Wandelen in een "cactusoerwoud". EN .........

Salta, dinsdag 29 oktober 2013

Een woordje vooraf:

Ja hoor het is zover. ik kan weer foto's plaatsen. En omdat jullie zolang hebben moeten wachten plaats ik maar meteen wat meer foto's. Bij dit verhaal maar ik heb ook familiefoto's geplaatst bij het verhaal "Eventjes mogen proeven aan Buenos Aires". Moet je zeker gaan bekijken!!!!
Onder aan het verhaal zie "vorige" Klik hierop en zo kun je teruggaan en de foto's bekijken.
Veel lees en kijkplezier de komende weken want ik probeer elke dag een verhaal MET foto's te gaan plaatsen.


Beste allemaal,

Vandaag met een klein busje met ongeveer vijftien toeristen al vroeg op weg om de prachtige omgeving van Salta te gaan verkennen. We rijden door een prachtige vallei, de "Valles Calchaquies"" , met geweldige vergezichten. Ook rijden we over een 21 kilometer lange bergweg die tussen 1928 en 1931 aangelegd is en deze weg is vernoemd naar een bisschop, Monsigneur Cortazar, die voor het eerst in 1622 deze weg gebruikte om van Salta naar Cachi te reizen. De weg eindigt in de plaats "Piedra del Molino" op 3457 meter hoogte.
Van te voren krijgen we van de gids enkele adviezen hoe we met de grote hoogte verschillen om moeten gaan. Gelukkig hebben wij ervaring met grote hoogtes maar het komt toch regelmatig voor dat we doodzieke toeristen zien.
Bovenop de berg staat een kapelletje, Capella San Rafael. Hier stappen we uit en hebben een prachtig uitzicht over de gehele vallei. We maken hier ook een groepsfoto. Helaas zien we geen condors zweven. Dit punt is tevens de toegang tot het Nationale Park " los Cardones" . Het park is vernoemd naar de duizenden cactussen die je hier vindt.

Rond de middag komen we in Cachi aan en eten daar het lokale voedsel. Ik eet vandaag geitenvlees. Want geitenkuddes vind je hier overal in de bergen. Na de lunch krijgen we een paar uur de tijd om het stadje te verkennen. We lopen naar de Plaza Armas. Het centrum van elke plaats. Hier vinden we een kerk en een museum. Het kerkje is eenvoudig maar het dak de biechtstoelen, het altaar, de leesstandaards en andere attributen zijn gemaakt van Cardon. Het hout van de cactussen.
Ook het kleine museum is interessant vanwege de vele opgravingen uit de tijd van de Inca's.
Op het plein staat een vrouw helemaal alleen met een trom liedjes te zingen. En iedereen wil daar wel een foto van maken en bijna iedereen stoppen een paar peso's in de doos.

Onderweg stoppen we wel een half uur om door een cactusbos te wandelen. Duizenden en duizenden cactussen.
De eerste tien jaar zijn heel kritisch voor een cactus. Het is dan moeilijk om vocht vast te houden en ze groeien dan ook maar 5 centimeter. Sommige cactussen bereiken een hoogte van wel tien meter. En als je bedenkt dat een cactus maar ongeveer 1 cm per jaar groeit dan weetje dat sommige cactussen honderden jaren oud moeten zijn. In vele cactussen zie je ronde gaten. Vogels maken hierin hun nest.
Wij zijn hier in het vroege voorjaar en dat wil zegen dat de cactussen net in bloei beginnen te komen. Prachtige witte bloemen je op de top tussen de lange stekels en de wite haren tevoorschijn komen. Deze bloemen veranderen in prachtige vruchten die smaken als een kiwi. 80.000 zaden bevat zo'n vrucht maar uit al deze zaadjes krijgt er maar een de kans om uit te groeien tot een volwassen cactus.

Op onze reizen zien we regelmatig kerkhoven. Meestal buiten een dorp en op een heuvel. Onze gids legt uit dat dat een praktische reden heeft. Een kerkhof in de vallei is niet gewenst omdat dan via het regenwater de bacteriën van de dode lichamen in de rivier terecht kunnen komen.
Nu worden de bacteriën als het ware door de grond gefilterd en is het water schoon voordat het de rivier bereikt. Vandaar dat je vele kerkhoven op een heuvel ziet liggen en meestal buiten de stad.

Rond zeven uur worden we weer afgezet bij ons hostel. Het was werkelijk een schitterende dag met indrukwekkende vergezichten.
Ben benieuwd naar morgen.

Voor nu een warme groet en vele leef en geniet momenten.

Piet.