met alle elementen die je maar kunt bedenken. Boven aangekomen een gierende storm en ik kon nog maar net een paar van de vele Vietnamese, Japanse, Franse, Koreaanse bunkers zien. De chemische oorlogvoering van de Amerikanen hebben de oerbossen vernietigd en die zijn nu vervangen door eucalyptusbomen.
Maar dan ga je naar beneden en na een kwartiertje dalen wordt het weer zonnig en heet en ben ik al om 4 uur in de Danang. Een stad met meer dan een miljoen inwoners en daar rij ik weer tussen duizenden en duizenden scooters.Dat is goed uitkijken maar ik rij lachend en ontspannen tussen al dat gekrioel. Ik ken de tactiek nu een beetje en wat in het begin ondoenlijklijkt, valt het best wel mee. Maar ...... blijf de remmen vasthouden.
Beste allemaal, vandaag een dag van vele uitersten maar na een douche voel ik mij dan al weer gauw een hele Piet.
Maar door de regen en mijn kletsnatte zeem in mijn broek, heb ik een paar vuurrode plekken op mijn achterste. Dus toch maar naar de apotheek geweest. En dan wordt het lachen en uitleggen wat het probleem is. Ik wil mijn broek laten zakken maar dat geeft teveel bekijks en hilariteit. Uiteindelijk heb ik een tube zalf gekregen die moet helpen.
Ben benieuwd.
Voor nu een lieve groet en leef en geniet ook al heb je wat rode schrale plekken hier en daar.
Piet
3390: Levensgrote witte Boeddha met de grote oren. Vele mensen kijken meteen hier naar je oren. Gelukkig heb ik grote en grote oorlellen. Dan ben je een geod mens. Dus ik kan een potje breken hier.
3374: Op de kar tussen de groenten en het fruid naar de markt. Nu eens niet zelf duwen maar geduwd worden door een man.
3379: OP 1 been op een waterbuffel staan. Zomaar naast de weg om zo wat geld te verdienen.
3380: tientallen verkoopsters in een dorpje langs de weg die allemaal geplukt gevogelte ? aan de automobilisten proberen te verkopen.
-
16 December 2009 - 11:38
Anja:
Dag Piet,
Wat een barre tocht maar je hebt het weer fanatstisch doorstaan! Ik geniet van je verslagen. En ik heb altijd al gedacht dat grote oren iets bijzonders was haha, ben ik even blij met die van mij.
het ga je goed de komende etappes, wij beginnen ons hier op te maken voor de Kerstdagen en de echte winter, het vriest hier in Nijmegen al aardig.
-
16 December 2009 - 13:30
Jac Peeters:
Tsjonge jongen ... Hoe is het mogelijk!!! 14.000 km fietsen zonder een lekke band te rijden. Echt ónvoorstelbaar! Ja, en als het niet echt waar was zelfs óngelooflijk. En nu inderdaad maar hopen dat je er weer vele duizenden kilometers tegen kunt! Succes met je 'rooie plekken' (Uit mijn wielrennerstijd weet ik hoe dat voelt!) Groeten uit een (nog steeds) koud Hilvarenbeek. (Ik denk dat de komende dagen de eerste marthons op natuurijs zullen worden gereden!) Jac en Hanneke -
16 December 2009 - 15:24
Martin Kat :
Dag Piet,
Dagelijks lees ik met veel belangstelling je berichten. Overal waar je fietst, heb ik ook korter of langer geleden gefietst. Je reisverslagen zijn dus een feest van herkenning.
Lekke banden zijn tegenwoordig inderdaad zeldzaam, maar komen vaak niet alleen. Ik heb daarom altijd meerdere binnenbanden bij me.
Ik ga volgende week 2 maanden naar Nw Zeeland en heb uiteraard je reisverslagen van vorig jaar goed bestudeerd.
Succes op je verdere reis, namens Asian Way of Life. -
16 December 2009 - 16:31
Yvonne En Wim:
Hoi Piet, Advies van soigneur Yvon Ho. Menthol poeder en geen zalfjes daar worden je billetjes te zacht van! gr. Yvonnne en Wim -
16 December 2009 - 16:38
Johan Gelauf:
Hallo Piet,
Wat jij allemaal niet meemaakt en doorstaat, petje af. Maar ik ben ook wel een beetje jaloers op je! -
16 December 2009 - 17:32
Riek:
Hoi wat apart he 2 lekke banden en eerst geen. Maar alles kan gebeuren.
Hier prachtig winterweer. Vanmorgen lekker gelopen.
Jordi komt even thuis slapen, had vergadering in Haarlem, morgen weer naar Parijs.
Doei -
17 December 2009 - 21:46
Bram Coen En Angelie:
He Piet,
Wat is het toch mooi, dat je je altijd duidelijk kunt maken ook al spreek je de taal niet. Ben wel benieuwd waar die zalf voor dient, want je weet nooit wat ze je verkocht hebben.
Hier gaat alles zijn gangetje. Wij zijn de laatste partijen aan het opbouwen en dan lekker een paar dagen rust. Eerst kest en dan lekker een paar dagen naar zeeland. Het is hier nu een mooi wolkendek van sneeuw. Bram snapte er niets van, allemaal van die vlokken op zijn gezicht. Je piet je herkent hem niet meer terug straks, want het is al een heel knulletje geworden wat vrolijk rondkruipt en overal aankomt. Koos en Roos hebben het super druk met alle workshops. Hun huis is weer helemaal klaar voor de kerst, dus het is weer een mooi gezicht. Nou piet heel veel succes en plezier en tot de volgende keer.
groet bram coen en angelie -
21 December 2009 - 09:54
Hanny:
Ben een paar dagen achter, komt niet vaak voor, maar nu wel, hier echt winterweer met voor veel mensen de nodige overlast. Het openbaar vervoerligt helemaal plat, maar wel fantastische beelden.
Herman en Hanny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
