Hete voeten. Wat is er met mijn benen?

Beste allemaal,

Hier ben ik weer. eerst maar het verslag van gisteren, woensdag 29 oktober. Dag 31!!!!!
's morgens in Rotorua wat rondgekeken. Daardoor te laat vertrokken. Afscheid genomen van Marie, zij geen appels plukken in Napiers. Een jaar lang werken en vakantie. Dat doen er hier heel veel. Pas om 12 uur vertrokken en dat was te laat. Rotorua is wel een prachtige stad. Super netjes en mooi aangelegd. Je kunt er ook veel dingen doen maar ik moet keuzes maken. Mijn keuze is gevallen op Waimangu, volcanic valley.. Het ligt on the road en het is een wandeling door een prachtig gebied. Het biedt een hydrothermale en vulkanische omgeving.
Ik heb daar ontzettend genoten maar voor dat ik daar was, heb ik de eerste 20 km erg afgezien. Ik dacht dat het aan mijn benen lag. Ze wilden niet vooruit. Ik fietste op een highway en toen ik daar vanaf ging naar Waimangu toen kreeg ik het in de gaten. Ik zat ontzettend hoog want na een paar km kon ik kilometers dalen. Ik had 20 km lang heel ;langzaam omhoog gereden. Ze noemen dat val plat. Nou het was echt vals plat en dat vreet energie,. Denken dat je niet omhoog gaat maar dat toch wel doet. Vooral met die bagage en de druilerige regen is dat geen pretje. Maar dat ben je gauw vergeten als je de wandeling van bijna 2 uur door dit gebied met stoom, kraters, prachtige kleuren, kraters, de Waimangu geiser, de panorama's etc. gemaakt hebt.
En je krijgt er ontzettend warme voeten. De grondtemperatuur is er op sommige plaatsen 30 graden. Er is ook een bron die de heetste van de wereld is. 55 graden.

Maar om een uur of 3 op weg naar de familie Versteynen. Ik kwam daar om 5 uur aan. Het was nog een hele trap. En een kilometer of 5 voor hen een ongelooflijk steile afdaling. Ik kon met beide remmen mijn fiets maar net in bedwang houden. En dan zit je ondertussen te denken dat je die morgen weer op moet. Harry en Petra wonen in een prachtige vallei, Waikity Valley. Het zijn farmers en hun zoon John neemt de boerderij over. Ze melken elke dag 150 koeien.
Ik werd heel hartelijk ontvangen en we hadden het al snel over Udenhout en omgeving. Harry had op de landbouwschool in Udenhout gezeten en kenden nog de nodige mensen. Petra had een super maaltijd klaargemaakt en we zijn om ongeveer 10 uur naar bed gegaan. Dat is hier heel normaal. Ik kon rustig een paar dagen blijven maar het zou een moie dag worden dus ik besloot om toch door te gaan fietsen, naar Taupa en dat was altijd nog ruim70 km. En .... ik had die " puist" nog op mijn netvlies staan.
Dus een goede nachtrust zou wel nodig zijn. Wij zouden om 8 uur gaan ontbijten.
En ik kan nu al zeggen dat ik bij harry en Petra heerlijk geslapen heb. Ook ben ik weer heel wat wijzer geworden over hoe het er hier allemaal aan toegaat. Heerlijk als de mensen zo open en gastvrij zijn. Ook hier was het alsof ik thuis was.

Welterusten en tot ????

Een lieve groet en leef en geniet.

Piet