“Gewoontes” van een land.

“Gewoontes” van een land?

Dertiende etappe: Trani, dinsdag 10 januari 2023, 11 graden en windkracht 7

Beste allemaal,

Vandaag wat later op stap met een aangepast programma. Het weer zit even in een dip. Regen en heel harde wind. Maar we besluiten er toch op uit te trekken. Naar Trani. Een heel mooi stadje aan de zee met een kathedraal met een bijzonder verhaal. Maar later meer daar over.

Na bijna twee weken in Italië rondrijden beginnen er een aantal bijzonderheden op te vallen. Je gaat vaak op zoek naar high lights maar het gewone leven vind ik net zo interessant.

Wat echt opvalt zijn de duizenden vervallen en verlaten huizen, boerderijen en stallen. Vaak overwoekerd met klimop. Het zijn echte ruïnes. Ze worden niet meer gebruikt maar ook niet afgebroken. Waarom? Misschien dat de woonrechten dan vervallen of gewoon omdat het te duur is om deze ruïnes op te ruimen. Jammer want het geeft een troosteloze aanblik.

Wat ook een troosteloze aanblik geeft zijn de parkeerplaatsen. Bijna elke parkeerplaats is een kleine vuilnisbelt. Echt hopen vuilnis, zoals matrassen, banden, meubilair en talloze vuilniszakken met allerlei rotzooi. De handen en katten weten daar wel raad mee. Want na een tijdje vind je alle rotzooi in het landschap terug. En vandaag nog gevaarlijk ook. Bij deze storm vliegt er regelmatig een stoel of matras de weg over. Zo ontzettend jammer.

Wat we ook regelmatig tegenkomen zijn de niet afgebouwde projecten. Men begint ergens aan, zoals een brug, een viaduct, een oprit, een omheining van een terrein en noem maar op en dan ineens zie je dat het project gestopt is en dat ze er verwaarloosd bij komen liggen. Was het geld op? Ik zou het niet weten.

Jammer want de natuur is werkelijk grandioos. De stadjes en dorpjes zijn een lust voor het oog.

Zo ook vandaag. Een prachtige route langs de zee. Met twintig kilometer lang zoutpannen langs de weg. Hier wordt 50% van alle zout voor de Italianen gewonnen. Maar dertig kilometer lang aan beide zijden van de weg groentekwekerijen. Allemaal lange smalle percelen van heel veel verschillende eigenaren. Net alsof iedereen een hele grote lange moestuin heeft. Soms met een klein schuurtje. Soms met plastic koepels maar bijna allemaal met een sproei instalatie. Uien, prei, andijvie maar nu zagen we op heel veel percelen wortelen. Veel bedrijvigheid was er nu natuurlijk niet.

Rond 12 uur kwamen we in de regen en met een storm van windkracht zeven tot acht aan in het oude stadscentrum van Trani aan. Vlak aan de zee. De golven sloegen met witte schuimkoppen op de kade. Trani blinkt al van verre tegemoet door de lichtgekleurde kalksteen waar de meeste huizen mee gebouwd zijn.

Aan de zee, bij de haven verheft zich de spierwitte “koningin van de kathedralen”. De naam: “Cattedrale San Nicola Pellegrimo. Meer dan 100 jaar duurde de bouw. En het werd een van de mooiste van Italië. Trani was een belangrijke concurrent van Bari. Door de handel en de kruistochten naar het Heilige Land. Maar toen arriveerden de beenderen van de heilige Nicolaas en werd Bari een waar pelgrimsoord die voor grote bloei zorgde.

Maar op 18 mei 1094 arriveerde een Griekse pelgrim die Nicolaas heette. Hij droeg op zijn schouder een kruis maar op de trappen van de toenmalige kathedraal, Santa Maria della Scale, zakte hij ineen. En in 1097 werd pelgrim Nicolaas door de paus heilig verklaard. Toen werd onmiddellijk begonnen met de bouw van de kathedraal San Nicola Pelligino over de al bestaande kerk heen. En natuurlijk moest deze kerk mooier en groter worden dan die van Bari. De al bestaande kerk werd de beneden kerk. Via trappen daal je af naar de beneden kerk en hier worden de beenderen van de heilige Nicolaas bewaard. Nog verder naar beneden ligt de oorspronkelijke kerk uit de zesde eeuw die een meter onder de zeespiegel ligt.

Zeg nou zelf waar vind je drie kerken in één.

Naast de kathedraal bevindt zich het Castello waar wij meer dan een uur rondgedwaald hebben.

Rond vier uur waren we weer terug op onze camping. Gelukkig was niets weggewaaid.

Wat we morgen gaan doen hangt van het weer af. Maar overmorgen vertrekken we zeker weer naar een andere plek. Waar? Dat weten we nu nog niet.

“TODAY IS BETTER THEN TWO TOMORROWS” zullen we maar denken.

Dus leef en geniet van de momenten die er toe doen.

Piet.