Vliegen is soms NIET leuk !!!!!

Vliegen is soms NIET leuk!!!

Lima, dinsdag 13 augustus 2013


Beste allemaal,

Gisteren om klokslag 1 uur door Rita met onze volgepakte rugzakken (19 en 13 kilo) naar Den Bosch gebracht. Ideaal is de trein binnen anderhalf uur sta je midden op Schiphol. Tijd genoeg en dan kun je ook rustig zelf inchecken en je bagage van labels voorzien en verder verwerken. Deze zelfservice is even wennen maar er staan altijd vriendelijke medewerkers in de buurt die je wel willen helpen. Dan met je handbagage door de scanner. Fotocamera, ipad, kabels, horloge, riem en nog meer in de bakjes want anders gaat er een piepje en wordt je helemaal " gemasseerd". Dat overkwam mij in ieder geval. Twee keer ging er een piepje en dan is de "massage" nog wat heviger. Zelfs de hakken van mijn schoenen werden aan een grondig onderzoek onderworpen. Het beste is om alles maar met een glimlach te ondergaan.

Ik vind de iPad nu al heerlijk want ik kan mijn verslagen meteen verwerken. Zo heb ik het bovenstaande al op Schiphol geschreven.

Het is altijd weer even spannend voordat je vertrekt. Al het vertrouwde achterlaten en het "onzekere" tegemoet gaan. Maar zodra je in het vliegtuig zit ebt dat gevoel weer snel weg. Je gedachten worden meteen meegenomen door de niet alledaagse indrukken. Hopelijk kan ik jullie mee laten genieten van al die bijzondere momenten.
In ieder geval wil ik nu al iedereen bedanken voor al die lieve reacties.
Nu gaan we de gate opzoeken die ons in eerste instantie naar Madrid zal brengen. Om kwart over zes gaan we de lucht in. Ruim twee en een half uur in de lucht maar het was deze keer niet leuk!!!! Wij kwamen net voor Madrid in een hevig onweer terecht. Het vliegtuig leek veel op een achtbaan en soms op de schipschommel in de Efteling. Iedereen was doodstil en plotsklaps een gil want de bliksem sloeg op de vleugel. Wij zaten helemaal achterin het vliegtuig dus voelde je al dat heen en weer gebeuk nog wat meer. Voor mij was het de eerste keer dat het zo erg was. Al weer een ervaring rijker zullen we maar denken. Hopelijk trekt het onweer weg voordat we weer de lucht in gaan.

We hadden ondertussen wel wat honger gekregen en dan biedt Subway altijd wel een gezond bruin broodje met van alles naar keuze daartussen. Nu wachten we bij gate 20 op de vlucht naar Lima om middernacht. Dus nog anderhalf uur wachten.

Hopelijk schrijf ik de rest van het verslag morgenvroeg vanuit ons hostel in Lima. Voor nu slaap lekker en leef en geniet van de momenten.
Nee hoor ik kan al weer een stukje vanuit het vliegtuig schrijven. Nog een uurtje te vliegen, nu zitten we ergens boven de Amazone. Gelukkig waren er nog ergens twee plaatsen vrij met wat meer beenruimte. Want bijna twaalf uur opgevouwen zitten valt niet mee. Maar niet zeuren want als je naar verre landen wilt reizen dan hoort daar ook een lange vlucht bij. Bij jullie is het elf uur in de morgen maar hier zijn we nog niet zo ver. Zeven uur verschil dus hier is het vier uur in de morgen.
Om zes uur landen wij en moeten bijna een uur wachten voordat onze twee rugzakken van de band rollen. De taxi hadden we al van te voren geregeld via hetzelfde hostel waar we vorig jaar waren. Na een half uur rijden zijn we in ons hostel; Pariwana hostel. We slaan hier onze bagage op en gaan met een taxi naar de Boliviaanse ambassade om een visa voor Susan te regelen. Maar dat is eenvoudiger gezegd dan gedaan. Ze willen ons reisschema in Peru tot dat we bij de grens met Bolivia zijn. Wij schrijven de namen op van de steden die wij willen bezoeken maar deze vijf namen MOETEN getypt zijn!!!! Geen ontkomen aan. Dus wij een uur op zoek naar een internetcafe en uiteindelijk wil men deze vier woorden typen en uitprinten op A4. Wij weer terug en de mevrouw is tevreden en morgen kunnen we na 9 uur het visum hopelijk ophalen.

Nu zitten we aan de zee een kopje thee te drinken en onze plannen verder te bespreken. Het is meestal grauw in Lima, zo ook vandaag. Dadelijk terug naar ons hostel en een busreis gaan regelen naar de eerst volgende stad op weg naar Bolivia, tenminste als het visum morgen geregeld is.
De busreis van vier uur naar Ica is snel geregeld want in het Pariwana hostel zit elke dag iemand van een reisbureau die elke tour kan regelen.
Nu nog wat boodschappen doen in de supermarkt en dan maken we ons eigen diner. Brood, salade, yoghurt met muesli en fruit na. Dat proberen we zoveel mogelijk te doen want dat is de goedkoopste manier van met de rugzak rondtrekken.

Nu zitten we op het dakterras ons verslag te schrijven en probeer het ik nog op de weblog te krijgen. Veel foto's heb ik nog niet gemaakt maar maak je niet ongerust die volgen er nog genoeg. Het is hier pas vijf uur maar bij jullie is het zo goed als 12 uur in de nacht en dat voelen wij toch wel een beetje. Dus vroeg naar bed. Morgen nog een dagje Lima en een visum voor Bolivia bemachtigen en dan trekken we weer verder.

Een warme groet van ons en leef en geniet van de momenten.

Piet.