Adembenemend, Breathtaken
Door: Piet Lagarde
Blijf op de hoogte en volg piet
21 November 2009 | Vietnam, Mường Lay
Zaterdag 21 november
Muong Lay
Beste allemaal, Dear everyone,
It was a very hard day. It was cold, dangerous, muddy and slippery. So I stay 30 km in a hotel and decided to go with the bus to Muang Lay because this road was the worriest I saw from out the bus. It should be impossible on the bike.So Iam glad I took the good decicion. But also the bustrip from 70 km was very dangerous. Belong very deep ravins and deep holes and very muddy with many landslides.But I and the bus made it. So tomorrow I go for 100 km on the bike.
Lot of loves from Piet
Het begint zo langzamerhand op een echt avontuur te lijken. 's Morgens weer om half 8 vertrokken. De bedoeling was on Muong Lay te bereiken maar daar kwam ik wel maar gelukkig niet op de fiets. Meteen een flinke klim en ..... de weg was weer vreselijk. Modder en spekglad, gaten in de weg, koud en tot overmaat begon het nog te regenen ook. Na een uur liep de modder uit mijn schoenen en af en toe probeerde ik met wat water de modder tussen mijn remmen en mijn tandwielen uit te halen. Toen ik de pas over was kon ik tot km 25 gaan dalen. Maar dat was helemaal geen pretje. Het was echt te gevaarlijk en ik had pijn in mijn vingers door het almaar in de remmen knijpen. Die gingen het ook steeds slechter doen. Overal langs de weg zaten mensen bij een houtvuurtje zich wat te verwarmen en toch nog wat proberen te verkopen. Overal verwarmde ik mijn handen even en dan weer een stukje verder.
Ik had al snel besloten om in Pa So te blijven in het Lan Ahn hotel 2. Een goed besluit. In de vallei is het gelukkig ook wat warmer. De mensen waren erg vriendelijk en ze hadden veel lol om mij. Ik had mij half uitgekleed, alleen mijn wielrenbroek aan en zo liet ik al de modder van mijn lijf spuiten. Wat moesten ze lachen. Daarna mijn fiets en toen de douche in en droge kleren aan.
De manager van het hotel kon wat Engels en hij zou mij verder helpen. Ook vertelde hij dat het weer uitzonderlijk slecht was. Normaal is het 25 graden. Je kunt dat ook zien aan de mensen. Ze zijn totaal niet voorbereid op dit weer. Ze hebben het koud en rillen de hele dag. Ik heb toestanden langs de weg gezien. Echt niet normaal.
Ondertussen kwam er een motorgroep uit Nederland aan. Heel gezellig. Zij hadden een georganiseerde motor trip door Noord Vietnam. www.motortrail.nl.
Samen wat gekletst en ook zij hadden al een week door de modder allerlei wegen bereden. Ze zagen er niet uit maar was wel een gezellige onderbreking.
De manager zei dat het echt onmogelijk was om met de fiets in Muong Lay aan te komen. ONMOGELIJK WERD MIJ MET OVERTUIGING OVERGEBRACHT.
Dus met de bus. Nou beste mensen dat werd het tweede adembenemende avontuur. Het eerste was de spectaculaire afdaling over spiegelgladde wegen en modder tot achter mijn oren. Maar deze bustocht zal ik nooit meer vergeten. Allereerst wachten van 1 uur tot kwart over twee. Dan onderhandelen of de fiets in de bus mocht. En ja hoor na wat extra dongs kon de fiets in de bus. Maar een ingang. De middengang lag al vol met zakken graan. De fiets erover getild en niemand kon er meer in en uit. Propvol zat de bus. Maar niemand mopperde. En toen begon echt een levensgevaarlijke busrit. Langs diepe ravijnen, door diepe kuilen vol met water. 4 maal moeten stoppen voor vallende rotsen die weer opgeruimd moesten worden voordat wij verder konden. Tegenliggers? Ja maar hoe men die hier passeert, niet normaal. Een hond werd overreden maar daar wordt niet moeilijk overgedaan. Varkens, koeien, eenden op de weg. Gewoon rijden en dan maar kijken wat er overbleef. Een vrouw op een scooter kwam te vallen omdat de bus er te kort langs reed. 2 keer een half uur uit de bus omdat er een land slide was geweest. Zeker tien mensen die moesten overgeven van al dat geknotst van links naar rechts. Mijn toiletrol kwam dus goed van pas en ze waren daar wel heel dankbaar voor. 70 km maar om 5 uur werd het donker en het werd daardoor nog gevaarlijker. Door een dorpje rijden ging met luid getoeter zodat de mensen op tijd weg konden springen. Om 6 uur stapte ik de bus uit. Pikdonker maar gelukkig was het Lan Ahn hotel om de hoek.
Een goede kamer en heel goed eten. Dat deed ik samen met Paul en Amy uit? Nieuw Zeeland. Twee backpackers. Dat werd dus vertellen over NZ.
Maar wat was het een adembenemende dag. Met adembenemende vergezichten, maar ook met adembenemende taferelen van mensen die het koud hadden en bij een houtvuurtje de hele dag knollen of maiskolven probeerden te verkopen. In de regen en ondertussen !!!! borduren.
Beste mensen een adembenemende leef en geniet vanuit Muong Lay.
Piet
Muong Lay
Beste allemaal, Dear everyone,
It was a very hard day. It was cold, dangerous, muddy and slippery. So I stay 30 km in a hotel and decided to go with the bus to Muang Lay because this road was the worriest I saw from out the bus. It should be impossible on the bike.So Iam glad I took the good decicion. But also the bustrip from 70 km was very dangerous. Belong very deep ravins and deep holes and very muddy with many landslides.But I and the bus made it. So tomorrow I go for 100 km on the bike.
Lot of loves from Piet
Het begint zo langzamerhand op een echt avontuur te lijken. 's Morgens weer om half 8 vertrokken. De bedoeling was on Muong Lay te bereiken maar daar kwam ik wel maar gelukkig niet op de fiets. Meteen een flinke klim en ..... de weg was weer vreselijk. Modder en spekglad, gaten in de weg, koud en tot overmaat begon het nog te regenen ook. Na een uur liep de modder uit mijn schoenen en af en toe probeerde ik met wat water de modder tussen mijn remmen en mijn tandwielen uit te halen. Toen ik de pas over was kon ik tot km 25 gaan dalen. Maar dat was helemaal geen pretje. Het was echt te gevaarlijk en ik had pijn in mijn vingers door het almaar in de remmen knijpen. Die gingen het ook steeds slechter doen. Overal langs de weg zaten mensen bij een houtvuurtje zich wat te verwarmen en toch nog wat proberen te verkopen. Overal verwarmde ik mijn handen even en dan weer een stukje verder.
Ik had al snel besloten om in Pa So te blijven in het Lan Ahn hotel 2. Een goed besluit. In de vallei is het gelukkig ook wat warmer. De mensen waren erg vriendelijk en ze hadden veel lol om mij. Ik had mij half uitgekleed, alleen mijn wielrenbroek aan en zo liet ik al de modder van mijn lijf spuiten. Wat moesten ze lachen. Daarna mijn fiets en toen de douche in en droge kleren aan.
De manager van het hotel kon wat Engels en hij zou mij verder helpen. Ook vertelde hij dat het weer uitzonderlijk slecht was. Normaal is het 25 graden. Je kunt dat ook zien aan de mensen. Ze zijn totaal niet voorbereid op dit weer. Ze hebben het koud en rillen de hele dag. Ik heb toestanden langs de weg gezien. Echt niet normaal.
Ondertussen kwam er een motorgroep uit Nederland aan. Heel gezellig. Zij hadden een georganiseerde motor trip door Noord Vietnam. www.motortrail.nl.
Samen wat gekletst en ook zij hadden al een week door de modder allerlei wegen bereden. Ze zagen er niet uit maar was wel een gezellige onderbreking.
De manager zei dat het echt onmogelijk was om met de fiets in Muong Lay aan te komen. ONMOGELIJK WERD MIJ MET OVERTUIGING OVERGEBRACHT.
Dus met de bus. Nou beste mensen dat werd het tweede adembenemende avontuur. Het eerste was de spectaculaire afdaling over spiegelgladde wegen en modder tot achter mijn oren. Maar deze bustocht zal ik nooit meer vergeten. Allereerst wachten van 1 uur tot kwart over twee. Dan onderhandelen of de fiets in de bus mocht. En ja hoor na wat extra dongs kon de fiets in de bus. Maar een ingang. De middengang lag al vol met zakken graan. De fiets erover getild en niemand kon er meer in en uit. Propvol zat de bus. Maar niemand mopperde. En toen begon echt een levensgevaarlijke busrit. Langs diepe ravijnen, door diepe kuilen vol met water. 4 maal moeten stoppen voor vallende rotsen die weer opgeruimd moesten worden voordat wij verder konden. Tegenliggers? Ja maar hoe men die hier passeert, niet normaal. Een hond werd overreden maar daar wordt niet moeilijk overgedaan. Varkens, koeien, eenden op de weg. Gewoon rijden en dan maar kijken wat er overbleef. Een vrouw op een scooter kwam te vallen omdat de bus er te kort langs reed. 2 keer een half uur uit de bus omdat er een land slide was geweest. Zeker tien mensen die moesten overgeven van al dat geknotst van links naar rechts. Mijn toiletrol kwam dus goed van pas en ze waren daar wel heel dankbaar voor. 70 km maar om 5 uur werd het donker en het werd daardoor nog gevaarlijker. Door een dorpje rijden ging met luid getoeter zodat de mensen op tijd weg konden springen. Om 6 uur stapte ik de bus uit. Pikdonker maar gelukkig was het Lan Ahn hotel om de hoek.
Een goede kamer en heel goed eten. Dat deed ik samen met Paul en Amy uit? Nieuw Zeeland. Twee backpackers. Dat werd dus vertellen over NZ.
Maar wat was het een adembenemende dag. Met adembenemende vergezichten, maar ook met adembenemende taferelen van mensen die het koud hadden en bij een houtvuurtje de hele dag knollen of maiskolven probeerden te verkopen. In de regen en ondertussen !!!! borduren.
Beste mensen een adembenemende leef en geniet vanuit Muong Lay.
Piet
-
22 November 2009 - 13:07
Coby:
Hoi Piet ik zag je mail net binnen komen,dus volgens mij ben ik de eerste,zou ons Riek zeggen ha ha.
Piet wat een verhalen,te gek voor woorden,en wat zie je toch veel geweldig.
Hier gaat alles zijn gangetje,lekker druk op het werk.
Het zonnetje is erbij en het is 14graden,dus helemaal niet koud.
Piet een dikke pakkerd van je zus Coby.
-
23 November 2009 - 09:34
Riek:
Ja Piet, zus Coby was echt voor. Ik was gisteren hele dag in Achterhoek bij kennissen. Lekker spelletje gedaan en het was super gezellig. Nu ben ik zojuist wezen lopen, 8 km, door en ndoor nat want het regent hier inmiddels verschrikkelijk. Ook heeft dit wel iets. Lekker binnen blijven. Maar wat een avontoor, die chauffeur doet dat wel vaker, maar toch, een ongeluk is zo gebeurd. En wat zielig die mensen langs de kant, je zult ze volproppen met vanalles, maar zo is het leven daar, ik moet soms wel slikken hoor. Nou goede verdere tocht en ik verhuis naar het volgende verhaal.
Liefs van Riek -
24 November 2009 - 14:14
Ada & Ron:
Hallo Piet,
Wij zijn 2 van de motorrijders van motortrails.nl. Zoals beloofd een berichtje naar je. Wij zijn intussen in Bac Ha aangekomen. Ook bij de Russische grens geweest waar jij Vietnam bent binnengekomen. Intussen schijnt hier de zon, bij jou ook?? Wat een avontuur heb je gehad tijdens je busreis, jeetje zeg. Hier laten we het voor nu even bij. Geniet van je reis, doen wij ook. Tot later.
Heel veel groeten, ook van de anderen.
Ada&Ron -
24 November 2009 - 14:19
Hanny:
Piet, jij hebt wel 10 engelbewaarders, afschuwelijk wat een rit, ik moet er niet aan denken. Wij hebben dat in Griekenland een keer gehad, maar toen reed de chauffeur alleen veel te hard, maar daar kijken ze echt nergens naar. Het bewijst wel dat je weer een sterke maag hebt. Groetjes van Herman en Hanny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
