Wat zijn ze ontroerend lief, What sweet they are.

Donderdag 5 november 2009,

Jinchuan.

Beste allemaal, dear everyone,

The third "shitday". Today 9 hourd in hospiltal. I became 5 bottles of fluid. The whole time there were 3 chinees ladies from the hotel around me. They were very, very kind and careful. I sleep a little better and I hope I can write tomorrow something else.

Live and enjoy and be mice for eachother.

Piet

Na nog een nacht dichtbij mijn dierbare vriend en 'smorgens droge rijst en banaan en op advies van Sjoerd en Bauke en Wouter Cocacola en water met zout en suiker oplossing. Maar zelfs de antidiarree pillen konden de loop naar het toilet niet stoppen en verloren het gevecht glansrijk.
Het leek of de saffraangele soep nog dunner en nog sneller werd. Terwijl ik nog slapper en slapper werd.

Om 2 uur met mijn Point It (een boekje met duizenden plaatjes die je aan junt wijzen) en mijn chinees woordenboekje naar de receptie. Een ziekenauto aangewezen op mijn buik gewezen en laten zien dat ik bijna van mijn kruk viel van de slappigheid. Dat laatste hoefde ik niet te spelen want dat egbeurde ook bijna.

Men begon te bellen en na 5 minuten reed ik met 2 dames van het hotel in een kleine driewieler een Toek, Toek geloof ik naar een klein ziekenhuis.
Ik kwam in een kamertje met nog 15 andere chinese zieken en daar zat een dokter met een mondkapje voor recepten uit te schrijven. Een van de dames kreeg een koortsthermometer en die stopte ze bij mij onder mijn arm. Na 10 minuten moest ik op een houten plank gaan liggen en werden mijn pols gevoeld, op mijn darmen gedrukt en mijn bleoddruk opgenomen. Toen naar een ander kamertje gebracht daar lag al iemand aan het infuus sus ik dacht dat dat ook met mij zou gaan gebeuren. Ondertussen hadden de twee dames een engelse leerkracht ergens voor een klaslokaal vandaan getoverd en die kende een paar woorden engels.
Hij probeerde uit te leggen dat ikaan het infuus moest en dat er bleod afgenomen zou worden.

Na 5 minuten hing er een grote fles aan een spijker aan een houten standaard en werd ik onder een dekbedgetopt en werd ik van top tot teen ingestopt. Ondertussen waren de twee dames door drie andere dames van het hotel afgelost.Ik probeerde via het woordenboek wat te communiceren. Liet foto's van mijn kinderen zien die ik nog uit Zeeland ( Dus Koos en Roos misschien komen er nog een keer chinezen naar jullie Heerlijkzeeland.nl))op mijn fototoestel had staan en we hebben de leeftijden geraden. Zij waren 18 en 19 en bij mij vielen hun monden open van verbazing. Ik laat jullie raden waarom.

Constant werd mijn dekbed en mijn hand goed gelegd en als ik aangaf dat ik naar het toilet moest dan liepen ze met het infuus achter mij aan naar het toilet en wachten tot ik alles gedaan had wat ik wilde doen. En dan begon het ritueel van onderstoppen weer opnieuw.

Niets doen is er bij de chineesjes niet bij dus ze pakken hun tasje met breispullen ne breien ondertussen verder aan prahtige truien en dassen.

De derde infuus fles was geelvan kleur en bij navraag zouden er daarna nog 2 volgen. Om 8 uur kwamen nog 3 chinese meisjes binnen met eten. Zo ontzettend lief. Speciaal klaargemaakt voor mensen die buikklachten hadden. Droge rijst, met een soort bouillon en wat omelet met tomaat (gekookt). Veel kon ik niet binnenkrijgen maardat snapten ze wel. Nog 2 keer naar de toilet met mijn infuus en dus met een chineesje. Ook zij gingen op de rand van het bed zitten breien en om 11 uur het infuus eruit, sloten wij de kamer en zonder een zuster of dokter te zien liepen wij op straat en stapten in een toek, toek op weg naar het hotel. Zij brachten mij tot op mijn kamer en daar lag ik dan.

Beste mensen het werd mijn derde "shitdag" maar eentje die ik niet gauw meer zal vergeten.

Leef en geniet en ben lief voor elkaar,

Piet