Zomaar uit het leven van alledag in Zuid Korea.

Zomaar uit het leven van alledag in Zuid Korea.


Daegu, zondag 7 oktober 2018

Prachtig herfstweer. Totaal blauwe lucht en 24 graden

Vandaag zondag. De zussen en de twee kleinkinderen die in de buurt wonen komen even langs en dan is het bijna altijd mee eten. Ik heb de tijd op de hometrainer maar uitgebreid naar 45 minuten met al dat eten. En ik denk dat ik het nog verder op ga voeren met al dat lekkere eten.
In de avond een flinke wandeling gemaakt naar het stadion. Een plaatselijk voetbalveld met een brede atletiekbaan eromheen. Aan een zijde staan prachtige fitnesstoestellen. Niet een paar maar wel dertig. Keurig verzorgd in tweetallen. Er maken veel mensen gebruik van. Jong en oud. Altijd meer vrouwen dan mannen. Alles gaat geordend. Zo loopt, rent of snelwandelt iedereen de zelfde richting uit rond het voetbalveld. Geen prulletje op de grond, geen graffiti, geen vernielingen. Hoe kan dat?
Ten eerste is er het respect dat men voor elkaar heeft, maar respect naar instanties.
Ten tweede is er controle. Ik verblijf in een van de negen flats die samen een cluster vormen. Ze noemen dat zelf ook een village, een dorp. Er zijn vier toegangswegen met slagbomen naar de ondergrondse garages van iedere flat. Zo’n cluster heeft alle voorzieningen rondom of binnen het cluster tot het stadion toe. Maar bij de ingang van een cluster is heel onopvallend een huisje met een bewaker die op wel dertig schermen alle camera’s in de gaten houdt. Hier is men er blij mee want het is totaal veilig op straat en binnen het cluster. Kinderen kunnen er gerust alleen gaan spelen bij de speeltoestellen. En je hebt totaal niet het gevoel dat men je in de gaten houdt.
Ik verblijf hier al 14 dagen en heb nog niet een papiertje op straat of in het park kunnen ontdekken. Zelfs rondom de plek waar men alle vuilnis naar toe brengt vind je niets op de grond en alles wordt precies gescheiden zoals gevraagd wordt. En dan de ondergrondse, twee verdiepingen tellende parkeergarages. Niet normaal hoe schoon en geordend er die uit zien. Niet één auto staat verkeerd geparkeerd en de vloer blinkt je tegemoet.

Zomaar nog een paar typische dingen:

Men schrijft hier altijd eerst de achternaam. Guus Hidding = Hie Dung Gu
Het welzijn van de groep is belangrijker dan het individu.
De harmonie bewaren is heel belangrijk.
Nee zeggen is hier taboe, je toont dan geen respect voor de ander.
Geen heel directe vragen stellen. Zeker geen persoonlijke.
Geen grote mond tegen je baas of meerdere. Zeker niet tegen je ouders.
Respect voor ouderen of mensen met een hogere maatschappelijke positie.
Cadeautjes met twee handen aannemen en niet openmaken in het bijzijn van de gever.
Een visitekaartje met twee handen aannemen is een teken van respect. Goed bekijken voordat je het wegstopt.
Niet met rood een brief schrijven want dat associeert men met dood en ongeluk.

Zo zie je maar dat “Travelling a study in motion is”. Reizen een studie in beweging is.

“Anyoung Hi zumuseyo” goede nacht, want ik ga zo slapen.

Een warme groet en leef en geniet van en met elkaar.


Piet.