Fel groen tapijt en waterhuishouding.

Thoen, zondag 2 januari 2011

Dear everyone,

Today was a good day. 115 km en 33 degrees between the green ricefields and the second part through the hills with very steep climbings. But when you go up , you always you go down sometimes. So with 55 km in an hour going down feels like a bird.
But you must drink a lot and you swet also many water. But going down you dry totally again. So many times I am total wet and dry.

Dear everyone a big hug and live and enjoy the days.

Piet

Beste allemaal,

Zondag vandaag. Het is maar goed dat ik dat opschrijf want de dagen van de week ben ik helemaal kwijt. Als iemand zegt dat het vandaag woensdag is dan geloof ik dat ook. Geen krant, geen televisie, geen radio en je leeft in de meest rustige omgeving. En alles gaat gewoon door. Ik maak mij ook niet gewoon om het nieuws op de computer te bekijken. Nu ben ik totaal vrij in mijn hoofd als ik aan het rondfietsen ben en dan kun je de mensen en de omgeving nog intenser " tot je nemen".

Vandaag om 6 uur opgestaan want Paolo van het Orchid Hibiscus zou een speciaal ontbijt voor mij klaarmaken. Om half zeven en normaal was het pas om 7 uur breakfast maar omdat ik vroeg wilde vertrekken maakte hij een uitzondering.
Dus dat werd cocosnoot, wilde honing uit de bossen zo uitde raat lopend en een heerlijk omeletje.
Om 7 uur kon ik de fiets op en het Paradijsje achter mij laten.

115 kilometers van Old Sukhothai via Thung Saliam naar Thoen. Niet veel op de kaart kijken want via weg 1113 en 1048 waren het eigenlijk 2 rechte stukken.
Het eerste gedeelte kilometers links en rechts zo ver je kon kijken hel groene jonge rijstplantjes.
Overal waren de rijstboeren met de waterhuishouding bezig. Water pompen van het ene veld naar het andere. Niet teveel maar ook niet te weinig. Het luistert nogal nou zoals ik begrepen heb.
Maar het tweede gedeelte van de tocht was ik bezig om mijn waterhuishouding op peil te houden. Liters water komen er uit allerlei pori"en gelopen. Vooral als het bergop gaat en er geen schaduw van de bomen is dan zou al dat zweet zo een rijstveld onder water kunnen zetten. 33 graden berg op voel je die wel. Maar ooit ga je weer naar beneden en dan droog je meteen weer op en is het heerlijk koel.
Vooral de latste afdaling van ruim 5 kilometer is spectaculair. Met 55 kilometer naar beneden suizen is echt als een vogel in de lucht zich moet voelen.

Dus na heel wat klimwerk kwam ik toch al om half 3 in Thoen aan en daar verblijf ik in een hotel met hele vriendelijke mensen. Zojuist de manager een aantal Nederlandse woorden geleerd en zij trakteerde mij op heerlijk passievruchten.

Gisterenavond nog een onverwachte ontmoeting. Na een prachtige fietstocht door het schitterende park ging ik in een restaurantje wat eten en daar kwam ook Nathalie en Miciel uit Frankrijk binnen gelopen. Zij zijn een jaar onderweg en hen ontmoette ik de derde dag in Birma. Zij op hun ligfietsen.
Maar wat zag Nathalie er vermagerd uit. 8 kg afgevallen. Al weken darm klachten. Naar het ziekenhuis geweest maar het bleef maar duren. Ze kon geen eten meer binnen houden. En een van de ligfietsen was bijna doormidden gebroken. Nog net op tijd ontdekt en opnieuw laten lassen.
Maar zij hadden het even heel zwaar. Zo zie je dat er van alles kan gebeuren onderweg. Het hoort bij het avontuur zeggen ze maar op die momenten voelt dat toch anders.

Elke dag ben ik blij als ik weer gezond en wel onder de koude of warme douche sta en leef en ik geniet ik weer van dat heerlijke moment.

Dat wens ik jullie ook weer toe.

Piet