De langste Prado van Cuba.

Cienfuegos, zterdag 12 januari 2013

Beste allemaal,

Vandaag met de bus naar Cienguegos. Het is de grootste suikerexporterende haven ter wereld. Maar er staat ook de grootste cementfabriek van Cuba en je vindt er een olieraffinaderij. Gelukkig liggen die ver van het centrum. Cienfuegos wordt ook wel de parel van het zuiden genoemd. Maar het heeft vanwege de geschiedenis ook een Franse uitstraling. Want in 1819 legeden Franse kolonisten in opdracht van de Spaans goeverneur, José Cienduegos, de eerste steen.
Na de komst van een spoornetaansluiting en de neergang van Trinidad bloeide de handel helemaal op. De rijkdom zorgde ervoor dat je nu nog suikerbaronnen een groot aantal Frans georiënteerde gebouwen vindt die sinds 2005 op de werelderfgoedlijst van de Unesco staan.
Parque Mari vormt het centrum. Hier woonde Don Luis DÇlouet die samen met zijn franse landgenoten het centrum ontwierp omdat hij heimwee had naar zijn vaderland. Alle materialen werden van Frankrijk overgebracht. Zelfs de gebrandschilderde ramen van de kathedraal. Je vindt er ook de enigste triomfboog van Cuba uit 1902 ter ere van de onafhankelijkheid.
Maar wij bezochten ook een schouwburg aan de Plaza uit 1890, Deze werd gebouwd terere van de Venezolaan Tomás Terry, een superrijke slavenhandelaar.

Na een lunch zijn we over de langste prado (boulevard) van Cuba, zo'n 3 km lang, naar de zee gewandeld. Als je links en rechts kijkt dan proef je nog steeds de Franse haute-cultuursfeer. In het midden staan bomenrijen en links en rechts met zuilen versierde gevels. Ook kom je er een bronzen beeld tegen van de zanger Benny Moré. Maar ook het racistisch denken was hier sterk aanwezig. Er werden zelfs specifiek blanke immigranten aangetrokken om het hogere aantal zwarte slaven te compenseren.
Als je bijna aan het einde bent kom je op de landtong, Punta Gorda en hier staat het spectaculaire Palacio del Valle. Nu een restaurant maar het is een voormalige residentie van een van de rijkste suikerbarons. Van gekkigheid heeft hij alle bouwstijlen bijeengebracht. Wij er een mojito gedronken op het dakterras. Het uitzicht over de baai is fantastisch.

Voor het eerst in Cuba hebben wij de terugtocht naar het busstation met een fietstaxi gemaakt. Wij voelen ons altijd een beetje ongemakkelijk want voor je, werkt "de chauffeur" zich werkelijk uit de naad en in het zweet. Zeker als de weg nog een beetje omhoog loopt. De 4 CUC hebben we daarom maar verhoogd naar 5 CUC. Hij was er zienderogen blij mee.

Terug in Trinidad hebben wij nog een heerlijk diner gehad en verder hebben we de rugzakken klaargemaakt want morgen heel vroeg vertrekken we naar ...... Santiago de Cuba. Een tocht die ruim 12 uur zou duren. Maar daarover later meer.

Nog even de aandacht voor een van de foto's. Nummer 4506. Deze vrachtwagens zagen we heel vaak langs de weg en speciaal in de steden. Dit is nog een vrij nieuwe. Hierin worden mensen vervoerd. Je kunt er alleen in staan en deze wordt zo vol gepropt dat je nauwelijks adem kunt halen. De mensen staan vaak met hun armen omhoog om maar zo min mogelijk plaats nodig te hebben. Het is een van de goedkope manieren om bij je werk te komen. Hier zouden zelfs dieren niet zo vervoerd mogen worden.

1057: Vaak zag je afbeeldingen van Maria en schippers op zee.
1059: Een voorraad van een winkel op de stoep.
1061: wat een drukte bij een uienverkoper.
1068: Tomas terry in het marmer.
1079, 1081, 4410, 4406: Teatro Tomas Terry
1097: de triomfboog ter ere van de onafhankelijkheid. 1902
1118: Zanger Benny More. Bijna levensecht aan de wandel.
1124: de Prado
1134: uitzicht van het dakterras van palacio del Valle over de baai.
1143: Hier vind je nog de houten huizen uit de koloniale tijd.
1152: voor de eerste keer in een fietstaxi
4475: een visser gooit zijn netje uit vanaf de kade van de Prado
4506: openbaar vervoer.

Een warme groet en leef en geniet van de momenten.

Piet