Wat een avontuur
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg piet
30 September 2008 | Nieuw Zeeland, Takapuna
Beste allemaal,
Het avontuur is echt begonnen. 2dagen in het vliegtuig en op luchthavens was vrij beschermd en je kon letterlijk en figuurlijk geen kant op. Toen nog een dag en een nacht op de luchthaven van Auckland. Gezellig voor even. Toen ik de fiets in elkaar gezet had ben ik begonnen. Dwars door Auckland. Een hele belevenis. Niet mooi, maar belangrijk om aan het verkeer te wennen. Het links rijden daar was ik al snel aan gewend. Maar dan die auto's zo dicht bij je. Tot op dit moment heb ik alleen 3 postbodes op de fiets gezien. Verder heb ik het rijk als fietser alleen. Daarom kun je ook niet verwachten dat al die mensen in de auto rekening met je houden. Dus ik moet de hele dag denken als automobilist.
Iedereen waarschuwt je dan ook voor de het verkeer , vooral de groete vrachtwagens zijn geen schatjes. Dus ik rijd op een strookje van 50 cm.
In Auckland heb ik nog gezocht naar een Immigration Department en na lang zoeken ook gevonden. Maar ik moest pasfoto's hebben en een adres waar zijn de gegevens naar toe konden sturen wabnt dat zou wel eens 2 weken kunnen duren. Dus ik heb besloten om het visum in Hamelton aan te vragen en dan op te laten sturen naar de familie van Riek en Tonny waar ik zeker naar toe zal gaan. Maar dat is nu voor latere zorg. Toen ik gisterenmiddag het internetcafe in Takapuna uitstapte stond er een man met een zoontje aan zijn hand naar mijn fiets te kijken. Amazing, zei hij en keek mijn vol bewondering aan. Na een praatje gemaakt hebben vroeg ik of er in de buurt een motel aanwezig was. Hij dacht even na en zei: Er zijn 2 motels maar de beste slaapplaats is bij mij thuis, dus loop maar mee.
Het was er super gezellig. Zijn chinese vrouw Lilli was ook super enthousiast. Zij hadden twee kinderen. Mia en Connar.Maar Connar noemsden zij altijd Conny!! De slaapplaats werd klaargemaakt en na een douche genomen te hebben, hebben wij gezellig zitten praten. Het eten was geweldig. Ik ben vroeg naar bed gegaan en heb geslapen tot 8 uur in de morgen. Peter was vrij omdat de kinderen daar nu 2 weken vakantie hebben. Lilli neemt volgende week vrij om voor de kinderen te zorgen. Na een stevig ontbijt zijn wij langs het strand naar het dorpje gelopen om daar informatie over slaapplaatsen op te vragen.Ik kreeg ook meteen een adres van de schoonzuster die in een prachtige omgeving woont in Leigh. Daar probeer ik morgenavond te zijn. Daar kan ik dan blijven slapen. Ook heb ik nog wat spullen bij Peter achtergelaten omdat ik toch een beetje te zwaar beladen benm. Dus ik ga op de trug weg nog een keertje bij deze vriendelijke familie langs.
Ook Bauke en Wouter kunnen daar naar toe als ze willen.
Een betere start had ik mij niet kunnen wensen.
Om 12 uur ben ik op de fiets gestapt en ben naar het noorden gereden. Nou dat is afzien. Heuvel op en heuvel af. Dat is wennen. Als ik naar boven fiets dan zie ik niet veel van de omgeving maar ik stop regelmatig om van de geweldige natuur te genieten. Ik rij op een kustweg dus ik heb de zee constant aan mijn rechterhand. Nu is het 4 uur en heb ik zo.n 35 km gefietst. Ik zit nu in een I-SITE, de plaatselijk vvv zal ik maar zeggen. Hier zoeken ze een slaapplaats voor mij. Veel internetcafe's heb ik nog niet gezien, dus neem ik deze kans maar waar.
Dadelijk nog 2 uur op de fiets en dan maar afwachten waar ik terecht kom. Ik verwacht dat het fietsen over 2 weken steeds gemakkelijker gaat. Nu is alles spannend maar dan ben ik meer gewend aan het verkeer en aan de hills.
Beste allemaal de tijd zit er wat internettijd bijna op. Jullie liggen nu nog te slapen. Droom zacht en tot gauw.
Een lieve groet en leef en geniet,
Piet
Het avontuur is echt begonnen. 2dagen in het vliegtuig en op luchthavens was vrij beschermd en je kon letterlijk en figuurlijk geen kant op. Toen nog een dag en een nacht op de luchthaven van Auckland. Gezellig voor even. Toen ik de fiets in elkaar gezet had ben ik begonnen. Dwars door Auckland. Een hele belevenis. Niet mooi, maar belangrijk om aan het verkeer te wennen. Het links rijden daar was ik al snel aan gewend. Maar dan die auto's zo dicht bij je. Tot op dit moment heb ik alleen 3 postbodes op de fiets gezien. Verder heb ik het rijk als fietser alleen. Daarom kun je ook niet verwachten dat al die mensen in de auto rekening met je houden. Dus ik moet de hele dag denken als automobilist.
Iedereen waarschuwt je dan ook voor de het verkeer , vooral de groete vrachtwagens zijn geen schatjes. Dus ik rijd op een strookje van 50 cm.
In Auckland heb ik nog gezocht naar een Immigration Department en na lang zoeken ook gevonden. Maar ik moest pasfoto's hebben en een adres waar zijn de gegevens naar toe konden sturen wabnt dat zou wel eens 2 weken kunnen duren. Dus ik heb besloten om het visum in Hamelton aan te vragen en dan op te laten sturen naar de familie van Riek en Tonny waar ik zeker naar toe zal gaan. Maar dat is nu voor latere zorg. Toen ik gisterenmiddag het internetcafe in Takapuna uitstapte stond er een man met een zoontje aan zijn hand naar mijn fiets te kijken. Amazing, zei hij en keek mijn vol bewondering aan. Na een praatje gemaakt hebben vroeg ik of er in de buurt een motel aanwezig was. Hij dacht even na en zei: Er zijn 2 motels maar de beste slaapplaats is bij mij thuis, dus loop maar mee.
Het was er super gezellig. Zijn chinese vrouw Lilli was ook super enthousiast. Zij hadden twee kinderen. Mia en Connar.Maar Connar noemsden zij altijd Conny!! De slaapplaats werd klaargemaakt en na een douche genomen te hebben, hebben wij gezellig zitten praten. Het eten was geweldig. Ik ben vroeg naar bed gegaan en heb geslapen tot 8 uur in de morgen. Peter was vrij omdat de kinderen daar nu 2 weken vakantie hebben. Lilli neemt volgende week vrij om voor de kinderen te zorgen. Na een stevig ontbijt zijn wij langs het strand naar het dorpje gelopen om daar informatie over slaapplaatsen op te vragen.Ik kreeg ook meteen een adres van de schoonzuster die in een prachtige omgeving woont in Leigh. Daar probeer ik morgenavond te zijn. Daar kan ik dan blijven slapen. Ook heb ik nog wat spullen bij Peter achtergelaten omdat ik toch een beetje te zwaar beladen benm. Dus ik ga op de trug weg nog een keertje bij deze vriendelijke familie langs.
Ook Bauke en Wouter kunnen daar naar toe als ze willen.
Een betere start had ik mij niet kunnen wensen.
Om 12 uur ben ik op de fiets gestapt en ben naar het noorden gereden. Nou dat is afzien. Heuvel op en heuvel af. Dat is wennen. Als ik naar boven fiets dan zie ik niet veel van de omgeving maar ik stop regelmatig om van de geweldige natuur te genieten. Ik rij op een kustweg dus ik heb de zee constant aan mijn rechterhand. Nu is het 4 uur en heb ik zo.n 35 km gefietst. Ik zit nu in een I-SITE, de plaatselijk vvv zal ik maar zeggen. Hier zoeken ze een slaapplaats voor mij. Veel internetcafe's heb ik nog niet gezien, dus neem ik deze kans maar waar.
Dadelijk nog 2 uur op de fiets en dan maar afwachten waar ik terecht kom. Ik verwacht dat het fietsen over 2 weken steeds gemakkelijker gaat. Nu is alles spannend maar dan ben ik meer gewend aan het verkeer en aan de hills.
Beste allemaal de tijd zit er wat internettijd bijna op. Jullie liggen nu nog te slapen. Droom zacht en tot gauw.
Een lieve groet en leef en geniet,
Piet
-
30 September 2008 - 08:14
André:
Zie je wel, het geluk fietst met die Piet mee. En als iemand dat verdiend heeft, ben jij het wel!!
Geweldig leuk verslag ook, hopelijk blijf je daar tijd voor houden!
Als je ergens in de rimboe een duivenmelker tegenkomt, dan hoor ik het wel hè?
-
30 September 2008 - 08:16
Mark En Marielle:
Hallo Piet,
Na een zonnige week is de herfst nu dan echt begonnen hier. Gisteren had ik Rianne aan de lijn en van haar hoorde ik dat je inmiddels al bent vertrokken. Meteen je website weer geopend en de verhalen gelezen. Heerlijk al die uitdagingen die meteen op je pad zijn gekomen. En als dan alles weer op zijn pootjes terechtkomt is dat weer kicken, toch ? Het moet een gaaf gevoel zijn om meteen zo gastvrij bij iemand thuis te worden ontvangen en in een heerlijk bedje te kunnen kruipen. Nog twee weken hebben wij te gaan voor ons vertrek naar azie. Ons goodbye-feest was afgelopen zaterdag en dan komt het nu toch snel dichtbij. Jouw foto's van Schiphol brengen bij mij al de vertrekkriebels naar boven. Voor nu, geniet en leef vooral in het nu, ennuuuhhhhh fiets ze...
Groeten uit helvoirt,
Mark en Marielle -
30 September 2008 - 15:46
Jac Peeters:
Wat een avontuur! Zeg dat wel zeg! Vrijdagmorgen vroeg vertrokken ... net als wij ... wij voor een lang weekend Sauerland, waar we genoten van prachtig weer en veel wandelkilometers! Maar dan thuisgekomen jouw verhalen!!! Tsonge jonge, wat een verhalen al na die paar dagen! Links rijden is kennelijk ook op de fiets goed te doen! In Engeland heb ik nooit gefietst, wel veel met de auto gereden en inderdaad 'links rijden' gaat heel soepel. Toch bij de les blijven!
Groeten uit Hilvarenbeek,
Jac en Hanneke -
30 September 2008 - 17:32
Loic,boor:
Ik heb jou verhaal gelezen. Ik heb gelezen:dat jij het moeilijk met het verkeer had.ik heb het ook wel eens moeilijk met het verkeer.het was een regendag vandaag.hoe laat is het bij julie? het is bij ons 19 10. het regent nog steeds bij ons. op school heben wij posters.die moeten we op 3okt af hebben voor de leerlingenraad. niet allemaal.
Veel succes met het fietsen
groetjes Loic -
30 September 2008 - 17:44
Anouk En Roel:
Lieve Piet, een dikke knuffel uit een zeer nat kikkerlandje. Dus ik hoop dat jij wat beter weer hebt bij het fietsen. Het heeft zo moeten zijn dat je Peter tegen bent gekomen, met de kleine Conny. We kunnen merken dat je aan het genieten bent en dat doet ons goed. we kijken alweer uit naar het volgende verslag via de site of de mail.
dikke knuffel van ons -
30 September 2008 - 17:47
Coby:
Hoi broer,wat fijn dat je nu heerlijk uitgeslapen bent.Let maar goed op het verkeer,ik geniet steeds van je verhalen.
Piet ik heb de uitslag van de enkel gekregen,er zit een grote bloeduitstorting in de voet,en flink gekneust,vandaar de erge pijn.Ik mag er wel mee blijven lopen ik slik nu pijnstillers.
Dus nog even,en dan loop ik weer als een haas,ha ha.
Piet veel liefs,van je zusje Coby.
-
30 September 2008 - 18:17
Herman En Hanny:
Lieve broer, wat geweldig dat je ons alles vertelt, en wat een toeval, maar toeval bestaat niet dat weet je. Je beschermengel heb je bij je altijd en overal, die zal je nooit loslaten, wat wil je nog meer. Blijf voorzichtig want dat moet wel als ik het zo hoor. Heel veel liefs van ons, er branden elke avond 2 kaarsjes dus wij rijden en gedachten meer.
Liefs Hanny -
30 September 2008 - 21:34
Jordi:
ome Piet : geniet en leef, leef en geniet er met volle teugen van.. het klinkt geweldig !!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
