Wat een dag

Beste allemaal,

Ik zit nu in Matamata in een prachtig huis bovenop een heuvel. Het uitzicht is meer dan mooi. Je raakt niet uitgekeken. Je hebt niets teveel gezegd Riek. Ik ben eerst naar de zaak van Peter en Ineke gegaan. Heb daar eerst Peter ontmoet. Het was een heel hartelijk weerzien daarna heb ik Ineke, Lisette en David ontmoet. Geweldig open en gezellig. Ik wilde zelf naar hun huis, 8 km verderop, fietsen. Niet te geloven in wat voor een prachtige omgeving zij wonen. Het uitzicht is prachtig en je raakt niet uitgekeken. Ineke had een heerlijke maaltijd voorbereid. Ik word gewoon verwend. Morgen met Peter de omgeving verkennen en eventueel wat helpen. Misschien wel met herten wegen.
Vanavond gezellig zitten kletsen. Je voelt je er meteen thuis.

Maar voor ik om vier uur in Matamata aankwam heb ik de langste afstand afgelegd tot nu toe. 120 km !!!!!!!!!!! Niet normaal en met de laatste 40 km een flinke storm. Golfplaten vlogen over de weg. Ik werd 2 x keer letterlijk van de weg geblazen. De wind komt over de heuveltoppen met een hels kabaal de vallei in " gevallen" . Ik had de wind precies opzij. Gelukkig heel weinig auto's op de weg. En deze storm op kop dan was het lopen geworden.

Ik ben vanmorgen tegen achten 5 km voor Miranda vertrokken. Ik heb goed geslapen in het " Bird watching Centre". De eerste kilometers de wind voor de eerste keer echt in de rug en dat schoot op. Langs kaarsrechte en vlakke wegen met gemiddeld 20 km per uur. Soms even stoppen voor een foto en wat drinken. Eerst naar Waitakaruru, dan naar Ngatea en via Netherton kwam ik in Tirohia. Daarna nog steeds de wind in de rug naar Te Aroha. Hier wat gegeten en gedronken en weer verder via de Gordon road naar Gordon. Ik koos de mooiste weg door de vallei met de heuvels direct rechts van mij. En toen kwam die wind. van opzij en dan 40 km lang. Niet normaal zo hard en wat een geluid. Toch vond ik het heerlijk om zomet alle zintuigen met de natuur bezig te zijn.
Het weer was verder uitstekend. Het was zelfs warm. Ik was de hele dag kletsnat maar nu van het zweten. 120 km van 's morgens 8 tot 4 uur in de middag. En onderweg natuurlijk alweer al die vriendelijke open mensen. Sta je ergens op je kaart te kijken hoe verder wilt dan stopt er een auto bij je met de vraag: "Ha, mate are you lost?"
En dan volgt er altijd wel een praatje waarom je hier bent, hoe lang? waar je vandaan komt? Waar je nog allemaal naar toe gaat?
Gewoon heel open.

Nu zit ik hier in een geweldige omgeving en soms kan ik gewoon niet geloven wat mij allemaal overkomt.

Nu hier ik de wind/storm rond het huis fluiten. Wat ik ook gemerkt heb, is dat de mensen over het algemeen vroeg naar bed gaan. Je krijgt dat van dit klimaat en van deze zuivere zeelucht denk ik.

De omgeving hier is ook veel anders dan boven Auckland. Aan de huizen en alles te zien is dit een welvarend gedeelte van NZ. Prachtige landerijen, goed onderhouden bedrijven, prachtige tuinen en ga zo maar door. En dit gedeelte is ook veel vlakker ook al zie je de toppen van de heuvels overal om je heen.

Ik ga nu ook naar bed. Ben niet echt moe van die 120 km. maar wil morgen weer met volle teugen genieten van alles om mij heen.

Lieve allemaal welterusten en leef en geniet.

Piet