Alleen.... deel 1, Alone ..... part 1

Zaterdag, 31 oktober 2009

Baishuitai,

Beste allemaal, dear everyone,

Alleen ......


Today my cycle friends go another direction so I go further alone But what is alone?
Alone ..... but with the cold in the morning, the beautiful landscape, the very heavy climbings, The thoughts on you my friends I met on my adventure in your beautiful country, with the thoughtsto my children en my friends, with the thought on my wife Conny special when I was on the highest point 3730 meter, so I was what closer to her, and so my friends I was not alone but I was with the surroundings and with you.




Een tocht van tenminste 10 uur op de fiets maar nu alleen. Gisterenavond heel gezellig met z'n drietjes rondom de Tibetaanse Hot Pot. Super gezellig en super lekker samen " vissen" uit een hotpot. Wetende dat ik morgen Yvonne en Wim als fietsmaatje kwijt ben. Dat zal wennen worden want het waren twee schatten om zo mee rond te fietsen. Om een uur of tien naar bed want ik wilde om half 8 vertrekken. En dat lukte. Om half 8 stonden Wim en Yvonne ook beneden en we hebben intens afscheid genomen en Yvonne en Wim hebben mij nagezwaaid tot ik de hoek om verdween. Dat zal wennen worden vooral het samen delen van al dat moois wat we zien onderweg.

Alleen ... maar met de eerste handelaren op straat.
Alleen ... maar met de eerste wijzende mensen naar mijn blote benen.
Alleen ... maar met koude voeten en koeude oren.
Alleen ... maar met bevroren plassen om mij heen.
Alleen .. maar honderden rookpluimen die uit het dal opstijgen omdat overal het houtvuur opgestookt wordt.
Alleen.... maar met de eerste herders die met hun geiten, paardjes, varkens, ezels de bossen intrekken. Vaak zijn het ook vrouwen.
Alleen .... maar met de eerste zonnestralen die over de bergkam uit komen.
Alleen ... maar met de eerste mensen die stoppen en vragen of ze met mij op de foto mogen.
Alleen .... maar met de eerste bus die langs komt en mensen uit het raam hangen om een foto van mij of mijn blote benen te maken.
Alleen ... maar met de plotseling overstekende paarden, koeien, kippen, honden en varkens.
Alleen.... maar met de blaffende honden die aan een veel te korte ketting liggen of in een veeeeeel te klein hok alleen maar rondjes kunnen lopen.
Alleen ... maar met de zaaiende en de Ni Hao roepende mensen.
Alleen.... maar met gedachten die gaan naar de allerliefste vrioenden, kennissen en buren van het eerste uur. Voor wie door het verlies van Connepon het meest veranderd is. Je probeert verstandelijk alles hetzelfde te houden maar gevoelsmatig lukt dat niet. Dat doet zeer en besef als geen ander dat mijn Connepon daar de onmisbare schakel in was.
Alleen .... maar met de gedachten die gaan naar de vrienden en kennissen van het tweede uur. Die niet zo intens betrokken waren bij Connepon en waar de contacten vrijer tot stand komen zonder dat het pijn en moeite kost om iets te moeten evenaren.
Alleen ... maar met de gedachten die gaan naar de vrienden en kennissen van het derde uur, de vrienden die ik ontmoet heb op mijn avontuur door Nieuw Zeeland. Contacten die helemaal vrij van Connepon ontstaan zijn.
Alleen.... maar na een klim van 4,m km op het hoogste punt van deze reis ben aangekomen, 3730 meter!!!, beseffend dat ik nu wat dichter bij Connepon ben. En het moment dat ik daar afstapte voelde dat ook zo.
Alleen .... maar denkend aan Sjoerd, Madelon,Renato en Noortje en Bauke en Wouter EN ????
Alleen .... maar denkend aan dat wondertje dat op komst is en een OMPA van mij gaat maken en denkend wat ik straks in zijn haar/hem dagboek zal gaan schrijven.
Alleen .... maar genietend van de warmte die ik weer in mijn voeten voel terugkomen door de hogerstaande zon.
Alleen .... maar genietend van een overstekend eekhoorntje tussen mijn voorwiel en achterwiel door. Die had geluk.
Alleen .... maar gnietend van de niet te beschrijven en vast te leggen afdalingen.Zo overweldigend mooi.
Alleen .... maar proberend de stenen, de boomstammen,, de slapende honden op de weg, de kuilen te ontwijken.
Alleen .... maar genietend van de immense stilte. 20/30 km fietsen zonder ook maar een auto of bus tegen te komen.
Alleen .... maar met het geluid van vele winden die je produceert bij het intens beklimmen van de vier heftige beklimmingen. Ook het andere eten zal ik ook maar als verklaring geven.
Alleen .... maar genietend van mijn Koga Miyata die mij langs en over al die prachtige wegen leidt en soms lijdt.
Alleen .... maar ook denkend aan de fijne tijd op de Wichelroede met al die fijne ouders en kinderen. En niet te vergeten de Toneelouders.
Alleen .... maar ook denkend van die fijne collega directeuren (Alice daar hoor jij ook bij hoor) en aan Jan en Wil en aan de mensen van het stafbureau die van Tangent zo'n mooie organisatie maken.
Alleen ... maar met uitzicht op vele hardwerkende mensen in het landschap vaak op en onder de meest primitieve omstandigheden.
Alleen .....maar ook met een zucht van verlichting als ik Baishuitai op 2470 meter hoogte bereik.
Alleen ... maar ook met een glimlach op mijn gezicht als Yiang Xiao Ian mijn blokhut laat zien. Een klein lampje, geen water, geen toilet en niets aan de muur. Niets alleen een bed en een TV!!!!
Alleen ... maar wat hebben we samen gelachen omdat we elkaar niet konden verstaan. En toch probeerden elkaar iets duidelkijk te maken.
Alleen .... maar met 6 mensen voor het raampje starend naar mij die al in bed lag en die allemaal hun duim omhoog steken en naar mijn fiets wezen.
Alleen ... maar op de rug van een klein paardje gezeten nog even voor het slapen gaan naar het kalkzandsteenplateau gereden ben.
Alleen.... maar met 10 uitbundig lachende vrouwen toen ik vroeg of het vrouwtje van het paard met mij op de foto wilde.
Alleen ... maar beste mensen, besef dat alleen een relatief begrip is en leef en geniet van alle kleine dingen.

Vandaag sluit ik af met:

REIZEN IS NAAR JEZELF KIJKEN TEGEN EEN ANDERE ACHTERGRONG.

En wat een achtergrond. Overweldigend !!!!!

Piet