"Roodgekleurde suiker".

Trinidad, vrijdag 11 januari 2013

Beste allemaal,

Vandaag een uitstapje naar Valle de los Ingenios. Het dal van de suikermolens. Je kunt met een stoomlocomotief uit 1907 maar deze is nogal eens vaak defect. Zo ook nu. Maar met de bus ben je wat flexibeler. Maar eerst bij Infotoer een bus geregeld naar Santiago de Cuba. Helaas geen Transtur maar een andere busorganisatie. Wij zijn benieuwd. De eigenaresse van de casa heeft voor ons daar ook de slaapplaats weer geregeld.

Maar nu eerst naar het dal van de suikerplantages en suikermolens. Maar daar is niet veel meer van te zien want deze zijn in vlammen op gegaan tijden de verschillende onafhankelijkheidsoorlogen.
De Fransen hadden weer nieuwe plantages nodig na de onafhankelijkheidsverklaring van het tegenwoordige Haïti. In 1804 kwamen zij naar Cuba. Steeds meer planters kwamen naar deze regio en met hen de slavenhandelaren. Wij stoppen op het oude landgoed van de steenrijke suikerfamilie, Manaca Iznaga. Op de binnenplaats staat nog een oude suikerpers. Je kunt zien en voelen dat het niet zo eenvoudig was om het zoete sap uit die rietstengels te persen. Hier voel je dat het goud niet alleen uit de suiker werd geperst maar zeker ook uit de slaven. Vaak moesten zij 18 uur lang werken en vele overleefden dit niet. Het spreekwoord hier: "Suiker is van bloed gemaäkt" voel je nog steeds als je de trappen van de uitkijkpost beklimt. Voor het huis staat de Torre Manaca Iznaga, de uitkijkpost voor de bewakers over het hele dal. Toendertijd was het het hoogste gebouw van Cuba. Gebouwd in 1816 en 43 meter hoog. Als men de klok hoorde dan wist men dat er slaven probeerden te vluchten.
Alle bossen werden platgebrand om maar zoveel mogelijk winst te kunnen maken.
Maar zoals altijd komen na de vette jaren ook de magere jaren. De stoommachine verscheen op het toneel en steeds sneller bereikte het suikerriet de haven van Trinidad om daar onder het gekreun van de stoommachines het sap te scheiden. Maar ook het ontbossen ging daardoor sneller want de stoommachines moesten onophoudelijk hun werk kunnen doen.
In 1857 kelderde de suikerprijs en Trinidad en omgeving werd ondergedompeld in een langdurige crisis. Men had op weg naar nog meer geld de andere cultuurgewassen verwaarloosd, men had geen alternatief achter de hand. Noord- Amerikaanse bedrijven kochten voor een appel en een ei de plantages en namen de regie in het gebied over. Cienfuegos werd het nieuwe suikercentrum.

Morgen gaan we een bezoek brengen aan deze wereldhaven.

Voor nu een leef en genietgroet vanuit het prachtige dal van de suikermolens. Maar ik denk dat de slaven er in die tijd er anders over dachten.

Piet

Helaas is er nog geen oplossing gevonden voor het probleem met de foto's. Dus informeer ik jullie maar weer opdezelfde manier.

0958: Ook nu nog worden de gronden afgebrand
0964: uitvervlogen tijden. De slavenbarakken met uitkijktoren.
0965: Op weg naar de top van de 43 hoge uitkijktoren. Natuurlijk en helaas gebouwd door slaven.
0967: Een verzameling nummerborden
0977: een haag van katoenen en linnen lakens.
0984, 0987, 0990: De bewakers hadden een goed overzicht over het dal, En wel in alle richtingen. helaas keken zij naar anders zaken dan wij.
0993: traditionele "raamluiken"
1001: een suikerpers
1008: Ik heb mijn paardje volgeladen met ........
1015: de veranda van een landgoed.
1024: een kolibrie voor Rinus en Frans.
1030: bij een beroemde familie pottenbakkers, al vele generaties.
4302: cocosnoten, rietsuiker en een kleine pers voor de toeristen.
4317: geborduurde lakens van linnen en katoen.
4321: Op weg naar boven
4326: het landgoed van de suikerbaron, Manaca Iznaga.
4342: Toch even proberen.
4357: slaapkamer met muurschilderingen uit vervlogen tijden.
4374: en 4375: kleurige soevenirs. Nostalgie?
L1140502: Een kijkje in het dal de Los Ingenios vanaf de toren.