Ze kunnen mij niet missen

Beste allemaal,

Dag 103, zaterdag 10 januari.

Gisterenavond heerlijk met Bauke en Wouter gegeten in een gezellig restaurant met live muziek. Om half 11 naar bed, Voor Bauke en Wouter had ik een tweepersoonskamer geregeld en ik sliep in een dorm met 3 mensen.
Ik zou weer vroeg vertrekken want er wachtte een zware etappen en het weer zou een stuk minder worden.
Om half 7 stond ik gepakt en gezakt, klaar om Christchurch en Bauke en Wouter te gaan verlaten.
Een hele stevige knuffel en een dikke kus en daar ging ik weer alleen op pad nog lang nagezwaaid door Bauke en Wouter. Het waren speciale dagen zo samen.
De lucht was inktzwart en inderdaad begon het na 15 km heel hard te regenen. Te vroeg om kletsnat te worden, dus besloot ik weer te gaan schuilen. Ik reed zomaar een erf op en daar kwam juist de eigenaar ook aanrijden. Ik mocht meteen binnen schuilen en er werd meteen thee gezet. Bob woonde alleen en wij raakten aan de praat. Buiten regende het heel hard en na een half uur vroeg Bob of ik eiets wilde eten en aangezien ik nog geen ontbijt op had, kwam dat goed uit.
Niet te geloevn dat de bijzondere draad van ontmoetingen meteen weer opgepakt werd. Na ruim een uur werd het droog en ging ik na de emailadressen uitgewisseld te hebben verder.
Het zou de hele dag niet meer regenen en de zon ging 's middags weer volop schijnen. De wind weer stevig op kop ging ik op weg naar Akaroa. Het venijn bleek in de staart te zitten. Het eerste gedeelte was totaal vlak maar de laatste 20 km ging het gebeuren.
Een hele steile lange beklimming en 4 wat kleinere maar wel zo gemeen.

De eerste naar meer dan 700 meter. En zonder af te stappen was ik na 1 uur boven. Ik heb mijn fiets neergezet en heb boven op de top staan te juichen. Toen de andere 3 maar bij de tweede kwam een auto naast miju rijden en wie zaten daar in? Bauke en Wouter maar nu in een gehuurde auto. Ook zij gingen naar Akaroa en en die gebied verder verkennen. Wij besloten om op dezelfde camping te overnachten. En dus staat mijn tentje weer. Wij wilden ook met de dolfijnen zwemmen maar dat was voor morgen al volgeboekt. Dus blijven wij nog maar een nachtje hiet op de camping en gaan we maandagmorgen om 6 uur hopelijk zwemmen met de dolfijnen. Met zijn drietjes.

Wouter heeft weer heerlijk gekookt op het gaspitje, Bauke heeft haar was gedaan en ik heb afgewassen. Morgen doe ik het rustig aan en gaan Bauke en Wouter een lange wandeltocht maken.

Bauke , Wouter snapten niet dat ik al die bergen op gefietst ben. Ik zelf snapte het ook niet maar dat bewijst dat ik nog elke dag sterker word.

Beste allemaal ik ga nu weer terug naar mijn tentje en ja Wil ook naar mijn matje.
Hopelijk slaap iki wat beter dan de eerste keer. Naar dat zal wel wamt alles went.

Een lieve groet , nog steeds niet van mij alleen maar ook weer van Bauke en outer.

Leef en geniet,


Piet.

Morgen vertel ik wat meer over het gebied en probeer ik wat foto's te plaatsen.