Een onbeschrijflijk mooi begin van een vijfdaagse.
Door: Piet Lagarde
Blijf op de hoogte en volg piet
24 September 2013 | Bolivia, Tupiza
Een onbeschrijflijk mooi begin van een vijfdaagse.
Quetena Chica, maandag 16 september
Beste allemaal,
Het is nu al dinsdag maar gisteren geen tijd gehad om een verslag te schrijven. Ik probeer dat nu op 4300 meter hoogte met een uitzicht op besneeuwde bergtoppen. Het is koud en de wind is erg sterk.
Maar nu terug naar maandag.
Gisteren alles gepakt, nog een laatste douche want daar zal de komende dagen niets van komen. Om half 8 is de 4wd met de chauffeur Gilberto en zijn vrouw Norma, die kok is, aanwezig om onze bagage bovenop de jeep te pakken. Maar niet alleen onze bagage maar ook die van Monique en Pierre, onze twee medereizigers voor de komende vier dagen. Gisterenavond hebben we al kennis gemaakt toen Alphonso ons vertelde wat ons te wachten staat.
Monique en Pierre zijn respectievelijk 71 en 66 jaar en trekken 3 jaar de wereld over met hun campervan of zoals zij zelf zeggen, hun motorhome. De campervan hebben zij met de boot overgevaren naar Zuid Amerika. Zij zijn al enkele maanden onderweg en kunnen ons dus veel vertellen over hun ervaringen in Argentinië en Chili.
Om klokslag 8 uur worden we uitgezwaaid.
Het zou een dag worden met heel veel indrukken, met heel lekker eten van Norma, met twee hele gezellige medereizigers, met Gilberto een hele gezellige, veilige chauffeur, met een natuurschoon die we nog nooit op EEN dag hebben kunnen bewonderen, met honderden lama's en vecuna's.
Wij verblijven de hele dag ongeveer op een hoogte tussen de 4000 en 4800 meter. Het weer is meer dan fantastisch, allleen maar blauwe lucht. De zon is erg verraderlijk op deze hoogte, dus insmeren is het advies. Alleen is het bijna einde winterseizoen en dat wil zeggen dat het weer erg veranderlijk kan zijn. Drie weken geleden lag er nog drie meter sneeuw waar we nu nog vele restanten van zien. Ook kan op deze hoogte de wind meer dan sterk zijn. En dat gaan we nog wel merken de komende dagen. Wij rijden door diepe bevroren rivierbeddingen en er is geen meter geasfalteerd en we hotsen en knotsen wat op en neer.
Maar Gilberto zit de hele dag achter het stuur en hij blijft heel oplettend dankzij de vele cocabladeren die hij, maar ook zijn vrouw Norma de hele dag wegkauwen. De hele dag maakt zij kleine bundeltjes van de cocabladeren die wij doorgeven aan Gilberto, want Norma zit achterin een kleedje te haken en cocabladeren te kauwen.
Gilberto verloor zijn vader al toen hij anderhalf was doorheen ongeluk in de mijnen. Zijn moeder verdiende wat geld met het houden van lama's. Met zijn elfde jaar werkte hij al in de mijnen. Met zijn vijftiende ging hij drie jaar het leger in en daarna werkte hij weer tien jaar in de mijnen. Daarna werd hij vrachtwagenchauffeur en nu is hij al weer 6 jaar werkzaam als gids en chauffeur. In de mijnen heeft hij geleerd om op cocabladeren te kauwen om het zware en zeer gevaarlijke werk vol te kunnen houden. En het is ook een heel goed middel tegen hoogteziekte. Maar wij houden het toch maar bij cocathee.
Wij zien onderweg veel mijnen want Bolivia is rijk aan vele, vele mineralen. Zink, koper, zout, goud, sulfaat, zilver, borax, calcium, fosfor, arsenicum, ijzer en nog veel meer kan men hier vinden en dat zie je vooral aan de vele prachtige gekleurde gesteenten. Ook zie je het ook aan de vele gekleurde lagoons. Wij zien rode, groene, witte, roze, zwarte lagoons. Zoooooo mooi!!!
Ik wil jullie niet gaan vermoeien met allerlei plaatsnamen maar voor mijn eigen oriëntatie voor later schrijf ik hieronder de belangrijkste punten die wij bezocht hebben.
Villa Fatima, Quabrada de Palala, Sillar, Mina Chicobija, Abra Pampa, Cerrillos, Polulos, Rio San Pablo, San Antonio de Lipez, Paso del Diablo, San Pablo de Lipez en we overnachten in Quetena Chica.
Ik zou hele verhalen kunnen beschrijven van wat we allemaal aan moois te zien kregen maar daar schieten woorden te kort. Dus vertel ik van elke dag een paar hoogtepunten of gewoon een paar wetenswaardigheden.
Later zullen de foto's meer duidelijk moeten maken van al dat moois.
Voor nu een lieve groet en leef en geniet van de momenten.
Piet.
Quetena Chica, maandag 16 september
Beste allemaal,
Het is nu al dinsdag maar gisteren geen tijd gehad om een verslag te schrijven. Ik probeer dat nu op 4300 meter hoogte met een uitzicht op besneeuwde bergtoppen. Het is koud en de wind is erg sterk.
Maar nu terug naar maandag.
Gisteren alles gepakt, nog een laatste douche want daar zal de komende dagen niets van komen. Om half 8 is de 4wd met de chauffeur Gilberto en zijn vrouw Norma, die kok is, aanwezig om onze bagage bovenop de jeep te pakken. Maar niet alleen onze bagage maar ook die van Monique en Pierre, onze twee medereizigers voor de komende vier dagen. Gisterenavond hebben we al kennis gemaakt toen Alphonso ons vertelde wat ons te wachten staat.
Monique en Pierre zijn respectievelijk 71 en 66 jaar en trekken 3 jaar de wereld over met hun campervan of zoals zij zelf zeggen, hun motorhome. De campervan hebben zij met de boot overgevaren naar Zuid Amerika. Zij zijn al enkele maanden onderweg en kunnen ons dus veel vertellen over hun ervaringen in Argentinië en Chili.
Om klokslag 8 uur worden we uitgezwaaid.
Het zou een dag worden met heel veel indrukken, met heel lekker eten van Norma, met twee hele gezellige medereizigers, met Gilberto een hele gezellige, veilige chauffeur, met een natuurschoon die we nog nooit op EEN dag hebben kunnen bewonderen, met honderden lama's en vecuna's.
Wij verblijven de hele dag ongeveer op een hoogte tussen de 4000 en 4800 meter. Het weer is meer dan fantastisch, allleen maar blauwe lucht. De zon is erg verraderlijk op deze hoogte, dus insmeren is het advies. Alleen is het bijna einde winterseizoen en dat wil zeggen dat het weer erg veranderlijk kan zijn. Drie weken geleden lag er nog drie meter sneeuw waar we nu nog vele restanten van zien. Ook kan op deze hoogte de wind meer dan sterk zijn. En dat gaan we nog wel merken de komende dagen. Wij rijden door diepe bevroren rivierbeddingen en er is geen meter geasfalteerd en we hotsen en knotsen wat op en neer.
Maar Gilberto zit de hele dag achter het stuur en hij blijft heel oplettend dankzij de vele cocabladeren die hij, maar ook zijn vrouw Norma de hele dag wegkauwen. De hele dag maakt zij kleine bundeltjes van de cocabladeren die wij doorgeven aan Gilberto, want Norma zit achterin een kleedje te haken en cocabladeren te kauwen.
Gilberto verloor zijn vader al toen hij anderhalf was doorheen ongeluk in de mijnen. Zijn moeder verdiende wat geld met het houden van lama's. Met zijn elfde jaar werkte hij al in de mijnen. Met zijn vijftiende ging hij drie jaar het leger in en daarna werkte hij weer tien jaar in de mijnen. Daarna werd hij vrachtwagenchauffeur en nu is hij al weer 6 jaar werkzaam als gids en chauffeur. In de mijnen heeft hij geleerd om op cocabladeren te kauwen om het zware en zeer gevaarlijke werk vol te kunnen houden. En het is ook een heel goed middel tegen hoogteziekte. Maar wij houden het toch maar bij cocathee.
Wij zien onderweg veel mijnen want Bolivia is rijk aan vele, vele mineralen. Zink, koper, zout, goud, sulfaat, zilver, borax, calcium, fosfor, arsenicum, ijzer en nog veel meer kan men hier vinden en dat zie je vooral aan de vele prachtige gekleurde gesteenten. Ook zie je het ook aan de vele gekleurde lagoons. Wij zien rode, groene, witte, roze, zwarte lagoons. Zoooooo mooi!!!
Ik wil jullie niet gaan vermoeien met allerlei plaatsnamen maar voor mijn eigen oriëntatie voor later schrijf ik hieronder de belangrijkste punten die wij bezocht hebben.
Villa Fatima, Quabrada de Palala, Sillar, Mina Chicobija, Abra Pampa, Cerrillos, Polulos, Rio San Pablo, San Antonio de Lipez, Paso del Diablo, San Pablo de Lipez en we overnachten in Quetena Chica.
Ik zou hele verhalen kunnen beschrijven van wat we allemaal aan moois te zien kregen maar daar schieten woorden te kort. Dus vertel ik van elke dag een paar hoogtepunten of gewoon een paar wetenswaardigheden.
Later zullen de foto's meer duidelijk moeten maken van al dat moois.
Voor nu een lieve groet en leef en geniet van de momenten.
Piet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
