Op weg naar Nicaragua.

Op weg naar Nicaragua.


Dag 28.

Liberia, dinsdag, 19 december 2017, 33 graden en blauwe lucht.

Vanmorgen om zeven uur ontbijt. Afscheid genomen van de gezellige gastvrouw en gastheer, Catrine en Ruben. Vlak voor ons fel blauw huisje zat een specht in een dode boom. Wij hebben daar ontzettend van genoten. Ik heb er dan ook een paar prachtige foto’s van.

Gisteren nog een mooie strandwandeling gemaakt. Wij kwamen daarbij voorbij een schildpadden project. Vrijwilligers laten daar elke dag net geboren schildpadden vrij. Deze kust staat bekend om de schildpadden die daar eieren komen leggen. De vrijwilligers graven die op en begraven die op een beschermd stukje land. Een schildpad kan meer dan 100 eieren leggen. Zij graven die op de juiste dag weer op en tellen ze weer precies en daarna mogen de aanwezigen ze loslaten.
Zo blijven er veel meer in leven want anders worden veel nesten vernield.

Nog iets over de natuur. Wij hebben nogal wat tijd doorgebracht in de Nationale Parken, in regenwouden en nevelwouden. Wij hebben heel veel vogelgeluiden en andere geluiden gehoord. Veel vogels gezien maar in verhouding er nog naar weinig goede foto’s van kunnen maken.
Ten eerste komt dat omdat de vogels bijna nooit voor je komen zitten zonder dat er een tak of een blaadje voorzit. Je kunt dus bijna nooit de foto goed focussen. Ten tweede zitten ze bijna nooit stil. Maar de vogels en andere dieren, zoals apen en luiaards leven hoog in de boomkruinen. Daar is van alles te vinden. Voedsel, nectar, insecten en bescherming.
Zo zie je vaak bovenin de hoogste boom dat de stammen vol zitten met mos en andere planten. Een ervan is de bromelia. Een prachtige kleurrijke plant die in de mossen tegen de stam groeit en bloeit. Hij heeft kleine wasachtige blaadjes binnen in en die vormen een kommetje dat het water na een regenbui vasthoudt. Daarin vallen blaadjes. Die rotten dan weer en zo maakt deze plant zijn eigen voedsel om verder te groeien. Ze kunnen dan ook heel groot worden en bij een storm kunnen ze als een reusachtige plant naar beneden komen.

Toch hoop ik bij thuiskomst de mooiste foto’s van vogels, planten, bloemen en dieren met jullie te kunnen delen.

Nu zitten we na ruim 180 km in Liberia, dicht bij de grens met Nicaragua. De eerste 50 km waren vreselijk. Nog nooit zo’n slechte weg gehad. 40 km in twee uur. Maar daarna kregen we 140 km de mooiste weg die we in Costa Rica gehad hebben. Dus dat is weer in balans.
Morgen willen we nog naar een Nationaal Park gaan, Rincon de la Vieja.
De omgeving is totaal anders. Een provincie van koeien en cowboys, van stierrijden en paardrijden. Leuk om ook dit deel te zien.

Voor nu een pura vida groet vanuit een heet Liberia.

Piet.