Even uitwaaien.

vrijdag, 22 januari 2010

Kampong Kdei

Beste allemaal, Dear everyone,

A day where I can give all impressions from the last day a place in my head. The wind was just in the front and the 86 km were total flat. So it was a good day. The rest from the day I stay on a chair near by the street and look 4 hours to the live on the street. I like that because you see here the real live from every day. I talked also with the woman next my gusethouse. She speak English good and she was a widdow because her husband 2 years ago. Too much rice wine. 27 years old and she was just pregnant and had a daughter from 2 now.
It happens often that people (man) died because they drink too much.

For now live and enjoy also without alcohol.

Piet

Even uitwaaien. Letterlijk en figuurlijk. De wind stevig op kop en een vlakke rit van 86 km. Even uitwaaien en alles een plekje geven van de gebeurtenissen van de afgelopen dagen.
Gelukkig kan ik dat heel goed al zeg ik het zelf. Vooral omdat ik niet met pessimistische ogen probeer te kijken maar juist met optimistische ogen. Juist die glimlach te voorschijn zien te toveren midden op de vuilnisvelt bezorgt mij kippenvel. In alles moet je ook realistisch blijven omdat je weet dat je in je eentje niet alles kunt veranderen al ben ik daar wel heel intensief mee bezig wat nou het juiste middel zou zijn om deze mensen een eerlijke toekomst te geven.
Ik ben wel ontzettend blij dat ik er geweest ben want in sommige dingen word ik steeds meer bevestigd. Lees het verhaal van morgen maar.

Vandaag dus 86 km en ik was al om half 12 in het grote dorp Kampong Kdei (Ted soms schrijven ze ook Kompong Kdej).

Er is daar niet zo veel te doen en er was ook weinig accommodatie. Een heeeeeeel eenvoudig guesthouse. Verdere details bespaar ik jullie.
Ik ben gewoon bij een kraampje gaan zitte. De hele middag lang. Zonder fototoestel. Gewoon kijken. De mevrouw van het stalletje vond dat reuze leuk en binnen de korste keren wordt er over je gepraat en komen mensen naar je toe om vragen te stellen. Ik geniet hier ontzettend van om naar het leven van alle dag te kijken.

Maar ik ontmoette ook de buurvrouw van het guesthouse die heel goed Engels sprak. Wij hebben een uur zitten praten over haar man die 2 jaar geleden overleden was toen zij , nu 29 jaar, in verwachting was van de eerste dochter. Een schattig meisje. Zomaar van de stoel gevallen, dood door teveel drinken van rijstwijn. Komt hier veel voor onder de mannen. Rijstwijn is heel goedkoop en behoorlijk sterk. Zij is weer teruggegaan naar haar ouders die ik ook ontmoet heb. Als haar dochter ouder is, gaat de dochter alleen terug naar haar schoonouders omdat zij het geld niet heeft om haar studie te betalen. Juist op het moment dat wij zitten te praten begint achter ons uit grote luidsprekers heel hard treurige muziek. Er wordt een tent opgezet en eten klaargemaakt. Juist die middag is er een oude man overleden. Ook drank en juist vandaag te veel pillen ingenomen. Hoe oud vraag ik haar. 45 dacht ze en dat vinden ze hier dus oud.

Om 7 uur moest ik afscheid van haar nemen omdat het pikkedonker was en de muggen teveel van mij hielden. Veel geslapen heb ik niet want die harde muziek die tot in de verre omtrek te horen is gaat nog uren door en begint om 5 uur in de morgen opnieuw. De oveledene wordt zo snel mogelijk verbrand en meestal wordt de as over het land verspreid zo vertelde zij mij.

Beste allemaal vandaag geen foto's want gisteren hebben jullie wel heel veel te kijken gehad.

Wat de prijsvraag betreft was jij Riek de eerste die het goede antwoord had. Was niet zo moeilijk maar op een bruiloft kan men wel tot 10 keer van kleren veranderen. Gisteren ook. Ik was hetbruidspaar even kwijt maar een half uur later waren ze er weer met andere kleren aan. Het is ze kleurrijk.
Ze kopen deze kleren niet maar de kapster en make up mevrouw verhuren die. Vaak ook voor de gasten. Alleen rijke families kopen de bruidskleren.

Leef en geniet,

Piet