Kedeng, kedeng, kedeng,
Door: Piet Lagarde
Blijf op de hoogte en volg piet
01 December 2010 | Myanmar, Mandalay
Mandalay,woensdag 1 december 2010
Dear everyone.
After a trainride from 17 hours I am in Mandalay. It was a true adventure to sit 17 hours in a train. But I am in Mandalay now and I go biking in Burma for the first time. So the coming days you hear nothing from me . I think because their is no connection in little villages. So live and enjoy the moments. Big hugs.
Piet
Beste allemaal,
Het is nu bijna 8 uur in de morgen en na een rijstontbijt ben ik achter de enigste computer gekropen. Na 10 x keer proberen lukte de verbinding dus zit iuk hier in fietstenue dit verslag te schrijven want dadelijk ga ik OP DE FIETS. Maar omdat ik de kopmende dagen zeker geen computer kan vinden ga ik eerst Sjoerd feliciteren die morgen jarig is. Proficiat zoon en nog vele fijne en gezonde jaren samen.
Ik probeer het straks ook nog met de mail Sjoerd maar dat lukte vanmorgen nog niet.
Maar nu eerst het verslag van gisteren. Ja de titel is kedeng kedeng en ik denk dat Guus Meeuwis hier de inspiratie vandaan heeft gekregen toen hij dat liedje schreef. Maar de titel had ook kunnen zijn van voor naar achter van links naar rechts.
Gisteren nacht om half 4 uur opgestaan en mijn fiets in orde gemmaakt en om 4 uur in het pikkedonker naar het station gefietst. Daar aangekomen liggen er honderden mensen op het perron op de tegels te slapen. Hele families. baby"s opa's en oma's met vaak hun hele huisraad.
Er komen meteen ook een aantal mannen op je af die meteen je bagage en fiets willen pakken. Maar ik probeer ze duidelijk te maken dat ze er van af moeten blijven en dat ik de fiets bij me in de trein wil houden. Maar daar komt niets van in de fiets moet de bagageruimte in tussen de kuikens, rijstbalen en ik weet niet wat nog meer. Voor 2000 kyats krijg ik een bonnetje en daar verdwijnt mijn fiets de donkere ruimte in. Als dat maar goed gaat denk ik. Daarna met 5 tassen de trein in en ik kan je verzekeren dat dat een heel gedoe is. En dan word je ook nog aangestaard door al die lieve Birmeesjes.
En om 5 over 5 vertrekt luid toeterend de Boemel volgepropt met honderden mensen. En op een of andere manier gaat alles rustig en gelaten.
De treinreis duurde tot 10 uur 's avonds welgeteld dus 17 uur. En dat is een hele zit kan ik je verzekeren. De trein schudt van voor naar achter en dan weer van links naar rechts. Niemand in mijn coupe spreekt engels en als ik ga staan komt mijn hoofd tegen het plafond en beginnen ze echt allemaal te lachen. Dus dat wordt de eerste uren wat slapen want buiten is geen hand voor de ogen te zien. Wel rijdt de trein een stuk langzamer als deze door een plaats rijdt en dan springen er kinderen, vrouwen, mannen op de trein met allerlei etenswaren en roepen luidkeels wat zij te verkopen hebben. Dus van slapen komt ook weinig. Van alles wordt er verkocht. warm eten, koffie, betelnoten, noem maar op er worden zelfs boeken verhuurd. In het volgende dorp springen de meeste mensen weer van de trein en springen er andere mensen weer op en zo gaat dat 17 uur lang.
Ik had wat eten meegenomen want je wordt gewaarschuwd om zo weinig mogelijk te kopen in de trein want vaak hebben die etens waren in de gloeiende zon gelegen of zij al wat ouder. En ik moet er niet aandenken om hier vaak naar de wc te moeten. Nou ja een WC? Een gat in de vloer met een super vieze toilet maar dat kan ook niet anders met een trein die van links naar rechts schudt. Dus het meeste dat in het gat moet verdwijnen valt ernaast en dan weet je het wel met honderden mensen in de trein. Er is ook geen water om je handen te wassen maar och ik ben op weg naar Mandalay.
Het is in de trein minstens 40 graden als hij even stil staat dus je bent de hele dag kletsnat.
Om 8 uur in de avond zou de trein aan moeten komen maar midden in de miidle of nowwhere stond de trein ineens stil en was kapot. met een tiental zaklantaarns werd de trein bijgelicht en gerepareerd en na een uurtje konden we weer verder.
Maar je gelooft het of niet zonder dat met engels sprak heb ik heel wat
"afgekletst" met die Birmeesjes. Via gebarentaal, en vooral de fotootjes die ik van de kinderen gekregen had gingen de hele coupe door. Voor mij zat Aye Kyar Nyo een meisje van 25 jaar en achter mij Kyaww Kyaw San een jongen van 25. Haar moeder kreeg haar eerste kind toen ze 14 jaar oud was en haar vader stierf toen hij 43 was. Moeder was nu 49. Zij boden mij aan om mijn bagage naar de fiets te brengen en Aye Kyar Nyo maakte duidelijk dat haar broer haar kwam ophalen op de brommer en dat zij mij naar het hotel zou brengen door achter hen aan te fietsen.
En dat lukte om half 11 was ik bij mij hotel en met de hele nacht nog Kedeng, kedeng in mijn hoofd ben ik in slaap gevallen.
Beste mensen ik stop ermee en ik denk dat de komende dagen de verbinding met jullie nog moetzamer zal worden. Ik ga nu voor het eerst na weken weer de fiets op.
Voor nu een leef en geniet ook al loopt het spoorboekje van de NS niet volgens schema.
Piet
Dear everyone.
After a trainride from 17 hours I am in Mandalay. It was a true adventure to sit 17 hours in a train. But I am in Mandalay now and I go biking in Burma for the first time. So the coming days you hear nothing from me . I think because their is no connection in little villages. So live and enjoy the moments. Big hugs.
Piet
Beste allemaal,
Het is nu bijna 8 uur in de morgen en na een rijstontbijt ben ik achter de enigste computer gekropen. Na 10 x keer proberen lukte de verbinding dus zit iuk hier in fietstenue dit verslag te schrijven want dadelijk ga ik OP DE FIETS. Maar omdat ik de kopmende dagen zeker geen computer kan vinden ga ik eerst Sjoerd feliciteren die morgen jarig is. Proficiat zoon en nog vele fijne en gezonde jaren samen.
Ik probeer het straks ook nog met de mail Sjoerd maar dat lukte vanmorgen nog niet.
Maar nu eerst het verslag van gisteren. Ja de titel is kedeng kedeng en ik denk dat Guus Meeuwis hier de inspiratie vandaan heeft gekregen toen hij dat liedje schreef. Maar de titel had ook kunnen zijn van voor naar achter van links naar rechts.
Gisteren nacht om half 4 uur opgestaan en mijn fiets in orde gemmaakt en om 4 uur in het pikkedonker naar het station gefietst. Daar aangekomen liggen er honderden mensen op het perron op de tegels te slapen. Hele families. baby"s opa's en oma's met vaak hun hele huisraad.
Er komen meteen ook een aantal mannen op je af die meteen je bagage en fiets willen pakken. Maar ik probeer ze duidelijk te maken dat ze er van af moeten blijven en dat ik de fiets bij me in de trein wil houden. Maar daar komt niets van in de fiets moet de bagageruimte in tussen de kuikens, rijstbalen en ik weet niet wat nog meer. Voor 2000 kyats krijg ik een bonnetje en daar verdwijnt mijn fiets de donkere ruimte in. Als dat maar goed gaat denk ik. Daarna met 5 tassen de trein in en ik kan je verzekeren dat dat een heel gedoe is. En dan word je ook nog aangestaard door al die lieve Birmeesjes.
En om 5 over 5 vertrekt luid toeterend de Boemel volgepropt met honderden mensen. En op een of andere manier gaat alles rustig en gelaten.
De treinreis duurde tot 10 uur 's avonds welgeteld dus 17 uur. En dat is een hele zit kan ik je verzekeren. De trein schudt van voor naar achter en dan weer van links naar rechts. Niemand in mijn coupe spreekt engels en als ik ga staan komt mijn hoofd tegen het plafond en beginnen ze echt allemaal te lachen. Dus dat wordt de eerste uren wat slapen want buiten is geen hand voor de ogen te zien. Wel rijdt de trein een stuk langzamer als deze door een plaats rijdt en dan springen er kinderen, vrouwen, mannen op de trein met allerlei etenswaren en roepen luidkeels wat zij te verkopen hebben. Dus van slapen komt ook weinig. Van alles wordt er verkocht. warm eten, koffie, betelnoten, noem maar op er worden zelfs boeken verhuurd. In het volgende dorp springen de meeste mensen weer van de trein en springen er andere mensen weer op en zo gaat dat 17 uur lang.
Ik had wat eten meegenomen want je wordt gewaarschuwd om zo weinig mogelijk te kopen in de trein want vaak hebben die etens waren in de gloeiende zon gelegen of zij al wat ouder. En ik moet er niet aandenken om hier vaak naar de wc te moeten. Nou ja een WC? Een gat in de vloer met een super vieze toilet maar dat kan ook niet anders met een trein die van links naar rechts schudt. Dus het meeste dat in het gat moet verdwijnen valt ernaast en dan weet je het wel met honderden mensen in de trein. Er is ook geen water om je handen te wassen maar och ik ben op weg naar Mandalay.
Het is in de trein minstens 40 graden als hij even stil staat dus je bent de hele dag kletsnat.
Om 8 uur in de avond zou de trein aan moeten komen maar midden in de miidle of nowwhere stond de trein ineens stil en was kapot. met een tiental zaklantaarns werd de trein bijgelicht en gerepareerd en na een uurtje konden we weer verder.
Maar je gelooft het of niet zonder dat met engels sprak heb ik heel wat
"afgekletst" met die Birmeesjes. Via gebarentaal, en vooral de fotootjes die ik van de kinderen gekregen had gingen de hele coupe door. Voor mij zat Aye Kyar Nyo een meisje van 25 jaar en achter mij Kyaww Kyaw San een jongen van 25. Haar moeder kreeg haar eerste kind toen ze 14 jaar oud was en haar vader stierf toen hij 43 was. Moeder was nu 49. Zij boden mij aan om mijn bagage naar de fiets te brengen en Aye Kyar Nyo maakte duidelijk dat haar broer haar kwam ophalen op de brommer en dat zij mij naar het hotel zou brengen door achter hen aan te fietsen.
En dat lukte om half 11 was ik bij mij hotel en met de hele nacht nog Kedeng, kedeng in mijn hoofd ben ik in slaap gevallen.
Beste mensen ik stop ermee en ik denk dat de komende dagen de verbinding met jullie nog moetzamer zal worden. Ik ga nu voor het eerst na weken weer de fiets op.
Voor nu een leef en geniet ook al loopt het spoorboekje van de NS niet volgens schema.
Piet
-
01 December 2010 - 06:41
Fam Weterings Junior:
He Piet,
Het lijkt allemaal zo lang geleden en toch ook weer niet dat ik jouw verslagen zat te lezen en nu gaat de story gewoon weer verder, net of je niet terug bent geweest.
Je kunt je bijna niet voorstellen dat je 18 uur in zo'n boemel trein kunt zitten en alles maar laat gebeuren. Wat zijn wij dan toch ongeduldig met alles moet snel. Maar goed je kunt daar ook niet anders dan je gewoon overgeven, maar dat moet je wel kunnen, zou iets voor koos zijn.
Heel veel succes en tot het volgende verslag.
Groet Julie, bram, coen en angelie -
01 December 2010 - 07:31
Claartje:
tsjonge jonge Piet wat een enorm verschil zo ineens! maar als je zo open staat als jij, kun je alles aan.
k hoop dat je lekker kunt fietsen en genieten.
liefs van Claartje -
01 December 2010 - 10:21
Willemien En André:
Goh, Piet, de eerste ervaringen stralen weer heel wat uit, dat wordt opnieuw een machtige reis!
Na die eerste bocht nog hoeveel kilometer???? Hahaha......
Safe trip!
-
01 December 2010 - 12:16
Annie Berkel-Enschot:
Het begin is kedeng,hopelijk word het wat anders in je hoofd,waar je blij van wordt.
Gisteren na lange tijd weer een bericht van Gert.Hij vind dat zijn dochter een rustige baby is.
Mijn verjaardag is heel gezellig geweest.
Groetjes,
Annie. -
01 December 2010 - 12:41
Tonnie En Riek:
Vanuit een besneeuwd Champignelles (Frankrijk) lees ik je berichtje. Met het liedje Kedeng, kedeng hing Tonnie met Carnaval aan de lamp, net een aapje. Altijd moet ik daar aan denken. Lamp eraf en Tonnie hoofd kapot, ziekenhuis etc. etc. Ik las de titel van jouw bericht en mijn gedachten waren, jawel bij Tonnie. Bij jullie loopt het spoorboekje ook niet naar wens, zie ik wel. Sjoerd, je kaart is onderweg en morgen mail ik je, oke. Piet spring lekker op de fiets en goed uitkijken. Trouwens, zag de fiets er goed uit toen hij tussen de kippen en de stro... vandaan kwam. Groetjes van je zus Riek -
01 December 2010 - 22:32
Brigitte Van Poppel:
Beste Piet,
Een hele onderneming deze treinreis maar wederom heerlijk om te lezen. Kan er me zo een beeld van vormen.
Ik wens je het allerbeste en geniet van alles wat je ziet!
Hartelijke groet,
Brigitte
(Rabo) -
02 December 2010 - 14:47
Simeon:
Dag Piet,
allereerst van harte gefeliciteerd met de verjaardag van Sjoerd!
ik heb inmiddels je prachtige kleindochter mogen bewonderen, heel erg leuk!
Ik hoop dat je het heel erg naar je zin zult hebben de komende tijd en geniet van al het mooie om je heen.
Hartelijke groet uit een winters Amsterdam,
Simeon -
02 December 2010 - 15:06
Hanny:
Hoi broer, wat een gedoe zeg in die trein, dan ben je blij dat je eruit bent volgens mij, maar je maakt zo wel van alles mee. Volgens mij slaap je na zo'n reis vanzelf als je je bed in duikt, of misschien wel niet. Hier volop sneeuw vandaag, kom net van een buurvrouwenkransje af, super gezellig. Banketstaaf, open haard aan, likeurtje wat wil je nog meer.
Zo dadelijk boontjes, gebakken piepers en een gehaktballetje, dan hebben we weer een lekker maaltje voor vandaag.
Proficiat met Sjoerd, en tot de volgende mail. Herman en Hanny -
02 December 2010 - 20:48
Jac Peeters:
Tsjonge jonge ... het avontuur is weer begonnen! Met veel belangstelling je verslag van een enerverende treinreis gelezen! Een 'normaal' mens zou er niets goeds over kunnen vertellen, maar in jouw beleving hoort het er allemaal bij! Benieuwd naar de eerste kilomoters op de Koga Myata! Hartelijke groeten uit een - nu donker, het is hier 22.00 uur - steeds witter wordend Hilvarenbeek. Jac en Hannke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
