Wat een dag
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg piet
24 Oktober 2008 | Nieuw Zeeland, Matamata
Beste allemaal,
Ik zit nu in Matamata in een prachtig huis bovenop een heuvel. Het uitzicht is meer dan mooi. Je raakt niet uitgekeken. Je hebt niets teveel gezegd Riek. Ik ben eerst naar de zaak van Peter en Ineke gegaan. Heb daar eerst Peter ontmoet. Het was een heel hartelijk weerzien daarna heb ik Ineke, Lisette en David ontmoet. Geweldig open en gezellig. Ik wilde zelf naar hun huis, 8 km verderop, fietsen. Niet te geloven in wat voor een prachtige omgeving zij wonen. Het uitzicht is prachtig en je raakt niet uitgekeken. Ineke had een heerlijke maaltijd voorbereid. Ik word gewoon verwend. Morgen met Peter de omgeving verkennen en eventueel wat helpen. Misschien wel met herten wegen.
Vanavond gezellig zitten kletsen. Je voelt je er meteen thuis.
Maar voor ik om vier uur in Matamata aankwam heb ik de langste afstand afgelegd tot nu toe. 120 km !!!!!!!!!!! Niet normaal en met de laatste 40 km een flinke storm. Golfplaten vlogen over de weg. Ik werd 2 x keer letterlijk van de weg geblazen. De wind komt over de heuveltoppen met een hels kabaal de vallei in " gevallen" . Ik had de wind precies opzij. Gelukkig heel weinig auto's op de weg. En deze storm op kop dan was het lopen geworden.
Ik ben vanmorgen tegen achten 5 km voor Miranda vertrokken. Ik heb goed geslapen in het " Bird watching Centre". De eerste kilometers de wind voor de eerste keer echt in de rug en dat schoot op. Langs kaarsrechte en vlakke wegen met gemiddeld 20 km per uur. Soms even stoppen voor een foto en wat drinken. Eerst naar Waitakaruru, dan naar Ngatea en via Netherton kwam ik in Tirohia. Daarna nog steeds de wind in de rug naar Te Aroha. Hier wat gegeten en gedronken en weer verder via de Gordon road naar Gordon. Ik koos de mooiste weg door de vallei met de heuvels direct rechts van mij. En toen kwam die wind. van opzij en dan 40 km lang. Niet normaal zo hard en wat een geluid. Toch vond ik het heerlijk om zomet alle zintuigen met de natuur bezig te zijn.
Het weer was verder uitstekend. Het was zelfs warm. Ik was de hele dag kletsnat maar nu van het zweten. 120 km van 's morgens 8 tot 4 uur in de middag. En onderweg natuurlijk alweer al die vriendelijke open mensen. Sta je ergens op je kaart te kijken hoe verder wilt dan stopt er een auto bij je met de vraag: "Ha, mate are you lost?"
En dan volgt er altijd wel een praatje waarom je hier bent, hoe lang? waar je vandaan komt? Waar je nog allemaal naar toe gaat?
Gewoon heel open.
Nu zit ik hier in een geweldige omgeving en soms kan ik gewoon niet geloven wat mij allemaal overkomt.
Nu hier ik de wind/storm rond het huis fluiten. Wat ik ook gemerkt heb, is dat de mensen over het algemeen vroeg naar bed gaan. Je krijgt dat van dit klimaat en van deze zuivere zeelucht denk ik.
De omgeving hier is ook veel anders dan boven Auckland. Aan de huizen en alles te zien is dit een welvarend gedeelte van NZ. Prachtige landerijen, goed onderhouden bedrijven, prachtige tuinen en ga zo maar door. En dit gedeelte is ook veel vlakker ook al zie je de toppen van de heuvels overal om je heen.
Ik ga nu ook naar bed. Ben niet echt moe van die 120 km. maar wil morgen weer met volle teugen genieten van alles om mij heen.
Lieve allemaal welterusten en leef en geniet.
Piet
Ik zit nu in Matamata in een prachtig huis bovenop een heuvel. Het uitzicht is meer dan mooi. Je raakt niet uitgekeken. Je hebt niets teveel gezegd Riek. Ik ben eerst naar de zaak van Peter en Ineke gegaan. Heb daar eerst Peter ontmoet. Het was een heel hartelijk weerzien daarna heb ik Ineke, Lisette en David ontmoet. Geweldig open en gezellig. Ik wilde zelf naar hun huis, 8 km verderop, fietsen. Niet te geloven in wat voor een prachtige omgeving zij wonen. Het uitzicht is prachtig en je raakt niet uitgekeken. Ineke had een heerlijke maaltijd voorbereid. Ik word gewoon verwend. Morgen met Peter de omgeving verkennen en eventueel wat helpen. Misschien wel met herten wegen.
Vanavond gezellig zitten kletsen. Je voelt je er meteen thuis.
Maar voor ik om vier uur in Matamata aankwam heb ik de langste afstand afgelegd tot nu toe. 120 km !!!!!!!!!!! Niet normaal en met de laatste 40 km een flinke storm. Golfplaten vlogen over de weg. Ik werd 2 x keer letterlijk van de weg geblazen. De wind komt over de heuveltoppen met een hels kabaal de vallei in " gevallen" . Ik had de wind precies opzij. Gelukkig heel weinig auto's op de weg. En deze storm op kop dan was het lopen geworden.
Ik ben vanmorgen tegen achten 5 km voor Miranda vertrokken. Ik heb goed geslapen in het " Bird watching Centre". De eerste kilometers de wind voor de eerste keer echt in de rug en dat schoot op. Langs kaarsrechte en vlakke wegen met gemiddeld 20 km per uur. Soms even stoppen voor een foto en wat drinken. Eerst naar Waitakaruru, dan naar Ngatea en via Netherton kwam ik in Tirohia. Daarna nog steeds de wind in de rug naar Te Aroha. Hier wat gegeten en gedronken en weer verder via de Gordon road naar Gordon. Ik koos de mooiste weg door de vallei met de heuvels direct rechts van mij. En toen kwam die wind. van opzij en dan 40 km lang. Niet normaal zo hard en wat een geluid. Toch vond ik het heerlijk om zomet alle zintuigen met de natuur bezig te zijn.
Het weer was verder uitstekend. Het was zelfs warm. Ik was de hele dag kletsnat maar nu van het zweten. 120 km van 's morgens 8 tot 4 uur in de middag. En onderweg natuurlijk alweer al die vriendelijke open mensen. Sta je ergens op je kaart te kijken hoe verder wilt dan stopt er een auto bij je met de vraag: "Ha, mate are you lost?"
En dan volgt er altijd wel een praatje waarom je hier bent, hoe lang? waar je vandaan komt? Waar je nog allemaal naar toe gaat?
Gewoon heel open.
Nu zit ik hier in een geweldige omgeving en soms kan ik gewoon niet geloven wat mij allemaal overkomt.
Nu hier ik de wind/storm rond het huis fluiten. Wat ik ook gemerkt heb, is dat de mensen over het algemeen vroeg naar bed gaan. Je krijgt dat van dit klimaat en van deze zuivere zeelucht denk ik.
De omgeving hier is ook veel anders dan boven Auckland. Aan de huizen en alles te zien is dit een welvarend gedeelte van NZ. Prachtige landerijen, goed onderhouden bedrijven, prachtige tuinen en ga zo maar door. En dit gedeelte is ook veel vlakker ook al zie je de toppen van de heuvels overal om je heen.
Ik ga nu ook naar bed. Ben niet echt moe van die 120 km. maar wil morgen weer met volle teugen genieten van alles om mij heen.
Lieve allemaal welterusten en leef en geniet.
Piet
-
24 Oktober 2008 - 11:05
Karin Dekkers:
Piet,het loopt hier uit de hand.Ik raak verslaafd en vertoon dwangmatig gedrag. Dit is het gevolg van jouw geweldige verhalen.Elke morgen MOET ik voor dat ik mijn werkprogramma opstart eerst op jouw site kijken.Maar ik neem die kwalen die ik krijg voor lief want ik blijf dit toch lekker doen.Ga vooral door met alles en we blijven je volgen.groetjes karin en de rest. -
24 Oktober 2008 - 14:26
Bernardette Slotboom:
Hallo Piet,
Wat een avontuur!
Heb net ademloos je verhalen gelezen tot nu toe. Moet echt een geweldige ervaring zijn...
Heel veel succes op deze bijzondere reis en geniet ervan, maar dat doe je volgens mij met volle teugen.
Groetjes Bernardette -
24 Oktober 2008 - 20:59
Riek:
Hoi broertje, niets teveel gezegd/Geniet maar van deze familie, gezeldige mensen; Knuffel -
25 Oktober 2008 - 08:31
Marleen Vd Heijkant:
Dag Piet!
Via via hoorde ik dat je deze bijzondere reis alleen ging maken; je zult inmiddels wel enorm getraind zijn! Geweldig he zo'n tijd alleen weg, vechten met de elementen en genieten van de vriendelijke mensen om je heen! -
25 Oktober 2008 - 10:29
Ine Seegers:
Door vakantie 2 weken jouw site niet bekeken en was dus weer erg benieuwd naar al jouw avonturen. Ik begrijp ze gaan onverminderd door, wat jou toch allemaal overkomt in zo'n korte tijd, daar wordt je toch helemaal vrolijk en blij van. Volgens mij heb je nog niks van je astronauten voeding gebruikt, gewoon iedere dag aanschuiven bij die gastvrije mensen daar.
Leef en geniet is momenteel heel erg bij jou van toepassing en dat vinden wij een lekker gevoel. Wel beloven dat je terug komt Piet!!!!!
Liefs Marcel & Ine -
26 Oktober 2008 - 11:03
Kristel Van Hal :
Hoi Piet,
We kregen van Huib te horen hoe we jouw avonturen konden volgen...
Dus ben gisterenavond eigenlijk meteen gaan kijken en lezen..
Je snapt dat met zoveeeeeeeeeeel verhalen ik niet alles in 1 x gelezen heb haha en ben vandaag weer doorgegaan..
Maar wat maak je toch werkelijk iets fantastisch mee...wat een gastvrijheid daar zeg(dat maak je hier niet mee!!) en wat een mooie verhalen over de mooie natuur..
En wat ontzettend knap van je dat je dat allemaal doet op die fiets met dat soms zoooo slechte weer!!!
Maar ik ga je verhalen zeker volgen...prettig om te lezen.
En via deze weg de hartelijke groeten terug van ons allemaal vanuit Keurslager Van Hoof....
Leef en Geniet.
-
26 Oktober 2008 - 12:13
André Van De Wiel:
We blijven je op de voet volgen en vallen van de ene in de andere verbazing van jouw avonturen!
Het ga je goed, kerel! -
26 Oktober 2008 - 19:08
Goeden Morgen Piet,:
Voor het slapen gaan heeft Hanny je nog gebeld,dus weet ik dat je dit in de morgen waarschijnlijk zult lezen met al die andere berichten.It was a hell of a drive maar je hebt het overleeft, lijkt me wel sensationeel met die brullende wind om je heen.Geniet van de gastvrijheid van je oude dorpsgenoten Ineke en Peter en doe ze de groeten van mij.
Be careful Herman. -
26 Oktober 2008 - 19:23
Roel En Anouk:
su¨per foto´s, nu snappen we nog beter dat je enorm aan het genieten bent van alles. de rust, den mensen, de omgeving, de natuur. super hoor. Tot gauw dikke knuffel van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
