"Waar de zon geboren zou zijn"

"Waar de zon geboren zou zijn".

Copacabana, dinsdag 27 augustus 2013

Beste allemaal,

Het is nu bijna acht uur en wij zitten op onze kamer nog na te genieten. Moe maar meer dan voldaan zou je kunnen zeggen.
Gisterenavond al even geoefend door naar het viewpoint "Cerro calvario"te lopen. Het is alsof je de calvarieberg opgelopen bent met de 14 staties. Het is een half uur stevig klimmen en onderweg kom je langs de kruisbeelden. Maar boven op de top krijg je voldoening van je inspanningen. Ten eerste een geweldig uitzicht. Op de besneeuwde bergtoppen, op de haven, het strand en de stad met in het midden de kathedraal. Foto's kunnen niet overbrengen wat ons ogen zien. Maar boven op de berg staan ook heel kraampjes die van alles verkopen. Er worden zelfs versierde auto's bij Maria neergezet als offer. Ook ruik je verbrand kaarsvet want in de richting van de hoogste bergtoppen worden offers in de vorm van brandende kaartjes gebracht en er wordt gebeden. Het is een pelgrimsoord voor velen.
Helaas is de berg ook een soort vuilnisbelt. Honderden bierflesjes, plastic vuilniszakken die door de vele honden opengescheurd worden. Werkelijk van alles zwerft er rond. Men herkent waarschijnlijk de aanwezige vuilnisbakken niet.
Meer medelijden heb ik met de vrouwen die alle kraampjes moeten bevoorraden.

Maar vanmorgen zijn we in een overvolle boot naar het eiland "Isla del Sol" gevaren. Twee en een half uur.
Voor de vroegere bewoners, de Inca's, is hier de zon geboren. Vandaar de naam. Op korte afstand zie je ook "Isla de la Luna" liggen. Van hieruit zou Viracocha de maan de lucht in gestuurd hebben. Ook vinden we later tijdens onze trekking ruïnes van de Inca's en offertafels.
Maar vooral vinden we er overal waar je kijkt schitterende vergezichten. Het gaat op en neer. Het is vijf uur !!! wandelen door een schitterende natuur. Er leven zo'n 2000 mensen op het eiland die je kunt verdelen over drie nederzettingen. De Challapampa, de Challa en de Yumani. Soms moet je tijdens je tocht geld betalen voordat je verder mag. Drie keer. 15 bob, 10 bob en 5 bob. Voor de community zullen we maar zeggen.
Op 4000 meter hoogte is elke stap naar boven vermoeiend. Onze adem wordt ons regelmatig ontnomen maar dat is nu niet erg want dan kunnen we uitzijgend genieten van de adembenemende vergezichten. Terrassen, baaien, besneeuwde bergtoppen, eilanden en kleine dorpjes diep beneden ons. Het weer is uitstekend voor zo'n trekking. Maar op 4000 meter hoogte moet je je goed insmeren en veel water drinken. Dat doen we nog te weinig en dan volgt onherroepelijk hoofdpijn.
Wij werden op het noordelijke gedeelte van het eiland afgezet en om half drie weer op het zuidelijke punt opgepikt. En dan twee uur varen met alleen maar vermoeide maar voldane toeristen naar huis.

Het was alweer een onvergetelijk dag.
Morgen de was laten doen en nog een keertje de "calvarieberg" beklimmen voor die geweldige uitzichtpunten.
Zojuist hebben we alweer een hostel in La Paz besproken. Morgen nog de bus regelen.

Maar voor nu een lieve warme groet van ons en leef en geniet van kleine momenten die zich elke dag wel voordoen.
Piet.